P.1 چشمای درشت مشکی ک مثل گوی توی شب میدرخشید...لبای قرمز که وسوسه شراب و داشت و اون موهای عسلی...اون موهایی که هیچ وقت نفهمیدم چه رنگیه..تا میومدم رنگش و بفهمم رنگش و عوض میکرد...نمیدونم الهه بود یا چی ولی ولی خیلی وقت بود ذهن منو کشته بود تک تک فرمان های منطقی و قتل عام کرده بود و خودش بر فرمانروایی وسواس فکریم وایساده بود..م...من بچه نبودم من حتی از اون بزرگتر بودم ولی نبودم...وجود نداشتم...یه هارمونی بودن و نبودن و اون مشکلات روانی که موجب میشد اذیت شم
من و اون لبخند مستطیلیم خیلی وقت پیش گم شده بودیم...بین مه فکر هام... از من فقد یه اسم باقی مونده بود و این چیزی نبود که پسر درس خون و خوش قیافه کلاس موسیقی رو ترغیب کنه تنها کسی ک منو میبینه هودیمه و تنها کسی ک بهم گوش میده تویی دفتر خاطرات عجیب من اسمت و میزارم هادس خاکستری ______________ میو های نمیدونم چرا شروع کردم نوشته هام و ب اشتراک گذاشتن و اینک دارلینگ اینا فقد کارکتره و اتفاقاتی که توی هر فیکی میخونی هیچ ربطی به اون فرد اصلی نداره
Bye.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
