Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Galiba ben lezbiyenim "
Kalbim yerinden çıkacak galiba Lisanın sesi çıkmıyor bana doğru donmuş bir yüz ifadesiyle bakıyor.
Galiba biraz ani oldu .
Salak Jennie salak !
Ben bunları içimden söylerken Lisanın yüz ifadesi hâlâ aynıydı.
Her tepkiye kendimi hazırlamıştım ama böyle olması beni de korkuttu.
Iyi olup olmadığını kontrol etmek için omuzunu tutup .
" Kanka! Iyi misin ? "
" Lisa bir şey söyle !"
Hiç beklemediğim bir şekilde kardeşim kadar yakın olduğum arkadaşım elimi sıkıca tutup omuzundan çekti ve eli mi sertçe boşluğa bıraktı .
Hatta daha kötüsü masadan kalkıp gitti .
Bu tepkisi karşında ayağa bile kalkamadım .
Elmacık kemiğime süzülen göz yaşımı bile silemedim öylece donuk bir şekilde arkasından baka kaldım.
Bütün vücudum o kadar ağırlamıştı ki kendimi çok kötü ve bitkin hissettim.
Yalpalayarak sandalyeden kalktım ve afallayarak yürümeye başladım.
Dalgınlıktan çantamı ve adisyonu unutmuş olmalıyım ki arkadan garson.
" Hanfendi çantanız!"
Tepkisiz bir şekilde elime tutuşturduğu eşyalarımla birlikte yürümeye devam ettim .
O kadar kırgın ve boş hissediyordum ki adisyonu uzatıp cüzdanda elime gelen rastgele bir parayı çıkartıp kasa görevlisine uzatıp oradan uzaklaştım.
Arkamdan seslerin geldiğini duymama rağmen ilerlemeye devam ettim .
Ayaklarımı ben kontrol etmiyordum artık aklımı da.
Dümdüz yürümeye devam ettim.
Bir arbide olduğunu hissettim ama gözlerimi ne olduğuna bakacak kadar bile açmak istemedim.
........
" Doktor bey ! Hastanın bilinci açık. "
Kulağıma korkunç uğultular geliyordu.
Ama gözlerimi açmaya gücüm yoktu .
Birileri vücuduma bir şeyler takıyordu .
Uzaktan gelen telaşlı sesi duydum ve bu sesi nerede duysam tanırım .
Koridor inliyordu, bu annemin sesiydi.
" Kızım! Kızım nerde ? "
Birden üstüme bir ağırlık çöktüğünü farkettim.
Bedenime sarılan bir ağırlık .
Bu ağırlığın annem olduğunu kokusundan anladım.
Biraz süre sonra gözlerimi açacak gücü buldum.
Gözlerimi zorlukla açmaya çalıştım.
Gözlerim histerik bir şekilde etrafa bakıyordu.
Nerede olduğumu anlamaya çalışıyordum .
Biraz daha baktıktan sonra bir Hastane de olduğumu anladım.
Doktor, hemşireler ve ailem bana bakıyordu.
Kendime geldiğimi görünce hepsi sevindi .
Annem ağlayarak yatağımın yanına oturdu aynı zamanda saçlarımı okşuyor ve öpüyordu.
" Yavrum, Ne oldu sana ?"
Bense hala olayın şokundaydım .
Herkesin yüzüne anlamsız bakıp, bilmiyorum diyip acıyan başımı tuttum .
Odada Hastane çalışanı olmadığını düşündüğüm bir kişi hepimize bakarak .
" Ne olduğunu anlamadık merdivenin olduğunu görmedi ve merdivene dümdüz yürüdü arkasından ne kadar bağırsak da biz O duymadı bir şeylerin olduğundan şüphelenip hanfendiye doğru koştum ama tutmaya kalmadan düştü bizde ne yapacağımızı bilemedik hemen Hastaneye getirdik."
Annem 20 li yaşlarındaki gence minnettar bir şekilde bakıp.
" Çok teşekkür ederim oğlum ' Nasıl teşekkür etsem sana az ."
Annemin bu sözlerinden sonra çocuk da anneme önemli değil görevimiz kim olsa aynısını yapardım diyerek elini omuzuna koydu .
Bana da dikkat edin kendinize diyip odadan çıktı.
Ben hâlâ olaylara anlam veremiyordum .
Neden merdivenlerden düştüm ?
Hiç bir şey hatırlamıyordum .
Başım çok ağrıyordu .
Kendimi kötü ve kırgın hissediyordum ama nedenini bilmiyordum.
Biraz daha kendimi zorlandığımda olanları hatırladım ve histerik bir şekilde gözlerimden yaş akmaya başladı .
