လွမ်းရတာတောင်မောလှပြီ

Part-1

(Jin sideလေးကိုအရင်ရေးမှာပါ)
ကျွန်တော့်နာမည်က Jinပါ...Kim Seok Jin။ကျွန်တော့်ဘဝတစ်လျှောက်လုံးကို စိတ်ချမ်းသာ၊ပျော်ရွှင်ဖို့ကောင်းနဲ့ မိသားစုလေးနဲ့ အတူတူဖြတ်သန်းလာခဲ့တာပေါ့။
ကျွန်တော်က သာမာန်လူတစ်ယောက်ပါပဲ။ကျွန်တော့်ဘဝအတွက်အရေးအကြီးဆုံးကတော့ ကျွန်တော့်မိသားစုပေါ့။

ဒီလို ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝလေးကိုပဲ ကျွန်တော်အ​ေတာ်ကျေနပ်လှပါပြီ။ဒါပေမဲ့ အထက်တန်းပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်တဲ့ကျွန်တော်က တက္ကသို်လ်ကိုတော့ ဆိုလ်းမြို့မှာတက်ဖို့ စီစဉ်ထားပါတယ်။အဖေကတော့ ကျွန်တော့်ကို လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေဖို့ condoလေးတစ်လုံးဝယ်ပေးထားတယ်။ကျွန်တော့်အတွက်တော့ ဆိုးလ်မှာနေရတာက ဖေဖေနဲ့မေမေကိုလွမ်းတဲ့စိတ်ကလွဲရင် အရာရာအဆင်ပြေပါတယ်။အဆင်ပြေအောင်လည်း ကြိုးစားနေရတယ်လေ။အဝေးမှာရှိနေတဲ့မိဘတွေကိုလွမ်းတိုင်း ဖုန်းဆက်ရင်းသာ အလွမ်းဖြေခဲ့ရတာက အခါခါ။

ကျွန်တော့်ကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့ဂရုစိုက်ကြတဲ့မိဘတွေက အဆင်ပြေရဲ့လား၊မပြေရင် သူတို့လိုက်လာခဲ့ပါ့မယ် ပြောပေမဲ့ အလုပ်တစ်ဖက်နဲ့မိဘတွေကို ကျွန်တော့်အတွက်နဲ့​ေတာ့ ဝန်ထုပ်ဝန်ပိုးမဖြစ်စေချင်ပါ။ဒါ့ကြောင့် အဆင်ပြေအောင်ကြိုးစားနေရင်း အဆင်ပြေပါတယ်ဆိုတဲ့စကားကိုသာ လက်ကိုင်ထားမိတော့တယ်။

အစားအသောက်ကတော့ အဖေ့မိတ်ဆွေရဲ့စားသောက်ဆိုင်မှာ ငွေလုံလုံလောက်လောက်ရှင်းထားပြီးသားဖြစ်လို့ စိတ်ပူစရာမလို။အချိန်မရွေးဝင်ထွက်စားသောက်လိုက်ရုံသာ။

ကျောင်းသားသစ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည့်အပြင် အနေအေးလွန်းတဲ့ကျွန်တော့်အတွက် သူငယ်ချင်းဆိုတာလည်းရှားပါးလွန်းတယ်။
ပြောင်းလာလာချင်းဟိုဘက်အခန်းက
Hoseokဆိုတဲ့ကောင်လေးက ကျွန်တော့်ကိုစကားတွေလာပြောပြီးမိတ်ဖွဲ့တာကြောင့် မကြာခင်မှာပဲ ခင်မင်ခဲ့ကြတယ်
Hoseokနဲ့ ကျွန်တော်ကလပိုင်း​ေလဲာက် ဘဲကွာတာဆိုတော့ကျွန်တော့်ထက်လပိုင်းငယ်တဲ့HoseokကHyungလို့သာခေါ်လေ့ရှိတယ်
ကိုယ့်ပေါ်ကိုနားလည်ပေးပြီး
အမြဲတမ်းပြုံးနေတတ်တဲ့ကောင်လေးကို ခင်မိတာတော့အမှန်ပင်။
ကျောင်းသွားတိုင်းသူနဲ့တူတူသွားဖြစ်တယ်။

'Hyung....ကျောင်းသွားရအောင်'

ဟော သူ့ကြောင်းတွေးနေတုံးရောက်လာပါပြီ။

'Hoseokလေး...လာလေ
ခဏစောင့်...Hyung စာအုပ်လေးတွေစစ်လိုက်အုံးမယ်'

'ဟုတ်ကဲ့ Hyung အေးဆေးလုပ်ပါ.'

