A.M. (Larry AU Fanfic)

Hoofdstuk 48: Het boek

Het is eindelijk zondag. We zijn net bij de fotograaf geweest. Het was nog een heel project om hier te komen, want Ivy durfde niet naar buiten. Gelukkig hebben we haar kunnen overtuigen. We hebben beloofd dat we bij haar zouden blijven en haar tegen haar ouders zouden beschermen. Niall heeft haar zelfs op zijn rug genomen, zodat ze zich veilig voelde. Toen pas durfde ze naar buiten.

Ook bij de fotograaf was het nog best een uitdaging. Iedereen op de foto krijgen. Maar... Het is gelukt. We hebben de foto's. We hebben net het fotoboek gekocht en iedereen heeft zijn brief geschreven. Louis en ik hebben met iedereen afgesproken dat wij met z'n tweeën alles in het boek plakken. Dan valt het ook minder op. We geven het vanavond na het avondeten met z'n alle.

Louis heeft net zijn brief voorgelezen. Het is echt super grappig. Natuurlijk heeft Louis er iets grappigs van gemaakt. We hebben beloofd niet de brieven van de anderen te lezen, omdat het heel persoonlijk is. Alleen Liam en Zayn zullen die lezen. "Wil je de jouwe voorlezen?" Vraagt Louis. Ik knik en begin te lezen:

Lieve Liam en Zayn,

Wat vond ik het verschrikkelijk dat ik hierheen moest. En wat ben ik nu blij dat ik hier ben. Door jullie ben ik beter aan het worden. Iets wat ik niet voor mogelijk had gehouden. Het was namelijk helemaal niet de bedoeling om beter te worden. Maar wat ben ik nu blij dat het zo goed gaat en dat komt allemaal door jullie.

Hier heb ik de liefde van mijn leven leren kennen. En vanaf het eerste moment stonden jullie er helemaal achter. Jullie hebben nooit geoordeeld over onze relatie.

Nu ik geen thuis meer heb, hebben jullie extra je best gedaan om mij thuis te laten voelen. Jullie hebben er geen seconde over na gedacht en meteen de voogdij overgenomen. Ik heb nooit een vader gehad, maar het voelt nu een beetje alsof ik er twee heb. Jullie waren de eerste mensen die trots op mij waren. De eerste die mij een compliment gaven. Jullie zijn de eerste die mij lieten voelen dat ik gewaardeerd en geliefd was.

Ik heb het jullie best wel lastig gemaakt. Ook al zeggen jullie van niet, ik weet dat ik niet de makkelijkste was. Toch nemen jullie mij dat niet kwalijk. Jullie zijn nooit boos geworden en altijd geduldig gebleven. Dat was ik niet gewend. Mijn moeder had geen geduld met mij. Daarom was ik in het begin altijd bang dat jullie boos op mij zouden worden. Dat is nooit gebeurd. Hoe irritant ik ook was.

Zayn, om eerlijk te zijn was ik in het begin een beetje bang voor jou. Je ziet er zo stoer en streng uit. Dude... Wat heb ik me daar in vergist. Eigenlijk ben je echt een softie. Aardig bedoelt dan. Jij hebt echt met iedereen hier het beste voor. Je staat altijd voor ons klaar. Ons gesprek tijdens behandeling een paar dagen geleden heeft mij echt goed gedaan. Bedankt voor alles Zayn!

Liam, voor jou was ik alles behalve bang. Vanaf het eerste moment was jij heel zachtaardig. Jij stelde mij echt op mijn gemak. Ook al was ik super zenuwachtig en wilde ik helemaal niet bij jullie zijn. Door jou voelde ik me wel meteen een stukje beter. Ik heb hele fijne gesprekken met jou gehad, als het weer even niet zo goed ging. Net als Zayn sta jij ook altijd voor ons klaar. Zelfs als het midden in de nacht is. Bedankt voor alles Liam!

Liefs Harry

"Heel lief. Echt super mooi geschreven." Zegt Louis. Ik glimlach verlegen. We plakken mijn brief erin en de bladzijde ernaast een foto van mij. "Shit man, ik zie er echt ongezond uit." Mompel ik. Louis geeft mij een kus op mijn wang en zegt: "Je bent prachtig." Dat moet ik dan maar geloven.

Na een klein uurtje is het boek helemaal af. Louis en ik zijn er allebei trots op. We lopen samen naar de kamer van Niall toe. Ik klop op de deur en Nele doet de deur open. "Het boek is af. Check even of jullie dan tevreden zijn en geef hem dan aan de volgende. Als er iets verkeerd is, breng hem dan terug dan lossen we het op." Zeg ik. Nele en Niall knikken allebei en Nele pakt het boek aan.

