İÇİMDEKİ BEŞLİ

2. BÖLÜM "YAŞANMIŞLIKLARIN BEDELİ"

''Burası ağabey'' dedi Mert köşedeki eski binayı işaret ederken. Sonunda zarfın içindeki adrese vardığımızda iliklerime kadar işlemiş olan gerginlik sonucunda sıkıntılı bir nefes verip Mert'e döndüm. ''Hadi girelim'' diyip tozlu kapıyı araladı. İçeriye adım attığımızdan beri genzimi yakan yoğun rutubet kokusu dayanılacak gibi değildi. Biraz daha ilerlediğimizde önümüze bir kapı daha çıktı. Bu sefer kapıya doğru yönelen ben oldum. Etrafa şöyle bir bakındığımda kapının buğulu camının ardında karartılar gördüm.'' Buradalar galiba'' dediğim anda kapı gıcırdayarak açıldı ve içerden bir ses yükseldi ''Hoş geldiniz çocuklar bende sizi bekliyordum buyurun geçin şöyle'' bize gösterdiği yere oturduğumuzda sessizliği bozan ben oldum.

''Beni neden çağırdınız''

''Söyleyeceğim elbet ama önce bir soluklanın isterseniz e Mert nasılsın?''

''İyiyim teşekkürler Nihat amca ''

''Aykal sen nasılsın?''

''İdare eder. Soluklandığımıza ve hatta hal hatır fasıllarını geçtiğimize göre beni neden çağırdığınızın sebebini söyler misiniz? Son görüşmemizde bir daha karşıma çıkmayacağınızı söylemiştiniz. Şimdi neden ben tekrardan buradayım?''

''Biliyorum merak ediyorsun ama aslında çok önemli bir sebebi yok uzun zaman oldu görüşmeyeli seni tekrardan görmek nasıl olduğunu bilmek istedim tabii birde borç meselesi var biliyorsun''

''Borç meselesi derken'' diye sorduğunda Mert'e ufak bir açıklamada bulundu.

''Aykal'ın annesi Funda hanımın bana bir miktar borcu vardı. Benim için pek önemli değil tabii ama ölmeden önce ne olursa olsun bana olan borcunu ödemesini istemiş Aykal'dan''

'' Peki, ne yapmamı istiyorsunuz hangi konu hakkında borç aldığını söylemediniz. Miktarı söylemediniz kaldı ki söyleseniz de ben öğrenciyim ve geçimimi kafeden aldığım parayla sağlıyorum. Yani ne kadar bilmiyorum ama büyük ihtimalle borcumuzu şuan ödeyemem annem istemişse elbette yaparım ama bana zaman tanımanız lazım''

''Anlıyorum ve asla zorlamıyorum da ne zaman istersen o zaman öde hatta bana kalırsa borç falan aramam ama Funda'yı biliyorsun işte tutturdu bir şekilde geri vereceğim diye sende annenin senden istediği bir şeyi geri çevirmezsin elbette''

''Problem değil bir şekilde ödeyeceğime garanti veriyorum ama biraz zamana ihtiyacım var''

''Dediğim gibi Aykalcığım sen bana annenin emanetisin ve inan benim için çok değerlisin benim için önemli olan senin güvende ve mutlu olduğunu bilmek''nedense bu sözleri söylerken gözlerinin içi parlıyordu. Nihat amca hakkında pek bir şey bilmiyordum. Aslında annemle nadir görüşürlerdi sadece birkaç defa görmüştüm onu bana en sevdiğim kurabiyelerden alır ve yanında da bir oyuncak hediye ederdi çok durmaz annemle ayaküstü konuştuktan sonra giderdi. Bir gün anneme ''Bu amca kim?'' diye sorduğumu hatırlıyorum. Bana şöyle cevap vermişti;

'' O benim bir arkadaşım ve arada bizimle görüşmek zorunda sana hediyeler verebilmek için geliyor''

''Ben bu amcayı çok sevdim bana hep en sevdiğim kurabiyeden getiriyor ve yanındaki bebek de çok güzel. Anne hadi bu bebeğe isim koyalım sence adı ne olsun?''

Kısa bir süre düşündükten sonra''Naz'' dedi

''Naz olsun bu bebeğin adı''

***

''Gelmeniz için illaki çağırmama gerek yok arada uğrayın çocuklar bir ihtiyacın olursa her zaman yanındayım kızım. Ha bu arada Aykal sana eskisi gibi kurabiyeler oyuncaklar alamıyorum malum büyüdün artık ama çok hoşuna gidecek bir hediyem var eve gittiğinde bakmayı unutma'' diyip siyah bir takı kutusu uzattı bana. Teşekkür edip eve doğru yola koyuldum. Kısa bir süre önce vedalaşmıştım Mert'le ve tek başıma yürüyordum eve varınca ilk işim kutuyu açmak oldu. Zarif bir kutunun içine özenle yerleştirilmiş kolyeyi görünce gözyaşlarıma engel olamadım. Bu oydu annemin bana aldığı ama benim o gün kaybettiğim kolye...

14. Yaş günümdü annem benim için çeşit çeşit yemekler yapmış, bütün evi süslemiş ve tüm sevdiklerimi çağırmıştı. Okuldan eve geldiğimde karşılaştığım manzara sonucunda o günün en mutlu günüm olduğunu düşünmüştüm. Nerden bilebilirdim ki annemle kutlayacağım son doğum günüm olacağını...