Өгөгдөл: Та хоёр автлбусаар хялаж явсан ба хөмгийн ард сууж байсан хос түмэн олны нүдэн дээр хошуу амаа нийлүүлээд, нэгнийгэж идчих шахан үнсэлцэж байхыг яг хажуунаас нь хараад явж байна.
Сонхва чихэвчээ гаргаж ирэн чиний чихэнд зүүлгээд өөрөө бас чихэвч зүүгээд "Гоё дуу ёонёоод явъя хайраа" гээд ялдам инээмсэглэжээ.
Хунжүн: ОМО! ОМО! орчин үеийн залуус бүр хүнээ байж дээ. Настай хүмүүсийн хажууд гээд нүд нь бүлтрэх нь үү гэлтэй том болчихсон уулга алдаад л явж байна даа.
Юну: Хайраа нохой яаж үнсэлцдэг вэ? Хариултыг нь надтай үнсэлцээд мэдэж болно гэнэ ээ.
Ёсан: Би энэ хоёрыг ална! Гээд өндөлзөөд байна. Хүн амины хэрэгт орох вий дээ. Бусад нь ч яахав хха
Сан унтаж, унтаж сэрээд тэр хоёрыг харангуутаа хошуугаа унжуулснаа "Хайрынх нь уруул өвдөөд байна. Үнсээд өг, хайр" гэж хэлжээ.
Мингигийн нөгөө жартайсан нүд нь бүлтийтлээ томорчихсон "Хайраа энэ хоёр чинь..." Гээд л дахин, дахин чамайг нудраад явж байна даа.
Үён: Үхсссс би ч бас үнсэлцэж чадна гээд чамайг үнсэх гээд дайрч байна манай хүн.
Жуну: Амь биш, заяа биш. Лай л байна. Алив ханиа нэг долоочихъё гэж авсан даа.
