Kidnapping

Hoofdstuk 23

Ik werd wakker van beweging en geblaf van Smurf. "Ugh ik wil niet wakker worden." zuchtte hij. Hij nam me stevig in zijn armen en liet me niet los. Ik probeerde los te komen, maar hij liet me niet los. "Aron straks plast hij in het appartement." zucht ik.

Hij liet me los en stapte uit bed. Hij liep naar de douche en begon te douche. Ik stapte ook uit bed en liep naar de kast toe. Ik pakte een donker groen gestreepte blouse met een zwarte broek. Ik trek het aan en wacht totdat Aron klaar is uit de badkamer. Na een paar minuten ging de deur open. Ik liep naar binnen en begon aan mijn haar. Ik doe het in een schuine vlecht en wacht op Aron die zijn haar bezig is.

samen lopen we de badkamer uit. Aron lijnde Smurf aan en ik pakte wat eten voor onderweg. Daarna liepen we samen naar buiten. We gingen naar het park voor het appartement. Daar begon Smurf heerlijk te spelen.

"Hey ben jij niet Aron." Vroeg een fan. "Ja dat ben ik." Aron keek zijn fan aan. Hij stopte even met Smurf spelen en ging op de foto. Daarna vroeg een fan of hij Smurf mocht aaien.

Gelukkig had ik een zonnebril opgedaan samen met een pet. Hij had er voor gekozen om geen vermomming aan te doen. Daardoor werd hij een paar keer ontdek door fans. Eigen schuld is dat.

Als zijn fan naar hem toe komen ben ik weg met Smurf. Ik heb geen zin om straks in de roddelbladen te staan.

Na een uur buiten geweest te zijn lopen we terug naar het appartement. Hij geeft Smurf te eten en ik begin aan het avond eten. Ondertussen helpt hij mij mee. We maken gewoon een simpele pasta, want hij moet over een uur weg zijn.

Na het eten pak hij zijn spullen en ik doe Smurf in de bence. Ik pak ook mijn spullen bij elkaar en loop daarna naar zijn kamer. Daar trok hij net een t-shirt aan en pakt de laatste spullen bij elkaar.

"Hier deze mag je hebben. Dan kan je mij aanmoedigen." Hij gaf me een t-shirt van zijn club met zijn naam er op. "Dankje. Staat hij mij?" Ik trek hem aan en draai een rondje. "Tuurlijk alles staat je leuk. Even wachten en dan kan ik je ook zien in mijn t-shirt met een babybuikje." grijnsde hij.

Aron pakte zijn laatste spullen en trok me mee naar de auto. "Hier deze zijn voor jouw." Hij gaf mij een kaartje voor de wedstrijd. "Dankje." fluisterde ik. "Alsje. Nog een ding mijn moeder, broertje en zusje komen ook. Nu kun je ze ontmoeten." Vertelde hij vrolijk. "Wat." Geschrokken keek ik hem aan. "Je verteld me dit niet even eerder." Ik sloeg hem boos tegen zijn arm. "Sorry, ik was het vergeten." Verontschuldigde hij zich.

Ik negeerde hem en wachten tot we bij de het stadion aan komen. Daar wachten we op zijn familie. Het maakt ook niet uit. Nu ben ik niet alleen.

"Hallo ik ben Ruth en jij moet Hannah zijn." stelde zichzelf voor. Ze nam me gelijk in een knuffel. Maar dit was geen goed idee. Mijn lichaam spande zich gelijk samen. Gelukkig liet ze mij gelijk los.

"Leuk u te leren kennen." Zeg ik ongemakkelijk. Zijn zusje en broertje gaven mij ook een knuffel. Ik probeerde niet te bibberen.

"Succes met spelen." Zijn moeder gaf hem een knuffel en liep alvast naar binnen. "Gaat het? Ik zag je lichaam aanspannen." Hij nam me in een knuffel. Ik nestelde gelijk tegen hem aan. "Ja het gaat goed. Sorry ik kan er niks aan doen." Ik keek hem diep in de ogen aan. "Het geef niet, je hebt veel meegemaakt. Kom ga naar binnen en heb plezier. Ze zijn hier niet." Hij gaf me een kus op mijn voorhoofd en leidde me naar binnen. Hij nam een ander afslag dan die ik nam. Bij de ingang stond Ruth al op mij te wachten.

Samen liepen we naar ons vak en wachten tot de wedstrijd begin. Ik ben best wel benieuwd hoe hij het doet. Ik heb hem nog nooit zien spelen. Ik weet niet of ik de hele wedstrijd volhoud, want ik heb best last van mijn buik. Ik voel ook nog een raar gevoel in mijn buik of er iets vandaag gaat gebeuren.