My New Father

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8

"Καλημέρα Σιέρρα"

Η θεία μου με χαιρέτησε όσο εγώ έμπαινα μέσα στην κουζίνα αυτό το σαββατιάτικο πρωινό. Μούγκρισα σαν απάντηση την ώρα που ίσιωνα την πλάτη μου ώστε να φύγει αυτό το πιάσιμο να το πω, αυτό τον πόνο να τον πω, απλά ήταν ενοχλητικό. Μπορεί ο καναπές να δείχνει όμορφος και βολικός αλλά ήταν σαν να κοιμάμαι σε τούβλα. Κάθισα απότομα στην καρέκλα της τραπεζαρίας στην κουζίνα ενώ έκανα μασάζ στους ώμους μου.

"Αποκοιμήθηκες βλέποντας τηλεόραση χθες βράδυ;"

Με ρώτησε η θεία μου καθώς τηγάνιζε φαγητό. Πριν καν αρχίσω να της δίνω την απάντηση μου ένα δυνατό γρύλισμα από την σκάλα και οι δύο μας γυρίσαμε και είδαμε έναν σκληρό στα χαρακτηριστικά Σεμπάστιαν να είναι μόνο με το εσώρουχο του. Τα μαλλιά του ήταν παντού στο πρόσωπο του και είχε μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια. 

"Χριστέ μου, ΣΕΜΠΑΣΤΙΑΝ ΕΛΡΟΝΤ! Βάλε μερικά ρούχα πάνω σου!"

Τον μάλωσε και εκείνος έκανε μια γκριμάτσα ενός γκρινιάρη. Σήκωσε το χέρι του για να την σταματήσει και πήγε στον φαρμακείο του σπιτιού μας και άνοιξε ένα μπουκαλάκι ADVIL για μα του περάσει το χθεσινό μεθύσι. Μπορώ να πω του σούρο ένα σορό ερωτήσεις για το χθεσινό hangover, έτσι πριν προλάβει να ρωτήσει εκείνος το οτιδήποτε μπήκα μπροστά και άρχισα να μιλάω.

"Κοιμήθηκα στον καναπέ έτσι ώστε ο Σεμπάστιαν να μπορεί να κοιμηθεί στο κρεβάτι μου. Ήρθε σπίτι αργά και δεν ήθελα να τον ξυπνήσω."

Τους είπα και τα μάτια τους γύρισαν και με είδαν ενώ περνούσα δίπλα από την θεία μου για να πάρω ένα ποτήρι νερό. Δεν μπορώ να πω ότι ο Σεμπάστιαν δεν θυμάται τίποτα από χθες επειδή δεν είπε και παρά πολλά ή δεν μου έδωσε μια ένδειξη τουλάχιστον να καταλάβω αν θυμάται τίποτα απ' όσα έκανε εκτός αν υπέφερε από κάποιο τραύμα στο κεφάλι του που δεν θυμόταν ότι ανέβηκε πάνω μου χθες βράδυ. Απλά δεν ήξερε ότι ξέρω. Πήρα ένα μήλο και κόλλησα ξανά στο σχέδιο μου αγνοώντας τον ξανά ακόμα και αν ήταν μισό-γυμνός μπροστά μου. Απέφυγα ξανά να τον κοιτάξω στα μάτια και έφυγα από το δωμάτιο ανεβαίνοντας πάνω στο δωμάτιο μου για να ντυθώ.

Σφύριξα στην Κλάρα και αμέσως η θεία μου άρχισε να φωνάζει από τον καναπέ επειδή έκανα φασαρία. Ήμουν αρκετά γρήγορη, όταν πήρα τα πράγματα μου και την Κλάρα μαζί ακολουθώντας με περπατάγαμε για την λίμνη που είχε κοντά. Δεν πείραζε που περπατούσα χωρίς παπούτσια επειδή το γρασίδι που ήταν καταπράσινο, είναι μαλακό έτσι τα πόδια δεν θα τραυματίζοντας ή θα αγρίευαν. Σήμερα η μέρα είναι πιο ζέστη απ' ότι συνήθως κοντά στους 40°C. Φόρεσε λοιπόν ένα ολόσωμο σορτσάκι που θα μου επέτρεπε να καθιστώ όπως θα ήθελα χωρίς να φανεί τίποτα. Ήταν μπλε με ρίγες λευκές. Βρήκα το σημείο μου κάτω από ένα μεγάλο γέρικο δέντρο που είχε σκιά και κάθισα εκεί. Άνοιξα το κουβερτάκι μου και το έστρωσα όμορφα ώστε να είναι όσο πιο ίσιο γίνεται. Γονάτισα και ξάπλωσα πέφτοντας σχεδόν αμέσως και άφησα έναν αναστεναγμό καθώς και το σώμα μου ηρεμήσουμε. Τα μαλλιά μου έπεφταν συνέχεια πάνω στο πρόσωπο μου από το ελαφρώς παγωμένο αεράκι αλλά δεν με ενοχλούσε καθόλου. Τίποτα απ' όλα αυτά δεν με εμπόδιζε από την στιγμή μου ήμουν ξαπλωμένη και κοίταγα τον γαλάζιο ουρανό. Ο ήλιος ακουμπούσε τα πόδια μου και μου ζέσταινε το δέρμα μου ήλπιζα να πάρω λίγο χρώμα επειδή ήμουν αρκετά λευκή. Μου πήρε αρκετή ώρα για να αρχίσω να θέλω να διαβάσω. Ήμουν τόσο χαλαρή όπως καθόμουν. Αν έκλεινα τα μάτια μου και σκεφτόμουν με όλη μου την δύναμη και φανταζόμουν ότι ήμουν με την μητέρα μου εδώ ξαπλωμένη τέτοιες μέρες σαν αυτή σ' ένα μέρος σαν αυτό πίσω στην Αγγλία που ήμασταν. Ας και είχε πολύ λίγες ηλιόλουστες μέρες εκεί ώστε να μπορείς να ξαπλώσει έτσι στο γρασίδι και νιώθοντας το δροσερό αεράκι.