Książka, w której oceniam anime.
• szczere recenzje
• kontrowersyjne recenzje
• polecajki
Pamiętajcie, że to tylko moje zdanie. Moje zdanie nie ma na celu nikogo nie urazić.
💗🌸
Historia koncentruje się na związku między Tsuneo i Kumiko, znaną jako Josee na cześć bohaterki książki Françoise Sagan. Tsuneo jest studentem uniwersytetu kochającym nurkowanie, a Josee to młoda, uzdolniona plastycznie dziewczyna, która rzadko wychodzi sama z domu, ponieważ jeździ na wózku inwalidzkim. Para po raz pierwszy spotyka się, gdy Josee i jej babcia wybierają się razem na poranny spacer... a dziewczyna w wyniku przypadku traci kontrolę nad wózkiem i z impetem wpada na niespodziewającego się niczego chłopaka. Zaraz po tym incydencie Tsuneo dostaje zaproszenie na posiłek od babci Kumiko... i ofertę pracy, jaką jest doglądanie jej kapryśnej wnuczki. Tak rozpoczyna się znajomość dwojga ludzi, którym przyjdzie stać się ostoją w życiu tej drugiej osoby.
Opinia To jest jedno z tych anime, gdzie się dużo płacze. Jest bardzo podobne do Kształt twojego głosu i w sumie morał jest podobny. Przez połowę filmu główna bohaterka mnie denerwowała gdyż czasami jej charakter po prostu był "księżniczkowaty", ale później zrozumiałam dlaczego ona tak się zachowywała. Wszyscy swoje życie widzimy inaczej, jednak osoby, które są w jakikolwiek sposób niepełnosprawne już tymbardziej. Napotykają wiele przeszkód i trudności chodźby ze strony rówieśników, którzy się z nich wyśmiewają (Było tak w kształt twojego głosu). Natomiast w tym anime jest pokazane, że Kumiko miała tą pomoc, ale nie doceniała tego, dopiero zaczęła widzieć tą pomoc po jakimś czasie.
Jeżeli chodzi o postacie to tak jak powiedziałam. Były momenty, gdzie niektóre postacie mnie denerwowały. Fakt, irytowały. W przypadku Kumiko moja irytacja i nienawiść opadły, ale do innej laski już nie. Główny bohater widać, że starał pomóc Kumiko w wychodzeniu na świeże powietrze. Chciał pomóc jej w pokonaniu bariery, jaką wytworzyła sobie sama.
Muzyka była smutna, nienawidzę smutnych piosenek, ponieważ później kiedy ich słucham czuję się jak nic niewarty śmieć. Jednak wiadomo, smutne anime=smutne piosenki.
Mówiłam wcześniej, że anime jest bardzo podobne do Kształt twojego głosu ? (Tak, wiele razy xd) Moim zdaniem warto oglądać takie typu anime gdyż może nas wiele nauczyć. Oglądałam w swoim życiu naprawdę wiele smutnych i depresyjnych anime, przez które nadmiernie myślę do dziś. Może większość tych anime nie mówiła głównie o depresji i tym podobnie, natomiast widać było, że bohaterzy cierpieli.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
