" စြာေတးလန္မေလးပဲ "
ဂ်ီဆူးတို႔ရံုးခန္းရိွရာအေပၚထပ္ကို ေမာ့
ၾကၫ့္ေနတဲ့တစ္ေယာက္ေသာသူကိုေတြ့
လိုက္ရသည္။သတိမထားမိခင္မွာပင္ ေျခ
ေတြက ေျမျပင္ေပၚေရာက္ေနႏွင့္ၿပီ။
" မင္း တို႔ကိုေစာင့္ေနတာေတာ့
မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ "
" က်မက ရွင့္ကို..."
ဂ်ဲန္းနီကိုဂ်ဲန္းနီလက္ညိုးထိုးမိသလို ေရ႔ွ
ကအမ်ိဳးသမီးကိုလည္း လက္ညိုးထိုးမိသည္။ခပ္ရိုင္းရိုင္းပင္ ဂ်ဲန္းနီအေပၚ
ေအာက္ စုန္ဆန္ၾကၫ့္လိုက္သည္။
ခရမ္းေရာင္ကိုယ္ဂ်ပ္ေလးက အဲဒီအမ်ိဳး
သမီးရဲ့ခႏၶာကိုယ့္ေကာက္ေၾကာင္းကို ပံ့ပိုးေပးထားသလို သ်ွားညိုေရာင္ကုတ္တစ္ထည္ကလဲေနရာယူထားေသးသည္။စတို
လ္ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ လက္ထဲလ်ွက္ ႃပံုးႃပံုးႀကီးရပ္ေနသၫ့္ ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာစမ
တ္က်လြန္းသည္။
" က်မက ရွင္ကိုဘာကိစၥာေစာင့္ရမွာလဲ "
ဒီအမ်ိဳးသမီးနဲ႔ဂ်ဲန္းနီနဲ႔ ဘယ္ဘဝေရစက္
မ်ားပါလဲ။ျမင္ျပင္းကတ္စရာေကာင္းလိုက္
တာ။
" ဒါဆိုမင္း တို႔ကိုေစာင့္ေနတာမဟုတ္
ဘူးေပါ့ "
နည္းနည္းေလးမွအထိမခံတဲ့ စြာေတးလန္
မေလးက ဂ်ီဆူးကိုမ်က္ေစာင္းေတြပဲဇြတ္
ပစ္ေနသည္။
" ရွင္ကိုေစာင့္စရာလား...က်မကက်မသူငယ္ခ်င္းေစာင့္ေနတာ "
ေျပးထြက္လာတဲ့ဆိုယြန္းကို လက္ျပလ်ွက္ လမ္းမႀကီးေပၚတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကၫ့္မိသည္။
ရံုးဆင္းခ်ိန္မို႔လမ္းေပၚဟိုဒီသြားလာေနတဲ့
လူေတြမ်ားသလို ဘတ္စ္ကားေပၚမွာလည္း လူေတျြပၫ့္က်ပ္ေနေလသည္။
" နီနီ ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား။ငါနည္း
နည္းေနာက္က်သြားတာ ေဆာ့ရီးဟာ "
" မၾကာေသးဘူးဆိုေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ
ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ မသန႔္သလိုပဲ။
ငါတို႔ျမန္ျမန္သြားရေအာင္ "
" မမလည္း တူတူလိုက္ခဲ့ပါလား။
ဒီေန့ ဆိုယြန္းတို႔သူငယ္ခ်င္းေတြဆံု
ၾကမလို "
" ဆိုယြန္းကေခၚေပမဲ့ တခ်ိဳ႕လူေတြက
ေခၚခ်င္ပါမလားေနာ္ "
စြာေတးလန္မေလးရဲ့ ေရတြက္မရတဲ့မ်က္ေစာင္းက ဂ်ီဆူးဆီထပ္ေရာက္လာသည္။
ဒီကေလးမ ကေလးဆန္ပံုက အိမ္ေထာင္
သည္ဆိုတာဟုတ္ပါေလစ။ကေလးနဲ႔အ
ၿပိဳင္မ်ား သူ႔ေယာက်္ားကိုကေလးဆန္ျပ
ေနေလသလား။သူ႔ေယာက်္ားကေတာ့ က
ေလးႏွစ္ေယာက္ထိန္းေနရေတာ့မွာပဲ။
