Kidnapping

Extra hoofdstuk

4 jaar later

De zon schijnt heerlijk door de ramen. Langzaam werd ik wakker van de warmte. Kreunde doe ik mijn ogen open. Ik probeerde langzaam op te staan. Ik probeer dit elke dag, zodat ik lekker rustig kan beginnen. Maar dit lukte niet echt.

Een sterk arm hield mij en trok mij terug tegen zijn harde warme borst. Hij kreunde in mijn oor. "Blijf." Was het enigste wat hij verluisterde. Ik deed even mijn ogen dicht. Het was verleidelijk om te blijven liggen. Naast mijn knappen vriend, maar toch luisterde ik niet naar hem.

Voorzichtig doe ik mijn ogen weer open. Ik keek naast mij en gelijk verwarmde mijn hart. Naast mij lag Aron nog te slapen samen met zijn zoon. Een arm lag om mijn middel en de anderen lag om zijn zoon. Luuk lag half op zijn vader. Zijn arm stevig om zijn olifanten knuffel, maar toch met zijn duim in zijn mond.

Hij is zo snel gegroeid. vier jaar geleden ben ik bevallen van hem en nu springt hij het hele huis al rond. Wat was hij toch schattig. Als ik naar hun kijk gaat een gelukkig gevoel in mij op, maar het veranderde al snel. "Shit." schelde ik. Het is Luuks eerste schooldag vandaag en ik ben het helemaal vergeten.

Snel kijk ik naar de klok en ik zie dat de tijd ook niet mee zit. "Luuk wakker worden je gaat vandaag naar die lieve juf." vertelde ik terwijl ik hem probeerde wakker te maken. Zijn oogjes gingen open, maar hij sloot gelijk weer dicht. Hij draaide zich om en kroop diep onder de dekens vlak bij zijn vader. Zijn vader werkt ook niet echt mee en trek hem dichter tegen zich aan.

Geïrriteerd zuchtte ik. Waarom moest ik dit alleen doen. Aron herinnert ook niet even dat Luuk naar school moet. Normaal zou ik lachen, maar vandaag kon ik het niet hebben. Ik moest zelf ook naar school.

"Kom op Luuk we zijn al laat." zei ik streng tegen hem. Verward kwam hij boven de dekens uit en kijk mij aan. "Wat." verbaast keek hij mij aan.

"Je gaat vandaag naar school, maar mama en papa zijn dom geweest en hebben geen wekker gezet." zei ik boos op mezelf en ook een klein beetje op Aron. Luuk moest lachen en stapte uit bed. Maar door zijn gelach werd ook Aron wakker.

"Wat is hier aan de hand." Vermoeit keek hij ons aan. Zijn slaap was gewoon nog in zijn ogen te zien. Wat zag hij er goed uit. Zijn haar zat in de war en zijn ogen zij nog klein.

Ik was even in mijn dagdroom, maar Luuk haalde mij eruit. Verward keek ik hem aan. "Wat vroeg je?" Ik voelde mij een beetje dom dat ik dit moest vragen. "Waarom wordt ik wakker van mijn zoon die lacht, terwijl het vroeg is?" Vroeg hij weer. "O!" "Vandaag is je zoons eerst schooldag, maar we zijn vergeten de wekker te zetten." Snel stapte ik uit bed en liep naar Luuk.

"Oke schat als jij jezelf even ga klaarmaken, dan doe ik Luuk wel." Met een glimlach stapte hij uit en liep hij naar mij toe. "Doe rustig, het komt goed." Hij gaf mij een kus en liep daarna met Luuk mee.

"O ja pak je tas in, dan brengen we samen eerst Luuk weg en daarna doe ik jou." Riep hij vanaf Luuks kamer. Een glimlach kwam op mijn gezicht. "Dankje schat." Riep ik naar hem. Snel liep ik naar mijn kast. Ik wilde vandaag gewoon wat leuks aan doen, maar niet te.

Gelijk zag ik de outfit die ik aan wilde. Het was een korte broek met een geel gestreepte blouse. Deze outfit geeft mij veel herinneringen. Deze droeg ik een jaar geleden toen we op vakantie waren.

---------

Mijn ouders dachten dat het wel leuk zou wezen om naar Amerika te gaan. Ik had net een drukke maand achter de rug. Aron had verschillende voetbalwedstrijden en ik had mijn modellenwerk. Dus een weekend uit leek mij heerlijk, maar wat ik niet wist is dat Aron dit met mijn ouders had overlegd.

Hij nam mij mee naar een afgelegen strand. Mijn ouders zouden wel even op Luuk passen. Aron had geregeld dat er een picknickmand klaar stond. We aten gezellig samen terwijl we keken naar de zonsondergang.

