" ၾကၫ့္ပါအံုး။သြားရာကအကြင္းလိုက္
ႀကီး။အဲေလာက္ေတာင္ ဘယ္အၿငိဳးနဲ႔မ်ား
ကိုက္လိုက္ရတာလဲ သမီးရယ္ "
လီလီကိုေဆးထၫ့္ေပးေနသၫ့္ အေမ
ဟာဂ်ဲန္းနီကိုလွၫ့္ဆူခ်င္လာသည္။ဂ်ဲန္း
နီကိုယ့္တိုင္ကလည္း အဲေလာက္ထိျဖစ္
သြားလိမ့္မၫ့္မထင္တာမို႔ စိတ္မေကာင္း
ျဖစ္မိရပါသည္။
" ဒါနဲ႔လီလီက ညဆိုအျပင္
ထြက္အိပ္တာလား "
" ဟို.... လီလီပူလို႔
အိမ္ေရ႔ွထြက္အိပ္တာပါ "
တကယ္ေတာ့ အိပ္ခန္းကႏွစ္ခန္းဘဲရိွသ
ည္။အေဖတို႔ကတစ္ခန္း လီလီကတစ္ခန္း။
ဆိုေပမယ့္ ညညဆိုမီႏိုကညသန္းေခါင္ခ်ိန္ျပန္လာရင္ လီလီအခန္းဘဲဝင္လာတတ္သ
ည္။အေဖရဲ့စကားသံေအာက္မွာ လီလီအခန္းဖယ္ေပးလိုက္ရသည္။
' ဒီေလာက္ေအးတာ ပူတယ္တဲ့ 'ခပ္လွမ္းလွမ္းက နီနီရဲ့တအံတဩသံၾကား
ေပမယ့္ ကိုယ့္ဝမ္းနာကိုယ္သာသိပါသည္။
" လီလီအကိုကေရာ ဘယ္မွာအိပ္
တာလဲ "
အခ်က္က်က်ေမးလာသၫ့္ နီနီေၾကာင့္
လီလီမွာ အခက္ေတြ့ရသည္။မီႏိုကအကို
လည္းမဟုတ္ရပါ။မယားပါသားနဲ႔ လင္ပါသမီးသာ။
"......"
" ေမးေနတာမၾကားဘူးလား"
ဂ်ဲန္းနီေမ့ကာ လီလီကိုအားမလိုအားမရ
ပခံုးဖ်တ္ခနဲရိုက္သည္။
" အ.."!
" ဂ်ဲန္းနီ... နင္မညာမတာလီလီ
ရိုက္လိုက္ျပန္ၿပီလား။နင္ဟာေလ "
အေမကိုဘာမျွပန္မေျပာေတာ့ဘဲ ေျခေထာ့
နဲ႔ေထာနဲ႔ နဲ႔အခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။ၾကၫ့္ရတာအခန္းထဲမီႏိုအိပ္ပံုပင္။အပ်ိဳေလးတန္မဲ့ လီလီကအျပင္ထြက္အိပ္ရသည္တဲ့လား။
>><<
" လီလီ ညဆိုဒီမွာလာအိပ္၊အျပင္မွာထြက္အိပ္ေတာ့ ေအးခဲၿပီးေသသြားအံုးမယ္ "
" လီလီအိပ္ေနက်ပါ။ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး "
တူနဲ႔အသားတစ္ဖက္ေကာက္ဝါးသည္။ဒီေန့ေတာ့ ေဒၚေဒၚေက်းဇူးေၾကာင့္ ထမင္းတစ္နပ္ဗိုက္ျပၫ့္ေလၿပီ။ဘာမွရိွမေနတတ္သည့္အိမ္
ကထမင္းဝိုင္းကို ဒီေန့ေတာ့ေက်ာခိုင္းႏိူင္ၿပီ။
