NOBODY NEEDS-✓

|3|

Ёнжүнаас салан гэртээ орж ирэн гутлаа тайлаад шууд л өрөө рүүгээ зүглэлээ. Өрөөндөө орж ирэн цагаа харвал 18:00 цаг болжээ. Энэ жил төгсөх анги учир салж унатлаа хичээллэж байгаа. Ирээдүйд мэс засалч болохыг зорьдог тул илүү хичээх хэрэгтэй.

Хувцсаа сольж гэрийн хувцасаа өмсчихөөд орон дээрээ тэрийн хэвтлээ. Хэзээ сүүлд ингэж хэвтсэнээ санахгүй байна. Бараг 10 минут зөвхөн тааз ширтэж хэвтчихээд босон хичээлээ хийхээр ширээндээ суулаа. Суугаад удаагүй байтал утсанд чат ирэн харвал yawnzzn гэсэн хаяг байв.

Хэн юм бол?

-юу хийж байна?
-Хэн бэ?
-Ёнжүн байна аа
-аан, хичээлээ хийх гээл
-мм маргааш тараад завтай юу?
-завтай
-заза, тэгвэл хичээлээ хий дээ

Ёнжүнтай чатлачихаад хичээлээ дуусгаж оройн хоолны цаг болсон тул гал тогооны өрөөг зорилоо. Манай гэр бүл зөвхөн оройн хоолны цагаар бөөндөө хамт байдаг.

Өмнөх шигээ л чимээгүй дүнсгэр оройн хоол. Гэтэл гэнэт ээж гэх хүн чимээгүй байдлыг эвдэж үг дуугарав.
Асуусан асуулт нь тйим ч их сүртэй зүйл биш тул хоол руугаа л харан хариуллаа.

-сүбин аа, найз залуу байгаа юу

-байхгүй ээ

-тиймээ, бас найз залуутай болж болохгүй. Энэ удаад гайхан нүүрлүү нь харлаа.

-чи сургуулиа төгсөөд хүнтэй гэрлэнэ. 'Юу вэ, энэ чин зөвхөн кино зохиол дээр л байдаг биздээ'

-яагаад

-чиний төлөө

-'та 2 миний төлөө зүйл хийж байлуу'  мөнгөний төлөө биздээ

-чи зүгээр л үгэнд орох хэрэгтэй

-чадахгүй

-чи эсэргүүцээд нэмэргүй

- 'энэ удаад жинхнээсээ уур хүрч нүдэнд нулимс цийлэгнэлээ' БИ ҮНЭХЭЭР ХҮСЭХГҮЙ БАЙНА, ЯАГААД ДАНДАА МИНИЙ АМЬДАРЛЫГ ӨМНӨӨС МИНЬ ШИЙДЭЖ БАЙДАГ ЮМ. ЯАГААД ДАНДАА ХҮСЭХГҮЙ БАЙГАА ЗҮЙЛИЙГ МИНЬ ХҮЧЭЭР ХИЙЛГЭЖ БАЙДАГ ЮМ БЭ. ЯАГААД ДАНДАА НАМАЙГ МӨНГӨНИЙ ТӨЛӨӨХ ЗОЛИОС БОЛГОЖ АШИГЛАЖ БАЙДАГ ЮМ. ТА ХОЁРЫН НАМАЙГ ХҮҮХДЭЭ ГЭЖ БОДОЖ БАЙСАН УДАА БАЙДАГ ЮМ УУ?. БИ ҮНЭХЭЭР ЗАЛХАЖ БАЙНА. ЭНЭ УДААД БИ ҮНЭХЭЭР ЧАДАХГҮЙ. ҮГҮЙ ГЭВЭЛ БИ ТЭРИЙГ ЧИНЬ ГЭР БҮЛЭЭР НЬ АЛЧИХНА ШҮҮ. ЯМАР АНХ УДАА ТЭГЭХ ГЭЖ БАЙГАА БИШ.
'Үнэхээр уур хүрч байснаасаа болоод сэтгэл дотор минь олон жил хадаглагдаж байсан зүйлсээ юу ч бодолгүй хэлж орхилоо'

- ЗАЙЛ

-тэгье ээ зайлчихья. Алга болоод өгье. Угаасаа ингэж амьдрах хүсэлгүй байсан юм. Дахиж нүдэнд чинь харагдахгүй болохоор сайхан амьдраарай. Гээд шууд өрөөрүүгээ орж цүнх утсаа авчихаад гутлаа өмсөн гарч гүйлээ. Хаашаа ч хамаагүй харсан зүгтээ.

Гэхдээ би хаана очих билээ...

Ингэж бодоод гэнэт л хананд тулсан юм шиг зогслоо. Тэгж бодсоор 10 минут болон угаасаа л очих газар байхгүйгээс хойш зүгээр л цэцэрлэгт хүрээлэн орж нэг сандал олж суув. Гадаах байдлыг ажиглавал хав харанхуй гэсэн хэрнээ энд тэнд жижигхэн однууд л үзэгдэнэ. Ойр хавьд хэн ч байхгүй. Аймаар ч юм шиг. Гэхдээ энэ нь надад илүү дээр.

Өөрийгөө өрөвдөж байна. Зөвхөн кино зохиол дээр л байдаг зүйл гэнэт л өөрийнх нь амьдралд ороод ирсэн. Харанхуй шөнө гэрээсээ хөөгдөж гараад очих газар ч байхгүй гудамжинд сууж байдаг. Миний үеийн бусад хүүхдүүд ямар байдаг бол? Өөрийгөө яг л охин шиг мэдэрч байна.

Бодолд дарагдан сууж байхад гэнэт утас дуугарлаа. Утсаа харвал өдөр ёнжүний өгсөн дугаар байлаа.

-юу хийж байна
-гадаа байна
-яагаад ийм орой гадаа байгаа юм?
-үнэндээ...гэрээсээ хөөгдчихсөн
-юу?
-тиймээ
-гэхдээ чи одоо хаачих юм?
-үнэндээ очих газар байхгүй ээ
-тэгээд яах гэж байгаа юм?
-мэдэхгүй ээ
-чи одоо хаана байгаа юм?
-цэцэрлэгт хүрээлэн
-наанаа байж байгаараа би очлоо
-хэрэггүй ээ

Sunne

Medkuee yu c bolood bga hhha