Unwanted (GXG) SHORTSTORY (COMPLETED)

CHAPTER THREE

CLOEY POV

     Hays. Ano ba tong ginawa ko? Alam ko namang di nya ko magugustuhan.
Alam ko namang kaibigan lang tingin nya sakin.
Alam ko naman na malabo.....
Nandito lang ako sa loob ng kwarto ko di nako lumabas dahil hindi ko alam kung paano ko haharap sa kanya.
I confess may feeling.
Kahit na alam ko naman ang mangyayare.
Kahit alam ko namang ikasira ng friendship namin.
Kahit alam ko namang hindi nya ko magugustuhan.
Ang Sakit pala magmahal ng taong alam mong hindi ka kayang mahalin.
Since high school kami i found out na i fell inlove with her pero pinili ko yun itago.
Pero dapat pala itinago ko nalang..........

  Nagising ako sa liwanag na nanggagaling sa bintana ko.
Bumangon nako at inayos ang higaan ko.
Then I wash my face and nag toothbrush ako.
Nag ayos nako para sana makababa na.
Kaso i felt na ayoko biglang bumaba dahil alam kong magiging akward para saming dalawa ni zy.
Pero i don't have a choice.
Bumaba ako na parang wala lang.

"Oh Cloey! Good morning sayo. Maaga ka atang natulog. Hindi kana nakabalik kagabi" Ani ni josh.

Umupo nako at nagsandok ng umagahan.

"Sorry. Masyado na kase kong pagod. Kaya mas pinili ko nalang matulog." ani ko kahit hindi naman ako nakatulog agad dahil sa bumabagabag sa isip ko.

   Habang kumakain ay hindi ako makatingin kay zy at alam kong ganun din sya.
Kumain lang kami ng kumain habang nagkukwentuhan.

"Hindi nako mag papaiwan dito dahil ayokomg mag hugas" saad ni brent na agad tumayo at pumunta sa may sala.

"Hindi. Dahil si Cloey naman ang wala kagabi. sya ang maghuhugas." Ani ni Diane.
Parang lately nagiging madaldal tong babae na to ha.

Tinignan ko lang sya ng nakataas ang kilay at agad naman syang tumayo at pumunta na rin sa sala.
Napabuntong hininga nalang ako.

"Okey Fine. May magagawa pa ba ko? E nagsi puntahan na kayo lahat ng sala" Saad ko habang nakatingin sa kanila.

Pero sila parang walang narinig at daretso parin sa daldalan nila about sa movie na panonoorin nila.

"Tutulungan na kita" Nagulat ako sa Saad ni Zyvenia. Kaya napayuko nalang ako habang nag liligpit ng mga plato.

   Hindi kami nag iimikan hanggang sa madala na namin lahat ng hugasin sa lababo.

"Hindi mo nako kailangan tulungan. Kaya ko naman to" Saad ko.

"Sure ka? Okey." Mabilis na pasya nya.
Ganun na ba ka pressure yung pag amin ko sa kanya. hays.

"Can we talk later ? Hintayin kita sa likod." Habol na sabi nya kapagka hubad nya ng apron at gloves.

Umalis na sya nakita ko syang lumabas.
Naghugas lang ako hanggang di ko namalayan na natapos ko na pala hugasan lahat.
pagkatapos ko hubarin ang apron na ginamit ko ay sinabit ko ito at hinanap ko sya sa sala pero wala sya means nasa labas parin sya hanggang ngayon.
Kaya lumabas na rin ako at pumunta sa likod gaya ng sabi nya.
Nakita ko sya sa may upuan at malayo ang tingin.
Huminga ko ng malalim at pumunta sa kanya.
Pagkaupo ko sa tabi nya tanging maririnig mo lang ay lakas ng hangin sa mga puno.

"Cloey."

"Ba..baket?"

"Matagal na rin yung friendship natin. it's been 5years na rin." Pagsisimula nya sa usapan.

"Haha. oo nga e. Naalala ko pa nun. Naging magkaibigan tayo dahil sa outfit mo. ang baduy kase e hahahaha." saad ko. May sakit akong nararamdaman sa puso ko pero gusto kong maging okey ang pag uusap namin.

"Baduy ba yun? Haha. Para sakin kase ang Cool ko na nun."

"Cool ka dyan. naka pantalon na maluwag then tshirt na sobrang laki din ? tapos naka cup ka pa. Hahaha. Cool ba yun ? Imagine. Para kang sanggano nun. Promise hahaha."

"Grabe ka naman sa sanggano. hahaha. Pero thankful ako kase di ka nag hesitate na lapitan ako at pagpalitin ako ng damit kahit na sobrang hindi fit sakin yung PE uniform mo. hahahaha"

"Oo, na hassle ka pa dahil ang taba mo kase hahahaha. Ewan ko ba. Bakit kita nilapitan nun. Basta nasa isip ko lang ayoko makakita ng taong binubully dahil sa suot. Kaya nga i want to be a fashion designer. Na ngayon natupad ko na"

"Nandyan ka palagi para sakin. Sa lahat ng bagay."

"Ikaw din naman e. Kaya nga eto hindi ko na mapigilan yung feelings ko sayo." Nakatungong saad ko.

"Pero Cloey.."

"I know. Malabo. Sobrang labo. Ayaw mo masira yung friendship natin. Malabo kase Hindi pwede dahil sa parents mo. Malabo kase wala ka namang feelings na katulad ng nararamdaman ko. Dahil yung mga bagay na pinagsasamahan natin walang meaning sayo yun. Ginagawa mo yung pag aalala , pagiging sweet. Lahat.  dahil kaibigan moko. Pero ako eto nahulog na hindi naman dapat." saad ko habang pinipigilang tumulo ang luha ko pero mukhang di ko kayang i hide yung luha ko.

"Alam ko naman yung mangyayare e. Alam ko. Pero bakit nasasaktan parin ako? ha-ha. Sa loob ng taon naitago ko naman. Pero bakit nilabas ko pa yung nararamdaman ko? Bakit? Bakit ikaw pa!" Dugtong ko habang sunod sunod na umaagos yung luha ko.

"May mas better kesa sakin cloey. Hindi ko deserve yung-------"

    Hindi ko na sya tinapos sa sasabihin nya dahil alam ko naman na yung linya na yun.
Tumayo nako at tumalikod sa kanya.

"Kahit di moko mahalin. Hayaan mong mahalin kita. Baka sakaling kapag hinayaan mo lang ako. Mapagod ako at ako na din yung kusang magsasabi sayo na wala nakong nararamdaman.  kaya sa ngayon. Hayaan mo nalang ako. Kahit wala kang ibalik sakin" Saad ko at tuluyan ng naglakad.

      Dumaretso ako sa isang puno at dito ko nilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko.
Masakit pala talaga ma reject.
Ganto pala yung feeling na na rereject.
Karma na ba to sakin ? Mahilig ako mang reject ng feelings na ibang tao.
Kaya ito yung balik sakin.
Tanga ba ko sa part na ipagpatuloy yung nararamdaman ko kahit wala namang akong mapapala ? T.T

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

CHAPTER THREE DONE
THANKYOU ;)

Feel Free to
vote
Comment
Follow
@Ajean09