Ediz arabayı Kemal Çağıran'ların evinin önünde durdurunca derin bir nefes alıp,aynadan arka koltukta oturan Çınar'a baktım. Yüzü gözü dağılmış haldeydi ama sabah erkenden kalkıp pansuman yaptırmıştık.
Keyifsizdi.
Nasıl keyfi olabilirdi ki? Yüzünden nefreti okunuyordu ama bir o kadarda korkaktı. Ön koltukta sevdiği kadın oturuyordu. Sevdiği kadın,başka birinin elini tutuyordu ve sesini çıkaramıyordu. Yol boyunca susmuş ve kabullenmişti. Oynamasını istediğimiz senaryoyu kabullenmişti. Tercihten çok mecburiyetti.
"Hadi güzelim.." dedi Ediz,Çınar'la göz göze gelmiyordu. Bizzat o yokmuş gibi davranıyordu en başından beri.
"Anlaştığımız gibi.." dedi tekrar. Başımı aşağı yukarı salladığımda,birleşik ellerimizi ayırarak arabanın kapısını açtım. Benim arkamdan Çınar'da indi ve yavaş adımlarla bahçe kapısına doğru ilerlemeye başladı.
Ediz'le bir kez daha göz göze gelip arabanın kapısını ardımdan kapattım ve bende Çınar'ın arkasından bahçeye girdim.
Plan sade ve basitti. Bizden 1 saat sonra Ediz kahvaltıya gelicekti. Kemal Çağıran'ın sonunu kendi evinde,kendi galibiyetini kazandığını düşündüğü günde getiricektik.
Minuse Teyze kapıyı açtığında,şokla Çınar'a yöneldi. "Oğlum.." dedi içtenlikle. Bu evde özleyeceğim tek kişi kesinlikle Minuse teyzedi. "Ne oldu sana,bu yüzünün hali ne?"
Çınar bir şey demeden merdivenlere yöneldiğinde,Minuse teyze merakla gözlerini bana çevirdi. "Önemli bir şey değil Minuse Teyze." dedim. "Ufak bi kavga oldu,alkol aldı Çınar."
Bu söylediğim Minuse teyzeyi ikna etmemişti ama yinede üstelemediği için sevinerek hızla merdivenleri çıkarak odama geldim.
Bugün burda son günüm olduğuna hala inanamıyordum ama bitmişti.
Çınar odada değildi. Zaten odaya girmeye ne cesareti vardı ne de yüzü. O yüzden bugünü güzel hatırlamak adına dolabın karşısına geçip güzel bir kombin ayarladım.
Kırmızı göğüs dekoltesi olan bir elbise giymiştim. Çok şık durmuyordu ama dekoltesi spor durmasını da engelliyordu. Saçlarıma maşa yapıp,yüzümede sadelikten uzak ama fazla abartı olmayan bir makyaj yaptım. Dudaklarıma kırmızı gloss sürmüştüm ve çilek tadı sabah sabah mide bulandırsada görüntüsü hoşuma gittiği için silmemiştim.
Her şeyden önce bugün Ediz'de burda olucaktı. Beni böyle görmesini istediğimden de biraz böyle süslenmiştim. Ama olsundu.
Odada bir müddet oyalanıp,bavulumu hazırladıktan sonra aşağıya Minuse teyzenin yanına indim. Beni görünce şaşırmıştı ama daha sonra kibar iltifatlarda bulunup sofra için orda yardım etmemi istemişti.
Kemal Çağıran ve Çınar ortalıkta yoktu. Çınar'ın dedesine bir şeyler çıtlatmasından korkuyordum ama bu hissi yok sayarak masa kurmaya başladım. Çünkü Ediz her şeyi ona bırakmamı sadece bavulumu hazırlayıp,keyifli bir kahvaltı yapmamı söylemişti. Dediği gibi olsun istiyordum.
🌘
Yemek odasına büs büyük bir masa kurmuştuk. Kemal Çağıran bilerek mi böyle rica etmişti bilinmez ama masada gerçekten kuş sütü eksikti. Karnım inanılmaz acıkmıştı bu yaşadığım stresten dolayıda kaynaklanıyor olabilirdi ama umursamadım.
Kemal Çağıran,en şık takımını giymişti. Yüzünde ki mutluluk etrafa saçtığı neşesinden belli oluyordu. Keyifliydi. Hem de o kadar keyifliydi ki,kolunda ki pahalı saate bakıp gülümsüyor. Ediz'in kapıyı çalıp şu sofraya oturacağı dakikaları iple çekiyor gibiydi.
"Çok güzel olmuşsun,güzel gelinim benim.." dedi bana yamuk bir gülümsemeyle.
"Allah belanı versin." dedim gözümü devirerek. Şen bir kahkaha attığındaysa gözlerimi yumdum. Bu adamın nefes alması bile benim midemi bulandırmaya yetiyordu.
