Berdanoğlu (Yeraltı Serisi 1.Kitap)

TANITIM

DEMİR BERDANOĞLU

yada 

Rus mafyasıyla büyük işler çeviren Mehmet Berdanoğlu ile İtalyan mafya ailelerinden birinin tek öz çocuğu olan Anna Ricardo'nun tek oğlu.

Türkiye de yeraltı masasının kralı aynı zamanda İtalyan mafya ailenin tek gerçek veliahdı.

Babasını devirmek için tüm bu yükü sırtına almış bir adam. 

Berdanoğlu bugün karısı ve oğlu adına bir davet düzenliyordu. Bu diğerlerine karşı bir mesajdı.

Bir hafta önce oğlu ve karısına suikast düzenlenmeye çalışılmıştı. O da burada karısı ve oğlu adına davet düzenleyerek kimse benim aileme dokunamaz mesajı veriyordu.

Kimse Mehmet Berdanoğlu'nun torunu ve gelinine , Demir Berdanoğlu'nun karısı ve oğluna dokunmaya dahi cesaret edemeyecekti.

Burada öylece durmuş herkesin korktuğu adama bakıyordum, kocama yani Demir Berdanoğlu'na.

Yemyeşil gözleri bir ok gibi saplanıyordu kalbime ikimizde gözlerimizi kaçırmadan bakıyorduk birbirimize, gözlerimdeki nefreti bir tek o görüyordu. Bakışlarını benden çekti. Ve konuşma yapmak için sahneye ilerledi.

"Bu gece burada bulunduğunuz için hepinize teşekkür etmek istiyorum ve konuyu çok uzatmadan konuşmayı yapması için karımı buraya davet ediyorum." dedi ondan beklenilmeyecek bir naziklikle.

Sahte bir gülümseme kondurdum yüzüme ve sahneye doğru yürümeye başladım. Salondaki herkesin gözünü üzerimde hissetmek beni germedi aksine beni rahatlattı. Daha dik tuttum omuzlarımı ve Kral'ın yanına yakışan bir Kraliçe gibi yürüdüm.

Sahneye ulaştığımda Demir elini belime koydu ve beni mikrofonun önüne getirdi.

Elleri belimde iken yaptım konuşmamı.

"Birçoğunuz burada toplanmamızın asıl amacını merak ediyor. Daha belki birkaç gün öncesine kadar hiçbiriniz  varlığımdan haberdar değildi. Bunu ben istemiştim malum basın özel hayatın gizliliğine pek önem vermiyor."

Herkes dikkatle bana bakıyor söylediklerimi dinliyordu ama Demirin belimdeki eli, belimi okşuyor konuşmamı zorlaştırıyordu. Takmamaya çalışarak devam ettim.

"Ortaya çıkmamın nedeni verdiğim bir sözdü anne olduğumda ise bu sözü yerine getirmek için neredeyse gün sayıyordum . Burada kuracağım bir dernek için toplandık derneğin amacı bebekler, çocuklar ve kadınları koruyup barındırmak olacak. Hepinizi bu yardım eline davet ediyorum." deyince alkış tufanı koptu salonda.

Ama bazıları biliyordu kocamın bu derneğe tek başına bağışlayacağı para derneği kaç sene yaşatırdı.

"Ve bana bunda yardımcı olduğu hep arkamda olduğu içim eşime teşekkür ediyorum." dedim Demir'in gözlerinin içine bakarak.

Sahneden ayrıldım bir süre boyunca yanıma gelen insanlarla sohbet edip dernekle ilgili sözde fikirlerimi anlattım. Tam bıkma durumuna gelmiştim ki Pamir gelmişti.

"Yenge abi seni yukarıda bekliyor." deyip beni salondan çıkarmış tüm yükü Ozan'ın üstüne atmıştık.

Odaya geldiğimde koltukta oturmuş ceketini çıkarmış gömleğinin kollarını katlamış olan Demir'e baktım viski içiyordu saçları anlına dökülmüştü.

"Oldu mu beğendin mi?" dedim alaycıl bir sesle. Kafasını yavaş yavaş salladı "Beğendim." dedi.

"Bunu yaparak beni ve oğlumu bu hayata mahkum ettin.  Her şey istediğin gibi gidiyor ama hesaba katmadığın biri var Berdanoğlu." dedim tehlikeli bir gülümsemeyle, içkisin tek dikişte bitirip bardağı sertçe sehpaya bıraktı.

Bana doğru yürüdü tam da dibime geldi geri adım atmadım kafamı kaldırdım ona bakmak için.

"Kim?" dedi nefesini yüzüme üflerken gelen içki kokusu genzimi doldururken kendine has ferah toprak kokusunu bastıramamıştı.

"Karın." Ben. dediğimde belimden tutup beni iyice kendisine çekti. "Bu yaptıklarının hesabını vereceksin. " dediğimde burun buruna geldik belimdeki elini sıklaştırdı. 

"Peki sen benden oğlumu kaçırmaya çalışmanın hesabını nasıl vereceksin?" dediğinde güldüm.

"Oğlun değil, sen oğlunu daha doğmadan benden koparmaya çalıştığında kaybettin." dediğimde yüzü sertleşti çenesi kasıldı gözleri öfkeyle doldu.