Hoseok pov

Hyungကအရမ်းခင်ဖို့ကောင်းတယ်။
ချစ်ဖို့လည်းကောင်းတယ်။
ခင်တာမကြာသေးပေမဲ့ ကျွန်​ေတာ့်ကို လူရင်းတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံပေးတယ်။
အရမ်းလည်းနွေးထွေးတယ်လို့ခံစားမိလို့
ကျွန်တော် hyungနဲ့ခင်ရတာပျော်မိပါတယ်။

အတွေးကိုယ်စီနဲ့ တရွေ့ရွေ့လျှောက်လာခဲ့ကြတာ ကျောင်း canteenတောင်ရောက်လာခဲ့ပြီ။

'Hyung...ဘာစားမလဲ
ဟင်..hyungမျက်နှာကမကောင်းသလိုဘဲ
နေမကောင်းဘူးလား'

အရင်နဲ့မတူ အနည်းငယ် မျက်နှာပျက်နေတဲ့ hyung ကို ကျွန်တော်စိတ်ပူစွာမေးမိတော့...

'မဟုတ်ပါဘူး...hoseokရယ်
Hyungနည်းနည်းရင်ခုန်နေလို့ပါ..ဒီနေ့ကပထမနှစ်စတက်ရတာမဟုတ်လား..
ဒါ့ကြောင့်'

'ဪ ဟုတ်လား....
ကျွန်တော်လည်းရင်ခုန်ပါတယ်...
ဒါပေမဲ့ အခုတော့မနက်စာစားရအောင်နော်..ကျွန်တော်သွားယူပေးမယ်....
ပူတင်း...နဲ့နွားနို့ယူမလား...
ကိတ်နဲ့ကော်ဖီယူမလား'

ကျွန်တော့်အပေါ်အရမ်းကောင်းလွန်းတဲ့တစ်ဦးတည်းသောသူငယ်ချင်းလေးကိုလည်း အားနာလှသလို၊ကျေးဇူးလည်းတင်မိတယ်။

'Hoseokရယ် hyungကိုအားနာရအောင်လုပ်နေပြီ..လာ တူတူပဲသွားယူကြမယ်'

'အားနာရအောင် ကျွန်တော်ကတစိမ်းလား Hyung ရယ်...ထားပါ ..
အဲ့တာဆိုလည်းသွားယူကြတာပေါ့'

ကျောင်းတက်ချိန်Hoseokနဲ့အတန်းမတူတာကြောင့် နည်းနည်းတော့ပျင်းမိပါတယ်။
အားလုံးက ကိုယ်နဲ့မသိတဲ့လူတွေချည်းဘဲလေ။
ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်းမိတ်မဖွဲ့တက်တော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။

အခန်းထဲဝေ့ကြည့်မိတော့ တခြားသူတွေကလည်းပုံမှန်ပါဘဲ။
စကားပြောလိုက်၊ရယ်လိုက် မောလိုက်နဲ့။
ဒါပေမယ့်ဒေါင့်နားမှာထိုင်နေတဲ့ကောင်လေးနှစ်ယောက်ကတော အတော်တည်ငြိမ်တယ်။
ဘယ်သူ့ကိုမှဂရုစိုက်ဘဲ အေးအေးဆေးဆေးသာ။ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုသာ ငေးမောနေကြတယ်။
အကြောင်းရင်းကိုမသိပေမဲ့ သူတို့ကထူးဆန်းနေသလို ခံစားရတယ်။
ထားပါလေ ကိုယ့်စာကိုယ်လုပ်တာပဲကောင်းပါတယ်။

ခဏကြာတော့ဆရာဝင်လာတာကြောင့် အားလုံးလည်း စာကိုသာအာရုံစိုက်ရတော့တယ်။

---------------------------------------
အေးအေးဆေးဆေးလေးဘဲရေးသွားတော့မယ်......
ဖတ်ပေးသူယောက်စေ့တိုင်းခိုးမားဝေါ်💞💞💞💞💞💞💞