The Runaway

- 1 -

POV Céleste
Alles is geregeld. Vrijheid? Ze zeggen van wel. "Ze" zijn de Ordine, ofwel Staat. Onze veiligheid gaat in ieder geval voorop. Maar wat wil je ervoor over hebben?
Sinds de Grote Oorlog, een aanval van het onuitgesproken land, is alles hier geregeld. Alles wordt gecontroleerd. Want, denk ik, dat is waar ze toen de fout in waren gegaan. Alles was na de Oorlog verwoest. Mensen waren alles kwijt; niet alleen hun huizen en foto's, maar ook elkaar. Inmiddels is het 74 jaar verder na de Oorlog. En ik? Ik ben Céleste Houten. Zestien jaar oud. En ik heb hier een hekel aan. Ik wil meer vrijheid, maar dat mag ik niet denken, want "dat heb ik al". Ik wil weg, maar dat kan niet. Het mag niet. Ik voel me zo opgesloten. Alhoewel, ik kan wel weg, maar dan wordt je nog meer gecontroleerd. Het enige wat je kunt doen is in het geheim ontsnappen. Er zijn al mensen die dat hebben gedaan. En ik vind dat geweldig. Ik wil ook ontsnappen. Ik woon nu in Silve, een rustige stad, waar op de achtergrond (verraderlijk genoeg) veel gebeurd. Ik weet dat, want mijn ouders werken daar, op de achtergrond, in het Hoofdgebouw van Silve, genaamd Hosil, want zo heeft elke stad een hoofdgebouw, en een gebouw-naam. Maar je kunt hier niet alleen in het hoofdgebouw werken, er zijn veel meer werkgelegenheden hier. Één van alle testen die ik nog moet maken, zal bepalen wat ik ga doen. Nee, veel keuze is er niet. Maar dat heb je in zo'n gecontroleerde stad. Zo'n gecontroleerd land. Oh ja, had ik al gezegd dat na veiligheid, de vrijheid van burgers voorop gaat? Nee, hoezo onlogisch? Als de Ordine iets logisch vindt, is dat het ook. En eigenlijk vindt iedereen dat ook. Behalve ik, natuurlijk. Ik ben een soort van afwijking. Ik zal wel niet de enige zijn, maar ik ken niet nog iemand met dezelfde opvattingen als ik. Ik heb er wel over gehoord; het is slecht, dat zijn opstandelingen, rebellen. Maar wat kan ik aan mijn gedachten doen? Ze zullen er op school, door één van die testen achterkomen. Ik doe echt mijn best, om er niet tussenuit te springen, maar mijn gedachten onder controle houden? Dat is nog lastiger dan het alles onder controle houden van de Ordine.

Oehh, mijn eerste boek!! Ik hoop dat jullie het leuk vinden :D Sorry dat dit hoofdstuk zo kort is, en waarschijnlijk worden de eerste volgende hoofdstukken ook niet echt langer, maar ja.. Ik zal proberen ze langer te maken daarna alleen ben ik daar niet echt goed in 😁

Kleur dat vote-sterretje in want dat is leuk ♥️