Devil & Angel
Ep-1
"LUHAN!!!"
ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္အေၾကာက္ရဆံုးေခၚသံ...ငယ္ငယ္ကတည္းက သူ႔ရဲ႕ ပံုသြင္းမႈကို ခံလာရသည့္ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကိုမ်က္ႏွာ ေစ့ေစ့မၾကည့္ရေလာက္ေအာင္ေၾကာက္သည္။ ဆိုးလွပါခ်ည့္ရဲ႕ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းက ဆရာေတြကိုေတာင္ သူ႔ေလာက္မေၾကာက္ခဲ့တာ တကယ္ပါ~~~~ သူ႔ရဲ႕အသံကိုၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ဝိညာဥ္ပဲ လြင့္သြားသလိုလို~~~
Luhan- Se....sehun...ဘာလို႔လဲ။
ကၽြန္ေတာ့္ သူ႔ေရွ႔မွာ လံုးဝကုတ္ေနမိသည္။ အၿမီးျပတ္ေနသည့္ ေၾကာင္တစ္ေကာင္လိုမ်ိဳး
Sehun- ငါေခၚေနတာ ဘာလို႔ခ်က္ခ်င္းမလာတာလဲ!!!! ဘာလဲ မင္းက အာခံခ်င္ေနတာလား!!!!
Luhan- အဲ့..အဲ့လို မဟုတ္ပါဘူး~~ ကၽြန္ေတာ္...
ကၽြန္ေတာ္စကားေတာင္ မဆံုးေသး~~ သူ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို ထိုးခ်လိုက္သည္။ လဲက်သြားေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူေျခေထာက္နဲ႔ ဆက္တိုက္ကန္ေလသည္။ ေသြးမ်ား ပါးစပ္က စီးက်လာေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ က်င့္သားရေနပါၿပီ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ဒဏ္ေတြကို ခံလာတာပဲ~~~
Sehun- သြားေတာ့!!!! မင္းမ်က္ႏွာကို မျမင္ခ်င္ဘူး!!!! ခ်က္ခ်င္း ငါ့အခန္းထဲက ထြက္သြား!!!!
ပါးစပ္ကေန စီးက်ေနေသာ ေသြးေတြကို သုတ္လိုက္ကာ အခန္းထဲက ထြက္လာလိုက္သည္။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာေပးလ်က္~~ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘာေတာ္တယ္ ထင္လဲ~~ အားလံုးက ထင္ၾကမွာပါ..ကၽြန္ေတာ္က သူ႔အေစခံလို႔~~~ တကယ္ေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ့္ မိေထြးဘက္က ပါလာသည့္ညီေလးပါ~~ သူကၽြန္ေတာ့္တို႔ အိမ္ေရာက္တုန္းက အသက္၁၀ႏွစ္ပဲ ရွိေသးတယ္~~~ အဲ့ကတည္းက သူ႔ကၽြန္ေတာ္ကို လြမ္းမိုးႏိုင္ခဲ့တာပါ~~ သူသာ ေရာက္မလာခဲ့ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မေတြးမိပါဘူး~~~ သူက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲတဲ့ ညီေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ~~~
■■■■■■■■■
" အရသာ ရွိမွာပဲ~~"
ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္နားမွာ လာဖြင့္သည့္ coffee shop ဆိုင္ေလးကို ျပတင္းေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ရင္း ေရရြတ္လိုက္မိသည္။ ထြက္ၿပီး ေျပးဝယ္ခ်င္ေပမယ့္ ပိုက္ဆံကလည္း လက္ထဲမွ တစ္ျပားမွ မရွိ~~ ထမင္းေတာင္ Sehun ေကၽြးသည့္ အခ်ိန္မွ စားရတာ..တစ္ခါတစ္ေလ သူ႐ုံးက စိတ္တိုၿပီး ျပန္လာတဲ့ေန႔ဆို Luhan တို႔ ငတ္ပဲ~~~
