-"... e ti es ...? - estaba apiques de presentarme co meu sorriso "facedor de amigos"e de estreitarte a man, cando un sentimento de afogo e unha serie de imaxes pasaban pola miña cabeza, coma se dunha pelicula se tratara. Era eu, sempre era eu; eu coñecendote, eu presentándome co meu sorriso, eu ríndome contigo, eu pasando tempo contigo, eu afastando os meus amigos, eu saíndo contigo, eu discutindo coa miña familia, eu confiando en ti, eu evitando os meus pais, eu dependendo de ti, eu pelexando contigo, eu perdoandote, eu tendo medo de perderte, eu perdida.
Eu sen vida.
A primeira vez que alguén se me presenta adoito dar o meu mellor sorriso, a ti soamente vou a darte a miña mellor despedida.
Non vou perderme pra grañarte.
