Atsushi, yeni gelen ve yerleştirilmesi gereken malzemeleri yerleştiriyordu. Gün içinde müşteriler azaldığı ve kasada bekleyen müşteri sıkıntısı olmadığı zaman yapması gereken bir işti.
Alt raflara dizmesi gereken malzemeleri yere koyduktan sonra eğilmiş, yerleştirmeye başlamıştı. Bir süre sonra yanına biri geldi, Atsushi'ye yardım etme amaçlı malzemeleri market arabasından çıkardı, yere koydu. Atsushi yardım eden kişinin iş arkadaşı Kenji-kun olduğunu zannettiği için yüzüne nazik bir gülümseme koydu ve başını kaldırarak “Teşekkürler.” dedi.
Karşısında adını neredeyse yeni öğrenmiş olduğu kişinin, Akutagawa Ryuunosuke'nin olmasını beklemiyordu.
Ryuunosuke, Atsushi’nin saniyelik de sürse şaşkınlık yaşadığı anları dikkatlice izledi.
Atsushi yüz ifadesini kontrol altına aldığı düşüncesine varınca işini yapmaya devam etti. Başında dikilmeye devam eden kişi yüzünden gergindi, elindeki kutuyu yere düşürdü ama bozuntuya vermemeye çalışarak kendini sakinleştirmeye ve işine devam etmeye çalıştı.
Başında dikilip duran kişi birkaç dakika geçmesine rağmen gitmeyince ve hiçbir şey de söylemeyince ayağa kalktı ve kendinden sadece birkaç santim uzun olan çocuğa “Bir isteğiniz mi var?” diye sordu. Şimdiye kadar onlarca kez olmasa da birkaç kez denk gelmişlerdi ama hiçbirinde bu siyah saçlı çocuğun dikkatini çekmemişti.
Yüzündeki ‘nazik' olmaya çalışan ama gerginliği yüzünden hâlâ öyle olup olmadığına emin olamadığı bir gülümseme vardı. Müşteriler ile böyle konuşmak zorundaydı, kibar olmak en önemli iş kuralıydı.
Evet, başlarında böyle hiçbir şey demeden dikilen müşteriler de olsa kibar olmaya devam etmesi gerekiyordu.
Şu an bulunduğu durum kendisine köle olarak davranmaya çalışan müşteriler varken olduğundan çok daha gergindi. Bir süredir dikkatini çekmekte olan kişi, kendisini ilk defa görmüş gibi hissettiriyordu.
Sırtında akmakta olan teri hissedebiliyordu.
Ryuunosuke sanki dakikalardır bu adını yeni öğrendiği, kendisini ilk defa gördüğünü düşündüğü kişiyi dikkatlice incelemiyormuş gibi “Hayır, bir şey yok.” dedi ve ilerlemeye başladı.
Atsushi bu garip davranışı anlamaya çalışırken az önceki gerginliği kaybolmuş, yerini ‘Ne oldu şimdi?’ merakına bırakmıştı.
Ryuunosuke görüş açısından çıkınca işine geri döndü, bir süre sonra da Kenji-kun'ın “İyi günler!” dediğini duyunca ne zamandır tuttuğunu bilmediği nefesini bıraktı.
Akutagawa Ryuunosuke görüş açısından olduğu gibi marketten de çıkmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
shin soukoku
FanficTuruncu saçlı, garip şapkalı bir adam, elinde dürbünle çatının üstünde duruyordu. Yanında ise kahverengi, tuhaf bir saç stiline ve bandajlarla kaplı vücuduyla başka bir adam vardı. Dikkatle baktıkları yerde ise parmak uçları birbirine değen iki gen...
