သြန္းလ်ွံ ျမစ္သြယ္

Part (20)

သြန္းလ်ွံ ျမစ္သြယ္

🌸pann

Part (20)

ဟိန္းခ ကုတင္မွာပက္လက္လန္လွဲရင္း နဖူးေပၚလက္တင္ကာ မ်က္လံုးေလးေတြစံုမွိတ္ထားမိသည္.. ။

" ဒီလို မလုပ္ပါနဲ႔.. ငါတို႔မွားေနၿပီ "

လို႔ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားတဲ့ ေက်ာျပင္.. ။

ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲကေန ထြက္ၿပီး လွမ္းထြက္ေလ်ွာက္လွမ္းသြားတဲ့ ေျခလွမ္းတိုင္းရဲ႕ ေျခသံက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကိုတစ္ဆစ္ဆစ္နာေအာင္ျဖတ္နင္းေလ်ွာက္သြားသလို.. ။

လွမ္းဆြဲဖက္ထား လိုက္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတြက တဖြားဖြား ထြက္ေနေပမယ့္ လွမ္းဆြဲမထားႏိုင္တဲ့လက္ေတြေၾကာင့္ ရင္နာေနရတာက ကြၽန္ေတာ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး..

ဒါေတြ ဘယ္ကစလြဲခဲ့တာလဲ.. ။

ဘာလို႔ ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာရတာလဲ.. ။

ဒီလိုျဖစ္လာဖို႔ ကိုယ္ႀကိဳးစားခဲ့တာတစ္ခုမွမ႐ွိေပမယ့္ ကိုယ့္ကို ရက္စက္လိုက္ၿပီ.. ။

' ဘယ္လိုလဲ လ်ွံဟိန္းခ.. မင္း လက္ေလ်ွာ့ေတာ့မွာလား '

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ေမးေနတဲ့ေမးခြန္း.. ။

လက္လႊတ္ေပးသင့္ေပမယ့္ လက္မလႊတ္ႏိုင္တဲ့ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ ကိုယ့္ရဲ႕ႏွလံုးသား..

' မင္း သူ႔အနားမွာပဲ ေနခ်င္ေနတာလား.. '

ဒီေမးခြန္းအတြက္ ႏွစ္ခါေတာင္ျပန္စဥ္းစားမလိုေအာင္ အေျဖက ေခါင္းညိတ္ျခင္း.. ။

နည္းနည္းေတာ့ ပင္ပန္းေလာက္​ေပမယ့္ ခဏေတာ့ သည္းခံေပးပါ.. ။

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလ်ွာက္ရမယ့္လမ္းက အဆင္ေခ်ာမွာမဟုတ္ဘူး.. ။

ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္မိတဲ့ သူ႔ကိုေတာ့ လက္လႊတ္မွာေတာ့မဟုတ္..

' မကို ကြၽန္ေတာ့္နား ေခၚႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားမယ္.. '

.

" yes... please take care of my company. I can't come back there right now. Yeah.. if he will do the job which all of it will finish, I would come back with him. yeah... I see. Thanks a lot. "

" oh... gosh "

ဖုန္းေျပာၿပီး ျပန္လွည့္ေတာ့ အေနာက္မွာ မတ္မတ္ႀကီးရပ္ေနတဲ့ မေအးၿငိမ္းဦးေၾကာင့္.. ျဖဴ  လန္႔ေတာင္လန္႔သြားရသည္ ။