Kidnapping

Hoofdstuk 28

Een week geleden ben ik weg gevlucht uit Nederland. Ik hebben altijd alles opgehouden. Natuurlijk ben ik naar een psycholoog geweest, maar ik vertelde nooit over de ontvoering. Behalve de informatie die nodig was, maar dat was.

Heel laf ben ik gevlucht naar Amerika bij Clair. Het is hier heerlijk rustig. Clair heeft een huisje bij het strand. Niemand die mij daar kan lastig vallen. Ik blijf zoveel mogelijk binnen om paparazzi te vermijden. Niemand weet dat ik in Amerika ben en dat wil ik zo houden.

Na wat Aron's vader tegen mij heb gezegd ben ik niet van plan om terug te gaan. Ook moet dat ooit wel, maar nu nog niet. Clair en ik maken het beste van de dagen dat ik hier ben. We gaan veel naar haar privé strandje en zijn ook in de stad te vinden. Dan vermaken we ons allebei en genieten van onze dag.

Er zijn ook veel filmavondjes geweest met allemaal verschillende films. Ik heb haar zo gemist, niet normaal. Zij heeft mij leren kennen toen ik net beroemd was en ik er soms echt doorheen zat. Ze heeft me er veel door heen geholpen. Mijn andere vrienden ook wel, maar zij kennen me al voor de ontvoering en Clair niet. Met Isa kan ik ook veel praten, maar since ik ontvoert begweest gaat ze nu veel meer met Sofie om. Niet dat erg is, maar ik vind het alleen jammer.

De dag dat ik hier aankwam heb ik mijn telefoon uitgezet. Ik had geen zin in gezeur van vrienden, het nieuws en Aron. Mijn moeder heeft dan wel voor de zekerheid het nummer van Clair, zodat ze me wel kan bereiken. Maar voor de anderen ben ik niet bereikbaar. Ik heb van Clair gehoord dat ik veel op het internet voorkomt.

Ik heb op haar laptop op internet gekeken en zag wat ze bedoelden. Bijna elk artikel gaat wel over mij, kunnen ze me nooit met rust laten. In het ene artikel staat "Hannah van Beek van de aardbodem verdwenen." "Waar is Hannah van Beek?" en de andere vraag die ze stellen "Is Hannah van Beek zwanger?"

Ik begrijp niet, als ik even niets op social media plaats. Hoeft het niet gelijk te beteken dat ik weg ben. Oké ik begrijp wel dat sommige mensen bang zijn geworden dat ik weer ontvoert ben. Niet dat het zo is, maar toch. Ik heb samen daarom ook met mijn moeder besloten dat ik terug moet komen naar Nederland. Aron blijkt heel bezorgt te zijn. Hij weet niet waar ik ben en hij denk misschien wel zijn schuld is dat ik weg ben.

Hier denk ik dan de hele dag aan. Ook al ben ik iets leuk aan het doen met clair, Aron komt steeds weer naar boven. Wat denkt hij wel niet van mij? De moeder van zijn kind is opeens verdwenen en bijna niemand weet waar ze is.

Vanavond lag ik weer te piekeren. Wat moet ik doen? Ik lig hier met een steeds dikkere buik. Ik weet niet precies hoeveel weken ik nu zwanger ben, maar ik wil de vader van mijn kind bij mij. Het is misschien raar dat ik het zeg, maar ik ben in deze week er achter gekomen dat ik hem echt leuk vind. Dus ik heb ik vanmiddag besloten dat ik naar huis ga.

Ik heb alleen nog niet de moed gehad om mijn telefoon aan te zetten, maar ik kon niet slapen dus doe het toch maar. Mijn telefoon startte op en gelijk kwam er allemaal appjes binnen. Van Aron had ik het meeste gemist. Mijn familie had niks gestuurd, maar Isa, Sofie, Levi en Owen hadden mij helemaal vol gespamt. Ik reageer even snel in de groepsapp dat ik oké ben. Ze reageren er snel op en vonden het niet kunnen van mij. Ik begrijp ze wel, maar ze kunnen het ook toch wel begrijpen.

Isa heeft nog niks gereageerd. Ik denk dat ze erg boos op mij is, omdat ik niet naar haar toe gekomen ben.

Daarna kijk ik naar de appjes die Aron mij heeft gestuurd. De meeste appjes gaan over dat het hem spijt wat zijn vader heeft gezegd en dat hij mij terug wilt. Ook al hebben we niks dit vindt ik toch wel aardig. Ik kijk even naar mijn klok en ziet dat het 2 uur 's nachts. Ik kan niet meer slapen dus besluit alvast mijn koffer in te pakken. Ik legde al mijn spullen erin en laat een setje kleding achter voor 's ochtends. Daarna kruip ik terug in bed en val in slaap.