Miss Persnickety

Miss 4

Miss 4

The devil with the black hood

Its already morning and yet, andito parin ako sa lumang building na ito. Dahil masyado akong maswerte, mukhang uulan pa ata

Sinubukan kong tumayo at maglakad palabas ng building na ito dahil sigurado ako sa laki ng school na ito malabong may makakita sa akin dito.

Dang it! my body, it hurts. Curse them to the pits of hell. tsk! hanggang ngayon ramdam ko parin ang paninikmura nila sa akin at hindi narin kaaya-aya ang amoy ko sa dami ng kung anu-anong ibinuhos nila sa akin.

"How was it?" lumingon ako sa may kanan ko para hanapin ang pinanggalingan ng boses cause its quite familiar. And to my surprise, Ramos was here! he was leaning on the tree malapit sa kinatatayuan ko. He was wearing a white shirt na pinatungan nya ng hoodie jacket, black jeans and a very large vans shoes. And Darn it! hanggang sa ganito ba namang pagkakataon, ayaw ko mang aminin pero pinagsisigawan ng utak ko kung gaano ka gwapo ang nilalang na ito.

"It's Deadly" tangi kong naisagot. And I don't know how I became so pathetic that i suddenly wished na sana man lang eh may plano syang tulungan akong makabalik sa dorm ko.

Lumapit sya sakin at hinawakan ang baba ko na para bang sinusuri nya kung may nabasag ba sa pagmumukha ko. I silently gasped ng mapadako ang tingin nya sa mga labi ko na may sugat pa. Napahinto sya at binitawan na ako. Tumingin sya sa paligid at saka bumuntong hininga ng ilang beses. Ilang saglit pa ay tumalikod na sya at nagsimulang humakbang palayo.

At mukhang nakikiayon ang panahon sa akin kasabay ng nawawalang pag-asa kong makaalis sa lugar na ito.

"Wait!..w-wala ka b-bang....." Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko. Seryoso? wala ba talaga syang balak na tulungan ako?

"Im sure you can manage." malamig pa sa yelo nyang sabi saka sya tuluyang naglaho sa paningin ko kasabay ng pagbuhos ng malakas na ulan. Wow. Its so great. Gusto kong matawa.

Gawd! I can't believe this, pumunta lang ba sya dito para makita ang kaawa-awa kong hitsura? He's a heartless stupid asshole! A freaking cold-hearted monster! An arrogant and selfish bastard! Gwapo nga sya, pero ang sama-sama ng ugali nya, Ansarap nya lang tanggalan ng mga mata para hindi na sya makakita kailanman! Karmahin sana sya! Arrgh Sinusumpa ko talaga sya!

Just when i'm about to lose hope, I've heard some voices calling my name. Do I have to consider myself as the lucky one now?

"Oh my God! Yang, Are you okay?"

Kate asked with a concern tone. Anung klaseng tanong ba yun? Of course Im not ok! hindi ba obvious yun. Labo.

Inalalayan nila akong dalawa para makalakad ng maayos. We were now soaking on wet because of the rain.

"You have to go to clinic" concerned na pagkakasabi ni Charm.

"No need. Sa dorm nalang please" mahina kong sagot. Wow I felt really relieved.

"Are you sure?" Kate and Zyen got this concerned faces.

"Yeah. I'm fine now. It hurts a lot but I know I'll survive it" Ngumiti ako sa kanila. Note to self, kelangan ko na atang bawasan ang pagiging rude ko sa kanila.

Kung hindi dahil sa kanila, eh malamang andun pa ako sa lumang building ngayon.

Sa wakas ay nakarating narin kami sa dorm. Tinulungan naman akong maligo ni Kate while Zyen are getting some clothes on my closets.

"Grabe, What do they think of you? a punching bag?" reklamo ni Kate. She's currently putting some ointments on my bruises and alcohol on my cuts.

Sinubukan kong tumayo upang magbihis, but I failed. mukhang hindi sumasang ayon sa akin ang katawan ko.