voetbal meiden

reizen op een kostschool

Stil zitten we allemaal in de eetzaal. Er was een velangrijke mededeling. Ik kijk rond. Iedereen fluisterd over wat het kan zijn. 'Ik denk een uitwisseling ofzo, ik hoop naar new york dan.' ik kijk naar Nathaly die meteen zegt dat dat wel erg duur is. Dan komen de directeur en dr groepje binnen zo als wij het zeggen. 'Jongens en meiden, jullie hebben een uitwisselings project met een klas uit.....'

'New York?' ik gil het uit:' ik had gelijk!' we springen door de eetzaal en gillen. 'Maar, er zijn maar een paar kamers die mee mogen.we noemen de kamers nu op.' ik neem mijn kammer nummer in mijn heeft en luister naar de nummers, wij zitten in kammer 14. ' nummers:
16
28
3
5
31
42
65
En de laatste kammer nummer .... 14!' aaacgh! Ik hoor me zelf door de za heen gillen. 'Jongens en meiden, we vertrekken over 2 uur, dus ga nu je kammer opruimen en je koffer inpakken. We springen naar onze kammer en pakken onze koffer in. Ik doe mijn haar en pak mijn longbord en bind hem vast aan de koffer. Dit word mijn eerste keer in een vliegtuig dus dat wordt wat hoor.

Ik loop door de douane en wacht ol nathaly, anne, fleur en sacha die achter me aan lopen. Ik kijk op mijn mobiel. Ja, ja een i phone 5c met een barcelona hoesje. Die heb ik gekregen van mijn ouders voor ik hier heen kwam zo dat ze me altijd konden bereiken heelaas is mijn beltegoed al ol door het smssen. Het is nu 13.26 over zo'n beetje een half uur en 4 minuten zitten we in een stuk ijzer met vliegels en een moter. Hastikke eng toch. Dan komen de rest van de meiden en jongens aan gelopen en doe ik mijn mobiel weg. 'Je hoeft niet bang te zijn hoor, de kans dat je neerstort is heel heel klein, 0,0001% ofzo'. Zegt nathaly. De eerst knikt. 'Okey dan'. Mompel ik. Er is ook begeleiding mee, helaas. We gaan nog eten en drinken kopen omdat ze dat bij de douane hebben afgepakt. Ik haal een sandwitch en een ijskoffie bij starbucks. Dan is de tijd al weer voorbij omdat het heel druk was. Ik ga bij het gang pad zitten omdat ik niet naar buiten wil kijken. Ik zit naast nathaly en anne. Aan de andere kant zitten sascha en fleur met een begeleider. Ze zitten kokhalzend naar me te kijken en wijzen naar de begeleider. Ik grijns en maak mijn riem vast terwijl ik mijn koffer met longbord tegen me aan gedrukt hou. De vlucht duurt 9 uur, dus genoeg tijd om te slapen. Na het op stijgen val ik in slaap.

Na negen uur en een kwartier staan we op de landings baan van new york. Met mond open durf ik naar buiten te kijken het is prachtig en groot! We zuchten, hier blijven we gewoon twee maanden! Fantastisch!