Adile mutfağın önüne getirip sofrayı kocaman elleriyle işaret ederek
Adile: tadaaa
Erlinay: bu ne?
Adile: yemek?
Erlinay: yemek mi?
Sofrada duran yemeğe tekrardan baktım emin olmak için. Çünkü yemek denilecek bir şey değildi. Berbat görünüyordu ne yapacağımdan bilemediğim için yemeğin önüne oturdum. Adile'de karşıma oturarak gülümseyerek "görüntüsüne bakma güzel tadı" dedi. Bunu umursamayıp yanında olan ekmeği alıp yemeye başladım. Adile biraz ayağa kalkarak "hadi yemeğimi yemelisin! Cidden!" dedi. Bense soğuk bakarak elimle yemeği işaret ederek bunu mu cidden der gibi baktım. Adile bir şey demeden sadece gülümsedi. O an istemesem de yemeği yemeye başladığım da Adile mutluca izliyordu. Kocaman gülümsemeyle bana baktı (resimdeki gibi)
" benimle yaşadığına pişman olmayacaksın" dedi. Bense "umarım öyle olur eğer mutlu olmazsam kaçar giderim" dedim.
DEVAM EDECEK

ŞİMDİ OKUDUĞUN
Köle ve Cadı
General FictionKısa bölümlü yani yazma sayısı azdır ~ +18 üstü şeyler yoktur