Ik had het niet door, maar opeens zat hij daar voor mij op zijn knieën. Hij haalde een doosje te voorschijn. "Lieve schat, vier jaar geleden leerde we elkaar kennen onder verschrikkelijke omstandigheden. Het was een verschrikkelijke tijd, maar er is wel iets moois van gekomen. Je raakte zwanger en samen kregen we een zoon" Hij stopte even om adem te halen.

"Na die avond heb ik je zo vaak proberen op te zoeken, maar ik kon je niet vinden. Toen je uiteindelijk kwam opdagen bij een van mijn voetbal training. Vanaf die dag wist ik dat ik jou wilde." Hij deed het doosje open.

"Lieve Hannah van Beek wil je met mij trouwen."

------

Een glimlach verscheen er op mijn gezicht, terwijl ik naar mijn hand keek. Daar zat de ring dan. Het was eenvoudige ring. Gewoon hoe wij het allebei mooi vinden.

Snel kleedde ik mij aan en liep naar beneden. Beide jongens waren nog niet klaar. Dit gaf mij mooi de gelegenheid om een lekker muziek aan te zetten. Terwijl ik zingend het ontbijt maakt, komt Luuk naar beneden. Hongerig ging hij aan tafel zitten.

Ik zetten zijn broodje voor hem en geef hem wat te drinken. Ook zet ik Arons ontbijt alvast klaar. Ik begin zelf te eten en help soms Luuk even. Aron kwam gedoucht beneden en begon ook aan zijn ontbijt.

Na het ontbijt maken we ons zelf klaar en lopen we naar de auto. Ik zetten hem achterin en ga zelf naar Aron zitten. Hij zetten onze tassen in de auto en gaat naast mij zitten. "Heb je er zin in Luuk?" Aron vroeg het zijn zoon, maar die bleef stil. "Schat papa vroeg iets." zei ik toen hij na een minuut nog steeds stil is. "Ik weet het niet." Was zijn enigste antwoord.

Bij school aangekomen, tilde hem uit de auto en zetten hem neer. Beide keken ze om zich heen. Het was een mooie school met veel speeltoestellen. "Wauw mam, pap." zei het peutertje tegen ons. "Zeker schat." lachte ik naar hem.

Als ik om me heen kijk zie ik allemaal moeders naar ons staren. Ik werd er erg ongemakkelijk van, we hebben toch niks van hen aan. Ik wist niet hoe snel ik naar zijn lokaal moet lopen. Daar stond zijn juf al op ons te wachten. "Hallo welkom hier, ik ben juffrouw Lisanne." stelde zich aan ons voor.

Wanneer ze haar hand daar bij uitsteken verstopte Luuk achter mijn been. Hij is een beetje bang voor vreemde. Dit komt door de paparazzi die steeds van hem foto's willen maken.

"Kom schat geef de juf maar een knuffel, ze doet je niks." probeerde Aron hem gerust te stellen. Ik knielde naast hem neer en hielp hem hierbij. Hij gaf de juf een hand en rende daarna met Aron het klaslokaal in. Daar bleef ik dan achter met de juf.

"Sorry voor Luuk, hij is bang voor vreemde." probeerde ik haar uit te leggen. "Het geef niet, mag ik vragen waarom?" vroeg ze nieuwsgierig. "Ja tuurlijk. Hij heeft last van de mensen die foto's willen maken van ons. Dit komt door de carrières die wij hebben." zeg ik.

Ik keek even weg. Wanneer ik weer terug kijk zie ik haar mij bezorgt aankijken. Ik glimlachte maar flauw en loop naar Luuk en Aron. Luuk rende gelijk naar mij toen. "Mama, papa laat mij niet alleen." huilde het kleine mannetje. Ik kreeg er moeite mee en liefst zou ik hem mee nemen, maar dat kan niet.

"Ik weet het mannetje, maar hier kan je vriendjes maken en leer je straks lezen." probeerde ik hem uit te leggen. Het doet pijn om tranen in zijn ogen te zien. "Mama ik wil echt niet." huilde hij nu harder. "Ssst, het komt goed." suste ik.

We gaven hem nog een knuffel en liepen daarna weg. Liefs zou ik terug gaan naar hem en hem in mijn armen nemen, maar de drang om door te gaan overwon het. Huilend liet ik hem achter troostend in de armen van de juf. Met rode ogen kwam ik naar buiten.

Daar stonden de bewakers op ons te wachten. Aron keek even naar mij zag dat mijn ogen rood waren. Gelijk nam hij mij in zijn armen. "Ssst het komt goed, hij gaat het leuk vinden." Probeerde hij mij te sussen. "Ik weet het, maar het doet pijn om hem zien te huilen als ik weg gaat." mompelde ik in zijn schouder. "Schat het komt goed, de bewaker blijft bij hem en jij gaat naar school. Voor je weet is het voor bij en kunnen we hem ophalen. Zorg er dus voor dat je eerder klaar ben met school." Door zijn woorden voel ik mij opgelucht.

"Ik hou van je schat." Hij gaf mij een kus. "Ik ook van jou." Zei ik terug.