2-3 saat beraber vakit geçirdik , gece yarısı olmadan gitmeliyiz dedi , bende ona ayak uydurdum... Beraber koşuyorduk . Bir süre sonra küçük bir ağaçeve geldik .
-Seni tanıştırmam gereken biri var ?
-Kim o ?
-Görürsün...
Zili çaldı , kapıyı Yumi açtı ve şöyle söyledi ;
-Selam ! Uhh... Merhaba Yaoi . Hangi rüzgar attı sizi buraya ?
-Diyorum ki , sen ve Yaoi beraber ava çıksanız...
-Ohh... Tabiki !
Yumi beni kolumdan çektiği gibi eve soktu .
-Yarın akşam Yaoi'yi almaya gelirsin !
Bunun üzerine Victor ona bir tabanca uzatıp gitti...
-Merhaba Yaoi beni hatırladın mı ?
-Hatırlamaz olur muyum ? Sen Yumi'sin öyle değil mi ?
-Evet ! Gelsene , rahat ol kendi evin gibi .
Yumi'nin peşinden gittim , beni silahlarla dolu bir odaya getirdi...
-Yumi ! Biz vampir değil miyiz buradaki silahlara neden ihtiyacımız olsun ki ?
-Unutma Yaoi herkesin güçsüz kaldığı bir durum olabilir...
-Peki .
Daha sonra kendimize uygun silahları seçtik ama sanki Yumi bir şey saklıyor gibiydi...
-Hadi gel arabaya binelim !
-Tamam!
Yumi müziğin sesini kısıp şöyle söyledi ;
-Aslında sana açıklamam gereken bir şey var...
-Nedir
-Kurtlar... Kurtlar bizim ezelî düşmanımız bir katliam yaptılar ve 800.000 vampir öldü . Bu nedenle vampirlerin nesli tükenmek üzere . Victor bana bir silah verdi , sana karşı gelirlerse bu silahla beyinlerini patlatacağım !
-Ahh... Siktir ! Bu çok kötü .
-Evet , ama onların yaptıkları bundan da kötü...
Evden baya uzaklaşmıştık , sohbet ederek , şarkı söyleyerek av yerine doğru gidiyorduk . Bir anda telefonuma mesaj geldi... Epey uzundu , ben de okumaya başladım .
Mesaj Japonya'nın Osaka kentinden gelmişti . Normalde Japonca bilirim , ama nedense kelimeleri anlamakta güçlük çekiyordum . Bu uzun dizelerden sadece şunu anladım beş gün süren var , Victor'un sırrı . Biliyorum anlamsızdı ama Yumi 'ye göstermekten başka çarem kalmadı .
-Yumi bunu bana çevirebilir misin ?
-Aman canım ! Saçma bir şey işte...
Benden bir şey saklıyorlardı gibi...
Victor'un telefonuna bir kaç çağrı attım ama geri dönüş yapmadı...
BÖLÜM SONU...
