Loved by the Chaos

Chapter 1

Soulful Eyes

Habang nagdridrive ng audi a6 ko pabalik sa Manila ay mga matatayog na mga puno ang nadadaanan ko. Hindi ko maiwasan mag isip sa mga mangyayari mamayang gabi. 

I know new faces would welcome me tonight and I am not happy to entertain them. Mommy would go ballistic if she's inside my mind listeningwith my thoughts.

Well sa mata ng mga tao napakamaldita ko daw kasi minsan lang nila akong nakikita na ngumingiti at kung nakikita man nila ay alam nilang ito ay peke lamang. Wala naman akong pakialam sa kanila, Oo mataray ako pero may mga nakaibigan naman ako noon pero di ko na sila nakikisama ngayon.

I can hide my true emotion through my attitude to inform them that they can't wreck me easily. The Last time people saw me on my knees crying at my kuya's grave, nagsisi ako dahil hindi dapat ako nagpapakita ng kahinaan sa lahat lalo na at wala na si kuya at ako na ang habol habolin ng lahat tungkol sa kayamanan ng mga magulan na di ko naman kailangan.

I might not want to broadcast what I truly feel, but I know why I am feeling this way. Simply knowing this feeling is better than pretending or denying it. It's normal to feel and accept them to help us move forward to that specific emotion.

 I maybe a loner but I know when to accept every person inside my life that's why I have my therapist to help me more. I have my usual CBT or Cognitive Behavior Therapy every session. this is to improve my skills in coping difficult situations. There's a lot of things I need to do first to finally heal my broken soul.

 I know Kuya Ethan would be happy knowing that I am finally moving on him. It's not that simple, it may cause too much pain to me but it will be worth it.

Hindi ako mabilis magpatakbo dahil sa nangyari noong nag overspeed ako noong 18th birthday ko with kuya. Si kuya naman kasi, sinabihan ba naman akong week and a scaredy cat driver. Napailing at napangisi ako sa naalala.

Iniisip ko yung pinag gagawa namin noon nang sa hindi ko namalayan na may aso palang dumaan. 

Oh gago! Nayeli what have you done?

Mabilis kong naihinto ang kotse at agad lumabas. The dog was lying and heavily breathing. I panicked baka kasi makulong ako, ay wait makukulong ba pag nasagasaan yung aso? oh gosh Nayeli ano ba yang iniisip mo yung aso muna uy! 

Ayan na nga sinasabi ko, pag lunod sa pag iisip katangahan ang resulta. Naging bobo pa naman ako sa gantong sitwasyon

Nilapitan ko ang aso at pinahiga sa aking mga hita

"You're too cute para mamatay. Don't close your eyes hoy pangit mo kabonding aso ka"

I dialed manongs number while my tears are building up. 

"Nayeli you mastered this part already but why the fuck are you tearing up. Aso lang yan?" Napasabi ko sa sarili ko. 

"Hello ma'am Nayeli? May kailangan ho kayo?"

"Manong nakasaga po ako ng aso, Hindi ko alam ang  gagawin ko" Normal kong sabi. 

"Sige maam pupuntahan ko po kayo, hintayin niyo ako " I sighed. Pinatay ko kaagad yung tawag.

Yung nararamdaman ko ngayon ay kagaya nung naramdaman ko nung nalaman kong wala na si kuya. It's really hard to accept that someone we love already passed away. Yan ang pinakamahirap na pagtanggap na gagawin nating mga tao.

May humintong sasakyan sa tapat kung saan ako nakapwesto kasama ang aso. Sumisinghot singhot ako dahil sa pag iyak ko. May lumabas kaso hindi ko masyadong makita kung sino dahil tumama yung araw sa direksiyon niya. Unti unti siyang lumapit sa gawi ko kaya wala akong sinayang na oras.