voetbal meiden

kamer nummer 38

De hutjes zijn groot en mooi. We lopen langs de hutjes naar een gebouw toe wat op het school gebouw lijkt. Als we langs hutje 37 lopen zien we een paar jongens zitten. We lopen langs het huisje en zien de jongens naar me wijzen. "Je valt nu al in de smaak bij de jongens.' zegt nathaly.
' Laten we dan maar eens kennis maken.' zeg ik en trek nathaly mee met me naar de jongens. 'Nee, doe normaal!' roept nathaly naar me, maar het is al te laat. 'Hello, my name is femke, but you can call me fem en this is nathaly. We from holland. And, why are you?' vraag ik aan de jongens. Ik ga bij hun in de kring zitten. De jongens kijken me aan alsof ik gek ben. 'Nou ik ben jesse.' zegt een cutie. Hij is zoooo knap, en zijn ogen(het zijn echt van die ogen waar je in kunt verdrinken, zucht.) hij schud met zijn hoofs waardoor ik weer terug ben gekomen uit de zevende hemel. Zucht, ik ben nu al verliefd.

Die zelfde middag mogen we nog de stad zelf in. Dan komt jesse aangelopen met zijn groepje. Ik krijg knikkende knieeen als ik in zijn ogen kijk. Zucht. 'Heey zullen wij jullie een beetje wegwijs maken hier?' vraagt hij. Ik knik:'is goed maar eerst gaan we ons om kleden.' ze knikken en win rennen naar ons huisje. Ik besef nu pas dat wij in huisje 38 zitten en hun in 37. Omg, wij zijn hun buuren! Aaaarhg, dit word een ramp! Snel kies ik kleren. Ik doe een zwart kort broekje aan met een witte croc top en mijn zwarte stan smith schoenen. Ik doe mijn haar in een staart en pak mijn mobiel. Shit denk ik, il heb mijn ouders, vrienden en sarah nog niet gebeld zins het ongeluk. Niemamd weet dat ik in new york ben. Ik stuur mijn ouders en sarah een berichtje een vraag hoe het gaat. Dan zijn de rest van de meiden ook klaar en gaan we richting de jongens die al staan te wachten.  Ze zitten op scooters. 'Komen jullie achter ol of gaan jullie lopen?' vraagt mo, een vriwnd van jesse. We antwoorden in koor :'we gaan achterop!' de jongens lachen. Anne gaat bij jef, nathaly bij erik, fleur bij mo en sascha bij kees. Dus dan blijft er maar een iemand over en daar moet ik bij. Bij jesse dus. Ik loop richting jesse en gooit me een helm toe. Ik zet het op en ga achter op zitten. Ik sla mijn armen om zijn middel en leun tegen zijn rug. Dit voelt al zo vertouwt. Als mo langs rijdt geeft hij jesse een stomp en zegt dat hij niet altijd iedereen moet fixen. Mo is dus de gappige. Maar doordat hij jesse een stomp gaf slingeren we een beetje maar door dat ik mijn voeten ol de grond zet en jesse remt staan we recht en stil, gelukkig maar.

Sorry voor het lange niet updaten xx lau

Comments en likes please