Louis en ik gaan nu samen naar het bos toe, om een half uurtje te lopen. "Hoe voel je je?" Vraag ik aan Louis. Hij haalt zijn schouders op en antwoord: "Wel oké. Het is fijn dat de nachtmerries zijn gestopt. De EMDR was heel heftig, maar ik ben blij dat het zo goed helpt." Daarna wend hij zijn blik af en staart naar de grond. "Wat is er?" Vraag ik bezorgd. Hij kijkt mij aan en begint onzeker: "Als je het niet wilt, moet je het eerlijk zeggen. Dat snap ik heel goed en dat respecteer ik ook. Dus wees gewoon eerlijk." Ik grinnik en zeg: "Vraag het nou maar gewoon. Niet zo nerveus." Louis glimlacht en zucht. "Eigenlijk wil ik morgen naar het graf van mijn ouders en ik vroeg mij af of jij mee zou willen gaan." Zegt hij dan. Ik sla mijn arm om hem heen en antwoord: "Natuurlijk ga ik mee als jij dat wilt." Nu zucht Louis opgelucht.

Dan is het eindelijk tijd voor het eten. Iedereen is gespannen. Best wel grappig om te zien. Ik ben helemaal niet gespannen. Ik vind het juist leuk. "Jongens, wat is er aan de hand?" Vraagt Liam bezorgd. Iedereen schudt snel zijn of haar hoofd en gaat verder met eten. "Ze zijn gewoon moe. We hebben lang door de stad gelopen." Zeg ik. Liam en Zayn lijken het niet te geloven. Toch zeggen ze gelukkig niet. We gaan door met eten. Voor mij is het eten vandaag iets lastiger, omdat iedereen zo zenuwachtig is en niemand daardoor praat.

Als iedereen klaar is, zijn ze allemaal nog meer aan het stressen. "Er is wel iets! Jongens jullie moeten het echt vertellen. We worden niet boos. Wat er ook gebeurd is. Maar we kunnen jullie niet helpen, als jullie niks vertellen." Zegt Liam dan. Zayn probeert hem rustig te houden. We schieten allemaal in de lach. "Er is iets vreselijks gebeurd. We durfde het niet aan jullie te vertellen. We zijn vanmiddag stiekem naar de stad geweest. En daar gebeurde het." Zegt Louis. Hij pakt een foto van de fotograaf erbij en zegt: "Mijn ogen dicht op de foto!" Iedereen schiet weer in de lach en Liam en Zayn ook.

"Nou Louis heeft wel gelijk. We zijn allemaal stiekem naar de stad geweest. Louis en ik waren aan het praten, over hoe goed het de laatste tijd met iedereen gaat. Dat komt allemaal door jullie. Daarom vonden we het tijd om jullie te bedanken. Toen Louis sport zou geven hebben we met z'n alle een plan bedacht. En dit is wat het geworden is. We hopen dat jullie er blij mee zijn." Ze kijken ons verrast aan. Dan legt Milo het boek op tafel en schuift die naar hun toe. Ze open het meteen en hun ogen worden groot.

Heel aandachtig lezen ze elke bladzijde. Liam pinkt af en toe een traantje weg en Zayn moet af en toe lachen. Iedereen zit in spanning op hun reactie te wachten. Ook al hebben we allang door dat ze er hartstikke blij mee zijn. Langzaam krijgt iedereen een glimlach op zijn of haar gezicht. Liam en Zayn ook. Dit is waar we het voor deden. Zij doen zoveel voor ons, dit verdienen ze wel.

Uiteindelijk kijkt Liam op en zegt: "Jongens dit hadden jullie echt niet hoeven doen. We zorgen met veel plezier voor jullie." "Echt veel te lief is dit weer. Dit was echt nergens voor nodig, maar we zijn er wel heel blij mee. Echt heel erg bedankt." Zegt Zayn. Ze geven ons één voor één een knuffel. We krijgen nog ongeveer honderd bedankjes. "Jullie zullen nooit begrijpen hoeveel jullie voor ons betekenen. Er zijn niet genoeg woorden om jullie te bedanken. Jullie hebben dit echt verdiend. Jullie bedankt voor alles wat jullie voor ons doen." Zeg ik. Iedereen knikt instemmend. Het is echt fijn om te zien hoe blij ze er mee zijn. Ze hebben het verdiend.

De laatste twee hoofdstukken komen eraan! Het verhaal is bijna afgelopen. Zullen Harry en Louis hun Happy End krijgen? Of komt er nog een plottwist? *DumDumDum...*