I'm sorry ▲ Matthew Espinosa

Part 4.

'Anna, kijk me aan.' Ik kijk boos naar hem. 'Je had toch wel eerder kunnen zeggen dat je voor een verdomme maand weg zou gaan?' het is alweer drie maanden geleden dat ik Matt heb leren kennen en het waren de beste maanden van mijn leven. Hij heeft me door zoveel heen geholpen maar ik kan echt niet zonder hem. Mijn sociale fobie word steeds maar erger. Ik kan mensen niet eens meer aan te spreken zonder in paniek  te zijn. Het was de laatste tijd zo erg dat ik zelfs een tijd niet met Matt kon omgaan omdat ik zoveel paniek had. Dat en de depressie samen gaat echt als een hell. En dan komt Matt opeens aan dat hij voor een maand weg moet. Hij wist het al die tijd al en hij komt het doodleuk een uur van te voren zeggen? Go to hell. 'Het spijt me Anna, de maand is zo voorbij.' 'Maar ik kan dit niet alleen, ik heb je hier nodig.' 'Het is maar een maandje. Don't worry darling.' hij glimlacht naar me en geeft me een stevige knuffel. 'Je kan me altijd bellen en we skypen zo vaak mogelijk, oké?' 'Oké dan.' ik geef hem een laatste knuffel voordat hij de auto in stapt. Deze maand word een hell.

♔

Het is alweer een week geleden dat hij weg is gegaan en ik mis hem zo erg. Mijn depressie word erger en erger en alles wat ik kan doen is in mijn bed liggen en één keer per dag wat eten voor mezelf halen. Ik voel me zo eenzaam. Er zijn stemmen in mijn hoofd die alsmaar erger worden. Ik kan er niet meer tegen. Ik stuur elke dag sms-jes naar Matt, ik bel hem elke dag maar hij neemt niet op.  Ik lig zoals gewoonlijk in mijn bed en luister naar sad songs. Ik denk aan alle dingen van de afgelopen jaren. Mijn leven is een puinhoop. De tranen komen en ik kan er niet meer tegen. Ik ben zo zwak, het is verschrikkelijk. Ik denk niet dat ik ooit kan uitleggen hoe het voelt om elke dag met jezelf moeten te leven terwijl je jezelf zo verschrikkelijk erg haat. Elke dag komen herinneringen terug van vroeger. Ik heb iemand nodig om mee te praten. Maar blijkbaar geeft niemand genoeg om me. Ik lig snikkend op mijn bed en pak mijn telefoon naast me. Ik klik op Matt en bel hem. De voicemail..

'Hey Matt, ik weet niet hoe het komt dat je niet reageert, misschien is telefoon leeg of je hebt geen bereik. Het kan ook zijn dat je gek van me word maar dat snap ik ook wel. Ik heb je echt nodig Matt. Ik klink zo hopeloos omdat je nog maar een week weg bent maar ik voel me zo eenzaam.' ik ben een tijdje stil. 'Matt ik heb je verdomme nodig en kom alsjeblieft terug, ik hou het geen fucking moment meer vol met mezelf. Ik wil dood. Het spijt me Matt, ik hou zoveel van je.' ik hang de telefoon snikkend op. Ik wil dit niet meer.

 Het is diezelfde avond toen ik een sms van Matt kreeg. "You'll be okay. Het komt goed babygirl." is wat erin stond. Maar dat komt het niet. Hij geeft niet eens om me. 

Ik wil dit niet meer. Ik haat mijn leven. Ik haat mezelf.

______________________________________________

dit is echt zo saai en ik heb geen inspiratie en omg sorry.

ik mis zayn :(