Aphrodite developed a rare cardiac disease when she was 18 years old. Since then, she found it difficult to breathe without her oxygen support. This changed her life and her relationship with her friends. She stayed in her room, all alone.
She even...
Nangangatog akong bumaba ng kotse. Sinabi ko kay Kuya Ethan na p'wede na siyang umalis pagka-grahe niya ng sasakyan. Hindi na siya nagtanong pa at hinayaan na lamang ako.
"Adi!" Halos mapalindag ako nang marinig ang tawag na iyon.
Nagtataka siyang lumapit sa akin at inalalayan ako sa paglalakad, "saan ka galing?"
"Sa park lang," sabi ko habang umiiwas ng tingin sa kan'ya. Inalis ko rin ang kamay niyang umaalalay sa akin. Naglakad na ako papasok ng pintuan habang nakatungo. Nakakabit na ulit ang tubo sa akin para kung makita man ako nina manang ay hindi sila magtataka. Hindi ko naman inakala na nandito rin si Marco sa bahay. Ano na naman kaya ang ginagawa n'ya rito. Ramdam ko na sumusunod siya sa akin papasok ng bahay.
Nag-iinit pa rin ang aking buong katawan. Ramdam ko pa rin ang pamamasa at pagtibok ng aking ari dahil sa paglaro ni Kuya Ethan dito kanina. Napapapikit ako nang mariin at hindi pa rin makapaniwala sa aking nagawa. Masyado ata akong nagpadalos-dalos at nagpadala sa aking nararamdaman. Naisip ko kasi na ngayong nabigyan na ako ng pagkakataong ibalik lahat sa dati, hindi ko na dapat pang sayangin ito.
"Nagkita kayo ni Macy?" biglang tanong sa'kin ni Marco na nasa likuran ko pa rin pala.
Nagulat ako at bumaling sa kan'ya. "Paano mo nalaman?"
Iniabot niya sa akin ang kaniyang cellphone at may ipinakita mula rito. "She told everyone in that party that she saw you. She even took a photo of you and posted it on twitter."
Poor, Aphrodite. Is this the same person who beat me during highschool days? I bet this gal can't even jump onto the pool right now.
Kumuyom ang mga kamao ko. "Report this tweet," usal ko habang nag-iigting ang aking panga. Nagdidilim na talaga ang paningin ko sa Macy na iyon. Makikita niya ang hinahanap niya.
Umakyat ako sa k'warto at dali-daling naglinis ng aking katawan. Isinuot ko na ang aking pamalit na damit. Gusto kong pumunta sa party na iyon at ipakita sa kanila na ayos lang ako, na hindi nila dapat ako kaawan. Gusto ko lalong ipakita kay Macy na tapos na ang maliligayang araw niya. Magbabalik ako sa kahit ano mang paraan.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Saan ka pupunta?" tanong sa akin ni Marco pagkababa ko ng hagdanan. Nasa sala pa pala siya at nag-iintay sa akin.
"I am going to that party."
"But-"
"But what, Marco? I could't join them because of this f*cking stupid illness?" bulalas ko sa kan'ya na nagpalaki ng kan'yang mga mata. Hinigit ko ang tubo mula sa aking ilong. Nakaamba siyang pigilan ako ngunit hindi na niya ito nagawa. "See this? I am f*cking well."
Bakas sa kaniyang mukha ang pagkagulat. Hindi niya siguro maproseso kung paano nangyari ito. Kung siya ay naguguluhan, lalo na ako. Who'd have guessed that the only way to get rid of this f*cking disease is to indulge in some darn pleasure? B*llshit, right?
"H-How?" He reacts as if he's been doused with ice cold water. Nakatingin siya sa tubong ngayon ay nakalagpak sa sahig.
"It started on the day you kissed me. You are f*cking drunk and you kissed the hell out of me."
"My kiss cured you?" nagtatakang tanong niya.
"The pleasure," tumungo ako at nakaramdam ng pagkahiya, "from your kiss cured me." Tumunghay ako at tumingin nang deretsahan sa kan'yang mga mata. "But it is only temporary."
