SON İSTEK

Bolum 1

Üvey kızkardeşi, yine küçümseyen gözleriyle kendisine bakarken. "Hiç değişmemişsin sevgili kardeşim. Ah! pardon üvey kardeşim demeliydim, bu malikaneyi hala ayakta tutabilmek adına kendini Parçalıyorsun. Halbuki burayı satsak sende, bende çok rahat bir yaşam süreriz. Neyin inadı bu?"

Akşın karşısındaki üvey kardeşinin dediklerine gözlerini devirdi. 'Her zamanki gibi Banu' diye içinden geçirdi.

"Bu köşk ailemin soyundan gelme ,kökümüz bu evde yaşadı ve yaşayacak, burayı satamam dedeme söz verdim."

Banu küstahlıkla;

"Son Savaşçı sen kaldın Akşın Baruthan. Bu Köşkte çürüyeceksin soyunuzu sen kurutacaksın, haberin yok."

"Yine paran mı bitti?" diye sordu Akşın

"Evet ,aldığım aylık bana yetmiyor"

"Banu Allah aşkına nasıl yetmiyor,senin aylik aldigin şirkette nerden baksan 10 kisinin maaşı kadar."

"İşçi parası evet ama ben ,senin gibi paspal görünümlü biri değilim canım, benim ayakkabım, elbisem ve çantama yetmiyor verilen para, ayrıca seyahat ve eğlenceyi de severim,
ne diye Büyükbabam aylık bağlattı ki ,sırf üvey olduğum için yaptığını biliyorum. Şirketin iflasını bile gizledi. Senden, benden neyseki aile dostumuz satılmasından son anda kurtardıda ortak olmamızı sağladı."

"Biliyorum, eğlence anlayışın kadar kumarda oynuyorsun."

Banu tam birşey diyecekken, telefonu çaldı, hırsla çantasından çıkartarak arayan kişiye baktı ve yüzünde sinsi bir gülümsemeyle telefonu açarken;
"İyi insan lafının üstüne arıyor" dedi ve telefonu açtı."Ahh hayatım bende şimdi senden bahsediyordum. Evet Akşın'ın yanındayım.

Genç kız Banu'nun odadan çıkmasıyla koltuğa kendini atarak düşündü,
şirket için bir şey yapamadığına üzülüyordu,kendisi üniversite iksisat bölümünü okuduğu sırada büyükbabasının hastalanmasıyla okulu yarım bırakmıştı.

Büyükbabası zor, katı, dar görüşlü ve eski kafalıydı.
Kendi soyundan  kadınların çalışmasını doğru bulmuyordu.Ona göre bir kadın ancak evine, kocasına,ailesine bakmakla yükümlüydü.

Kendisi gibi oğlu turanı'da işin başına ailesini bilmesi adına 21 yaşında evlendirmiş fakat dedem,babam 9 yaşındayken birden ortadan kaybolmuş hiç bulunamamış ,camiada onun basit bir gazinoda çalışan kadınla kaçtığı söyleniyordu,

Akşın babasını düşündü,
Babası harun ,oda pasif görünümlü bir adamdı, büyükbabasının isteği uzerine köklü soylu bir ailenin kızı olan annesi gül hanımla 22 yaşında evlenmiş bir sene sonra kendisi dünyaya gelmisti.
Annesini 7 yaşında amansız bir hastalıktan kaybetmişti.
Babası bir seneyi bulmadan hülya adında, bir kızı olan kadınla evlenmişti.
Büyükbabam soyu belli olmayan gelinini hele ki kızını kabul etmem demişti.
Köşkte yaşamaya başladıktan 6 sene sonra babamı, karısını ve banu'yu göndermişti.
Nedeni yaşam tarzları hiç hoşuna gitmiyordu.babamın tutarsız halleri başarısız iş yönetimi, hülyanın kumarı sonunda büyük babasını son raddeye getirttirmişti.
Beni babamla gondermemisti ben tam anlamıyla Baruthan ailenin tek varisiydim.
Beni büyükhalam büyüttü, hiç çocuğu olmamış beni kızı gibi sevsede oda katı kuralları olan bir kadındı.
Önemli cemiyet ve dernek toplantılarının dışında başka bir yere gitmez benide heryere göndermezdi.
O yüzden fazla arkadaşım yok sanemden başka
Büyük babam 86 yaşında vefat etmeden önce köşkü ayakta tutmam adına bana söz verdirmişti,asla köşkü satmamam adına, ozaman daha 22 yaşımdaydım ,bazen verdiğim söz karşısında pişmanlık duysamda aile yadigari bu köşkü satmak istemiyorum,ama maddi açısından sıkıntım beni zorluyordu,
O yüzden köşkü 1 senedir film setlerine kiralayarak evin emektar çalışanların maaşlarını karşılıyordu.