just play like you do

402 19 3
                                    

ik schuif mijn dienblad een stukje veder. Over nog geen half uur moeten we al gaan omkleden voor de wedstrijd. Ik ben al de hele dag aan het twijfelen of dit wel een goed idee is. Ik pak een bord spagettie en een glas water. Een salade en als toetje een stukje ijstaart. Lekker. Ik loop naar de tafel waar de rest van de meiden al zit te genieten van hun eten. 'Is het lekker?' vraag ik aan ze. 'Ik krijg geen hap door mijn keel heen, ik weet niet of ik wel durf vanavond.' zegt emma met een zucht.
De rest knikt instemt. 'We kunnen het wel hoor!' zeg ik. De rest van de maaltijd bespreken we de opstelling en de techniek. Om 18.45 gaan we naar de kleed kamer en doen we onze nieuwe tunue's aan. Ze zijn supermooi! Ik trek mijn voetbal schoenen aan. Ik pak een elastiekje en doe mijn haar in een staart. Marie is ook klaar en we wachten even op de rest van de meiden en lopen naar buiten. De jongens zijn aan het warm lopen. Marije gaat de keeper inschieten. En de rest van het team doet mee met de warming up. We lopen in de lengte van het veld, tot de middenlijn. Eerst lopen we twee keer naar de middenlijn in looppas, een beetje joggen dus. Dan gaan we knie heffen en hakken-bil. Ook doen we zijwaarts en kruispas, liesbewegingen en sprinten. Op het eind lopen we uit. Even rekken en strekken. 'Ik heb het warm, mag ik beginnen als wissel anders?' vraagt marith. 'Nee, dat is je conditie." zegt anne tegen haar. Ik pak de bal en begin te schieten. De rest gaat ook in een rondje staan. We doen lummeltje. ' gelukkig sta ik niet in het midden!' lacht kiki als ze de bal naar mij passt. ' wacht maar af.' zegt claudyne die in het midden staat. Ik geef een pass naar kiki die de bal niet had verwacht. Ze neemt de bal aan maar is te laat om hem weg te spelen. Claudyne passt de bal naar kirsten en die legt de bal opzij bij anne. Zo gaan we nog een tijdje door met lummeltje. Daarna gaan we nog een paar keer op doel schieten en sprinten. We horen het fluitsignaal en gaan op onze plekken staan. Ik zie mo naar de scheidsrechter lopen en hem een hand geven. Hij is dus de aanvoeder. Ik loop er ook heen en schut beide de hand. "Kant of aftrap?' vraagt de scheids aan me. 'Aftrap' zegt hij vlug. 'Okey, meiden opletten!" roep ik naar de rest. Ze knikken. De bal gaat met een boog naar de links voor van hun vlak na de aftrap. Gelukkig kan marith hem onder scheppen. Marith dribbelt en passt de bal naar kiki. Kiki klungelt wat met de bal en schiet hem maar naar voor. De bal rolt langs me heen. Ik draai me om en sprint erachter aan. De jongend zagen deze aanval niet aankomen en voor ze het weten mogen ze de bal uit het net vissen. Ik krijg een paar high fives als we terug rennen naar eigen helft. Na nog een tijdje voetballen. Staat het 2-2. De jongens spelen grof. Als anne de bal diep geeft en ik erachter aan ren. Wordt ik neergehaald van achter met een slyding. Ik grijp meteen naar mijn enkels. Die deed pijn denk ik bij mezelf, ik probeer de trannen te onderdrukken. Ik blijf nog even liggen. Koen had me neergehaald en word met een rode kaart het veld afgestuurd. 'Het zijn maar meisje, en daar wil ik niet van verliezen!' gront hij boos tegen de rest van zijn Team. Ik sta op met behulp van marie. We krijgen een vrije trap. Marie schiet hem met een boogje in de kruizing. Fleur staat te springen van vreugde want zij dacht natuurlijk dat we gingen verliezen! Nou, mooi niet dus. We staan nu 3-2 voor. Het is rust. Na de rust wordt er een penalty weggegeven door mijn team. Claudyne pakte de bal gewoon van dr grond af bij een tegen aanval.
Dat word een 3-3. Uit eindrlijk winnen we met 4-3, gewonnen dus! We gillen, dat is zo'n beetje het mooiste wat er kon gebeuren. Het mooiste is natuurlijk dat we worden gescout! Dan komt er een man aan lopen......

Wordt vervolgd....

Hallo beste lezers, sorry voor het weer lang niet posten. Hopelijk maakt dit hoofdstul het een beetje goed. Xx lau lang niet posten, hopelijk maakt dit hoofdstuk het een beetje goed.

voetbal meidenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu