17.BÖLÜM

474 17 6
                                    

*AKŞAM SAAT 20:00 ALPER VE ESVETİN HOME✴✴
ESVETİN ANLATIMI*

"Alooooo!" şuan tuvaletteyim ve sıçıyorum ama bu telefonla konuşmamı engelleyebilirmi ? tabiki hayııır!

(emir)"napıyosun?" tam sıçarken emir aramıştı bende açmak mecburiyetinde kalmıştım.

"bokumu yapıyom." içi dışı bir olan insanım.

(emir)"haa?"

"tuvaletteyim! arayacak zamanı buldun sende. noldu niye aradın canısı?" kahkada attı. gül sen gül.

(emir)"neyse ciddi bişey konuşcam" gülmeyi kesip boğazını temizledi "sen kiminle kalıyon evde?" zurnanın zırt dediği yer. ne dicem ben?

"neden sordun ki?" kıvır esvet kıvır.

(emir)"cevap ver." ama bukadar sert olma ben senin yiğeninim.

"ahhh! sanırım kabız oldum. ahh! ben seni tuvaletten çıktıktan sonra ararım." ve suratına kapattım. yalan söylersem anlar. en iyisi olayları hemen anlatmak. Zaten planıma dahil olduğu için sorun yok.
Ellerimi yıkayıp tuveletten çıktım ve odama girip bi eşohman altı ve kazak giydim. Kol çantama bazı eşyalarımı koyup saçımı topladım ve makyaj yapmadan odamdan çıktım. Salona geldiğimde alper televizyon izliyordu.

"Alper." bana bakmadı sadece "hıı" diye bi ses çıkardı.
"Ben kendi evime gidiyorum." başını hemen benden tarafa çevirdi.
(Alper)"neden?" kaşlarını çatarak sorduğu soruya omuz silkerek cevap verdim.
"Annemi özledim."
Çatılan kaşları eski normal hâlini alırken ayağa kalktı.
(Alper)"ben bırakıyım arabayla."

Hayır hayır emiri ve ailemi görmemesi lazım. Ben değiştim tamamda ailem değişmedi. Onları tanıyabilir. Daha kötüsü onlar alperi tanıyabilir.
"Bence gelmesen daha iyi. Babam senin beni bıraktığını görürse ikimizide vurur."
Fazlamı abarttım acaba? Aman neyse işimi sağlama alıyımda.
(Alper)"baskıcı aile ha?" inandıı.
"Biraz." gülümsedim. Oda busefer varla yok arası gülümsedi.
(Alper) "ben sana taksi çağırıyım." kafamı salladığımda o çoktan telefonuyla uğraşmaya başlamıştı. Kapının önüne gidip ayakkabılığın içindeki deri ceketimi giydim. Ayakkabılarımı da alıp kapının önünde giymeye başladım. Ben eğildiğim yerden kalkınca alper elindeki anahtarla beraber dışarı çıkıp kapıyı kapattı.
(Alper)"gidelim"
"Ama sen-"
(Alper)"taksiye bindiğinden emin olup plakasını alıcam"
Ayyy düşünceli çocuk canım yaaa. Kafamı salladığımda merdivenlerden aşağı inmeye başladık. Binadan çıkınca biraz bekledik ve taksi geldi. Alper arka kapıyı açtı ve ben içeri girdikten sonra kapıyı kapattı. Taksiciye adresi söyledikten sonra cama döndüm ve alpere el salladım. Oda sadece bana bakmakla yetindi. Düşünceli olduğu kadarda odun!

-------------------

(Annem)"Kimooo"
"Ben" sırıtarak söylediğim şey karşısında annemin vereceği cevabı az çok tahmin edebiliyodum.
(Annem)"sen kimsin?" tamda tahmin ettiğim gibi.
"Bir zamanlar fakir ama gururlu bi kız vardı. Hatırlıyomusun?"
Kapı açılmadan önce annemin "Esvet" diye bağırışı duyulmuştu. Zaten bunu sadece emir ve ben söyleriz. Kapıyı açan annem bana sarılıp ağlamaya başladı.
(Annem)" kızımm. Esvetiim. Niye hiç aramadın yavrum bizi? Çok özlemişim.. Ayy bi deri bi kemik kalmışsın geç içeri geç."
Sarılma merasimi daha yeni başlamıştı. Sırda babam ve emir var. İçeri geçip ceketimle çantamı vestiyere koydum. Ardından içerden babamın sesi duyuldu.
(Babam)"kimmiş pınar?"
Babamın sorusuyla annem kahkaha attı.
(Annem)"bir zamanlar fakir ama gururlu bir kız vardı hatırlıyomusun hayatım? O gelmiş" gözlerimi devirmeden duramadım. Evet ailecek normal değiliz.
(Babam)"Esvet?"
"Hee yaaa! Şimdimi hatırladın peder bey?"
Salona girdiğimde babam tekli koltuktan kalkmış yanıma geliyordu ve emir 3lü koltukta oturduğu yerden bize bakıyodu.
"Orda stop fadır. Tirip arıyorum sana. Doğrusu çok kırıldım. Beni o gerizekalıyla aynı eve koydun."
Cümlemin başından itibaren gülen emire baktım.
"Sende ne gülüyon be dayı bozuntusu. Bi çanta aldın diye torpil yapamam sana. Hem çantanın imütasyonu bit pazarında 20 Tele!"
Emirin gülen suratı yok oldu ve kaş çatan sinirli versiyonu piyasaya sürüldü.
(Babam)"kızım sizin iyiliğiniz için yaptık-"
"Bende kötülüğüm için yaptın demiyomki. Beni o ayıdan hallice, insan bozuntusu mesutla aynı eve koymıcaktın. Çamaşır bende bulaşık bende. Ütü, temizlik, yemek. Artı okul, iş. bide mesutun düşük IQ akan lafları."
(Annem)"benim ne çektiğini anladınmı şimdi."
Dört bir yandan saldırıyolar şerefsizim.
"Sende mi Aney? Vallahi evlensem bu kadar zor olmazdı. Zaten mesutla uğraşırken yarı ömrüm gitti."
Ben annemle uğraşırken babam bi anda beni kendine çekti ve sarıldı. Ani hareketten dolayı biraz beklesemde bende babama sarıldım.
(Babam) "çok özlemişim junior pınarı."
Evet ben babamın junior pınarıydım. Yani annemin küçük versiyonu. Saçımdan öpüp geri çekildi ardından iki yanağımı ve alnımıda öptü. Bende sakalları yeni çıkmaya başlamış olan yanaklarını öptüm.

İNTİKAMIMA AŞIĞIMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin