4 საათის შემდეგ როგორც იქნა დამშვიდდა, მისი სახლი არეული იყო და ყველგან შუშის ნამსხვრევები ეყარა, რამოდენიმე წუთის შესვენების შემდეგ მეორე სართულზე ავიდა, თითქოს არაფერი მომხდარიყო.
ჯონგუკი საწოლზე წამოწვა და ბალიშს დაყნოსა, ჰესუნგის ბალიშს. მას კვლავ მისი სუნი ასდიოდა.
ვანილის და იასამნის.
შავგვრემანი დამოკიდებული იყო ამ სცენტზე. მან იგრძნო როგორ ეკიდებოდა ნელ ნელა ძილი. შავგვრემანს არც კი გახსენებია ხელზე ჭრილობების დამუშავება და უფლება მისცა სისხლს კანზე შეშრობოდა.
სანამ მანიაკივით ქცევას და ნივთების მტვრევას დაიწყებდა, მანამდე ჰკითხა თავის თავს, რატომ შეიძლება მაფიის ლიდერმა მას ასეთი რამის შესახებ მოიტყუოს?
რაში სჭირდება ეს მას?
ეს ყველაფერი სასაცილოა.
მატყუარები.
...
ორი დღის შემდეგ ჯონგუკს არაფერი არ გაუკეთებია საწოლზე წოლის და ლაპარაკის გარდა, უარესი, საკუთარ თავთან ლაპარაკის გარდა, თუმცა ამბობდა რომ იგი ჰესუნგს ელაპარაკებოდა.
შავგვრემანი თავის თავს ელაპარაკებოდა, ანეგდოტებს ყვებოდა და მარტო იცინოდა. მან პრაქტიკულად იცოდა რომ მის გარდა ოთახში არავინ იყო, თუმცა მას ეს არ ანაღვლებდა და თავის სიყვარულთან "ჰესუგთან" განაგრძობდა ლაპარაკს.
"ჰესუნგიი~ მიყვარხარ, ძალიან ძალიან მიყვარხარ" ბალიშს ჩაეხუტა, თითქოს თავისი გარდაცვლილი შეყვარებული იყოსო.
ჯონგუკი ღიმილს განაგრძობდა, თავის თავს ატყუებდა თითქოს ბალიშის ნაცვლად მისი სიყვარული იყო.
"ჩემი სიყვარული, ჩემი პატარა, ლამაზი სიყვარული."
"იცი რა? დღეს ჩიტი დავინახე თუ როგორ მიფრინავდა დასავლეთის ქვეყნებისკენ, ის ისეთი მშვენიერი იყო..."
"ძალიან მიყვარხარ პატარავ, მართლა ძალიან"
წარმოიდგინეთ რა მოხდებოდა როცა გააანალიზებდა რომ ის მართლა დაიღუპა, მისი ცხოვრების სიყვარული მართლა დაიღუპა, მისი ჰესუნგი...
ბოდიში ეს პატარა თავი გამოვიდა, თუმცა არ მოიწყინოთ შემდეგ თავს მალე დავდებ💜
YOU ARE READING
𝐇𝐈𝐃𝐄 || 𝐓𝐚𝐞𝐠𝐠𝐮𝐤
Romans"პატარავ~" "სად ხარ ჩემო სიყვარულო?~" "რატომ მემალები?ჰმმმ?" "ძალიან მტკენ გულს..." ჯონგუკს მისი ცხოვრების სიყვარული მოუკლეს, თუმცა მას არ სჯერა, ამაში კი მაშინ დარწმუნდება, როდესაც მის ცხოვრებაში კიმ თეჰიონი გამოჩნდება. ერთ დღეს ჯონგუკი მოსასმენად...
