Ben Seni Sevmeyi Sevdim

"GERÇEKLER LE YÜZLEŞMEK"

Nerden başlasam bilemiyorum.

Gidişinden mi?
Yoksa Benden vaz geçişinden mi?

Gelişinden mi?
Yoksa bir anda hayatımı Mahf edip gidişinden mi?

İyi ki varlığın dan pek haberdar değildim, yoksa yokluğu beni daha çok üzerdi eminim bundan.
Varlığına daha alışamadan bı anda yok oluşu üzdü beni.

Neyse...
Bu gün ki olayımı anlatayım.

✨✨🌚

Yatağımda titrediğimi fark ettim. Bir eli omuzumda beni dövercesine iteliyordu. Gözlerimi açtığımda küçük kardeşimi başımın dibinde görünce sinirim bozuldu.

- sabah sabah niye beni bu saate uyandırıyor sun?

- kalk ben açım ve birazdan okula gidicem, hem sen dün yemek te yemedin nasıl aç karına böyle yata biliyorsun? 

Kendi kendime (sesli)
- ben kendim demiyim sanki.
Boş ver beni, ama hiç halim yok kalkasım yok şu yataktan. Kendimi iyi hiset miyorum.

- Ama ben çok açım ve okula gidicem birazdan. Kalk hadi sende bir şeyler ye kendine gelirsin.

- tamam ya.. kalkıyorum. 
( Yatağımdan bir adım dahi atmak istemiyordum. Bir şey vardı o gün içim de. Kendimi bir şeyler le yüzleşecek gibi hissediyorum. Bir şeyler beni yine üzecekti ama bu defa ki daha kötü daha kırık. Yatağımdan doğrulurken kalbimde bi an bı sancı çöktü. Bir şey vardı biliyorum. Gözlerim neden sebepsiz bir şekilde doluyordu anlam veremedim. Onu rüyamda gördüm diyemiy di acaba. Ama hayır bu defa başka yine var o acılarım da ama bu defa çok başka. Diyip diyip duruyordum. Yatağımdan kalktım yatakları topladım. İçeri havalansın diye perdeyi çekip pencereyi açmam lazım dı. Hani filimlerde sevdiginizi biriyle  göreceğiniz zaman ağır çekime alınır ya, işte sanki öyleydi. Ama diyorum ya bu defa başka. Pardeyi bu defa yavaşça çektim onu belki balkonda görme ümidiyle onların boş balkonuna değdi gözlerim. İşte sanki ihanete uğramışım gibi hissetim kendimi. Tüm Pencereler de perdeler sanki sonuna kadar açılmış gibi ama eşyaları da yok içinde acaba evimi yıkıyorlar dedim. Mutfak penceresinden iyi görünür diyip mutfağa koştum. Yok burda da aynı manzara gidip lavaboya yüzümü yıkadım. Bu defa kendi odamdan bakmak istedim benim odamdaki pencere onların penceresiyle karşı karşıyay dı. Burda manzara tam netti ne rüya ne de kabus değildi. Koca bir gerçek inanmak istemedim. Aklım almıyordu. Her gece onların penceresine bakıp yatmazdım. Ama dün sanki pencereler bana dikenli bir Demircak gibiydi. Yaklaşmak dahi istemedim. Yeminle sanki Allah engel koymuştu pencereye benim arama benim görmemi mi istemedi bilmiyorum. Ama onun gidişini görmek çok isterdim. Ne araya ne ara yaptınız bunu. Yeminle zar zor kendime gelip yazdım bunları. Hiç iyi değildim üç gün boyunca gözlerim şişti uykular her zaman ki gibi haram dı ama ondan sonraki günler daha berbattı. Geceler gündüzler yetmez oldu, acılarım tarifsiz kalıyordu. 'Şuan yazarken bile gözlerim hala doluyor.' bazen diyom kendime o gittikten sonra , bak yine o seni bırakıp gitti en azından, hakkını helal et diye bilirdi. Ama o veda etmeden gitti, gidişini vedalara sığdırama dan, yine gitti. Yolu açık olsun, ama gönlü hiç rahat olmasın. Arkasında kırık bir kalp, hayalleri yıkılmış bir genç kız, umutlarıyla oynanmış biri, çok değer verip değer görmeyen seven bir kalp. Ama kırık bir kalp bıraktı. """Ona diyin eller; Onu çok Sevdim ben. Herşeyden her kesten çok. Ve bu söyleyeceğim onu üze bilir. Ben onun yanına yakışır dım, onu sevmek te bana, ama o benim sevgime layık olamadı hak etmedi bu kadar sevilmeyi. Tabi bunu da unutmasın ki onu benden daha çok hiç kimse sevmiyecek."""!!!!)

Beni çok üzmüştü o anki manzara.

"Canlar bu benim yaşadığım gerçek bir hikaye yani sevdiğim tarafından oldu bunlar bana. Bu sonu beni çok üzdüğü için bunu anlatmak istedim. Şuan halim hiç yok. Devamının gelmesini isterseniz, oyları ve yorumları unutmayın.✨🖤🖤"

ALLAH a emanet siniz.☺️