"Can you explain it further-"
"Enough with your questions. Kailangan ko nang umalis," hinawakan niya ang braso ko. "Hindi mo na ako mapipigilan, Marco."
"You need a driver. You can't drive remember?"
...
Dikit-dikit na pangangatawan. Naglalahok na amoy ng pawis at usok ang aking nalalanghap. Tinakpan ko ang aking mga tenga nang biglang lumakas pa ang tugtog sa loob ng club. Lalong naging agresibo ang mga taong nagsasayaw kasabay ng lundagan ng iba pa. Nakahawak naman si Marco sa magkabilang balikat ko upang hindi siya mapahiwalay sa akin. Tinitignan ko naman ang mukha ng bawat taong aming nakakasalubong.
Nag-iinit na ang aking dugo habang iniisip pa lamang na maaari kong makita si Macy na isa sa mga taong nandirito.
"There she is," malakas na sigaw ni Marco laban sa malakas na tugtog sabay turo sa isang babae sa sulok. Nakakalong ito at nakikipaghalikan sa isang lalaki. Hindi lamang halikan. Hindi pa talaga sila kumuha ng k'warto.
Nang papalapit na kami sa kanila ay namukhaan ako ng isa naming batchmate noong highschool. "S-Si Aphrodite," nagdadalawang-isip na wika niya habang nakaturo sa akin.
Kumalas si Macy sa pakikipaghalikan sa lalaki at bumaling sa kasamahan niya. "Are you crazy?"
Napaharap naman ito sa akin at parang binuhusan ng malamig na tubig, "Aphrodite." Pinagmasdan niya ako mula ulo hanggang paa. "H-How?"
"Sorry? Who's Aphrodite?" bulalas ko. Napatingin naman sa'kin si Marco; nagtataka sa sagot ko.
"You? Who are you?" naguguluhang sagot ni Macy.
"Your Kryptonite," I said with a smirk. Naglakad na ako palayo sa kanila. I just want to make them see that I'm already on a good condition, great actually. Iisipin din nila na baka nagha-hallucinate lang sila dahil sa kalasingan. Well, that would be better to haunt them more.
"What are you going to do now?" sabi ni Marco na nakasunod pa rin sa akin hanggang ngayon. "Are you going to tell tito and tita about this? Sigurado akong matutuwa sila na you could actually go back to your old life."
Yes, that would be great. But, how would I explain it to them?
"Can I have a favor, Marco?" I held his shoulder and look straight into his eyes. Tumango naman siya at nilagay ang kaniyang dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng kan'yang pantalon.
"Just tell them that we are hanging out last time then we accidentally removed my oxygen and I breathed just fine."
Napataas naman ang kilay niya, "sa tingin mo maniniwala sila sa'yo?"
"Yes. Iisipin nila na ang pinaka-importante ay magaling na ako. They would nit ask any question."
"Okay," he agreed while biting his lips. "But what actually is the cure?"
Napatulala ako habang nakatingin sa kan'ya. Would I tell him? No.
"Happiness?"
He chuckled. "So, sinasabi mo na ngayon ka lang naging masaya? Don't lie to me, Adi."
"You would not believe when I tell you."
"Try me." Come on, Marco. Don't smile like that!
"Bahala ka sa buhay mo basta ang mahalaga magaling na ako." I started running away from him at hinabol naman niya ako. Hindi ko mapigilang matawa dahil naaabutan na niya ako. I suddenly felt my heart racing and it feels good. I feel more alive right now. I wish that this would last. I would do anything to make this lasts.
Nagpatuloy ako sa pagtakbo at hindi naman tumitigil si Marco sa paghabol sa akin. Hanggang sa hindi ko na namalayan na may tao pala sa harapan ko kaya napabunggo ako sa kan'ya.
"Sorry," I apologized quickly. Tumunghay ako para makita ang kan'yang mukha. "Kuya Ethan?"
