sabir ver tanrim | nct

•15•

2 BIN OLMUSUZ COK TESEKKUR EDERIM 🥺😭😽💖🤧

bu fice koyde canim cok sıkıldıgı icin baslamistim okunacagi aklimin ucundan bile gecmemisti.

hafta sonuna girdik cok sukur. ben de bolum atim bari dedim.

aslinda bolumu persembe gunu aticaktim ama sinav haftasi sag olsun 😔

bir de bolumu yazarken cok duygusaldim o yuzden medyaya bunu koydum
(ult gruplarimdan biri dagildi resmen...)

iyi okumalar~

**********

Yuta dün kafede karşılaştığı kuzeninin sınıfından içeri girdi.

"Merhaba."

"Merhaba Yuta hyung, nasılsın?"

"İyiyim Renjun. Sen?"

"İyiyim ben de. Shotaro'yu görmeye geldin sanırım."

"Evet. Nerede olduğunu biliyor musun?"

"Az önce kantine inmişti, gelir birazda- Biz de tam senden bahsediyorduk Taro."

Yuta içeri giren kuzenine baktı. Shotaro da ona bakıyordu aralarında değişik bir gerginlik vardı sanki. Renjun de bunu fark ettiğinde onları sınıfta baş başa bırakması gerektiğini düşündü.

"Taro, ben Jaeminlerin yanına gidiyorum. Sen de gelirsin sonra."

Shotaro kafa sallayarak onu onaylamış, Renjun de sınıftan çıkıp iki kuzeni baş başa bırakmıştı.

"Bir şey mi oldu Yuta-nii?"

Yuta, kuzeninin sorusu karşısında uzun bir iç çekti.

"Bence bunu burada konuşmayalım. Müzik odası boştu. Oraya gidelim."

"Kötü bir şey mi oldu?"

"Birazdan açıklayacağım herşeyi."

Yuta, oğlanı da ardından çekiştirerek müzik sınıfına girmiş ve birisi gelmesin diye de kapıyı kilitlemişti.

"Yuta-nii bir sorun mu var?"

"Babam ve halam..."

"Onlara mı bir şey oldu!?"

Shotaro telaşlanmış ve istemeden de olsa aklında kötü şeyler gelmişti.

"Japonya'ya dönme kararı almışlar. Osaka'daki otelle ilgileneceklermiş. Buradaki oteli genel müdüre emanet etmişler."

Shotaro yutkundu. Boğazında bir yumru vardı sanki.

"Bu... bizim de döneceğemiz anlamına mı geliyor?"

"Büyük ihtimalle..."

"Ama daha yeni Kore'ye geldik, geleli 4 ay ancak olmuştur. Hem ben gitmek istemiyorum."