Nang Huli Na Ang Lahat

X. "Ang Huling Pagsulyap"

                  Pagkatapos ng lahat ng kaganapan personal na binisita ni Kyle ang kaniyang mga magulang, pagkaraan ng ilang minutong pagiintay nagbukas ang pinto, Kaagad na napansin ni Kyle na napakalungkot ng mga magulang niya niyakap siya nito at Hindi man lang siya nakagalaw, Hindi naman ganoon kalambing ito sa kaniya dati.

"Patawrin niyo po ako hindi ko nagawang maprotektahan si Josh gaya ng pangako ko noon" Halikana Pumasok ka. Sinundan niya ang nanay niya napansin niya na kakaiba na ang ayos ng kanilang bahay ayon sa kaniyang pagkakaalala, Wala nadin ang Graduation picture namen ni Josh maging ang mga medal nito at tropeyo, napaka walang buhay ng bahay at malungkot.

"Anak maupo ka" Nagaalinlangan siya noong una ngunit Umupo rin siya kahirap ng kaniyang ina. Nagulat na lamang ito ng may iabot sa kamay niya ang kaniyang ina, Nararamdaman niya din na may ibang taong nakakakita sa mata niya simula ng magpatransplant ito. "Napaka suwerte mo." Alam mo ba anak. "Oo nga ina hindi din nila inaakala na sa ganitong panahon magkakaroon padin ng Donor para makakita na akong magmuli"

Tinanong ko nadin sa aking doktor kung sino ang Donor ko ngunit hindi niya day maaaring sabihin ito sa hiling niya mismo , Napakalaki ng pasasalamat niya sa taong nagbigay sa kaniya ng pangalawang pagkakataong makakitang magmulti. "May balita po ba kayo tungkol sa kasalukuyang tirahan ni Josh at maging ng number niya?" gusto ko po kasi siya magkausap.

Imbes na sagutin niya ang aking katanungang ako ay nagtataka dahil siya ay tumayo,"Sandali lamang anak may kukuhanin lamang ako" Mayamaya pa ay may dala na itong isang kahapon. Binuksan niya ito at nakita ang hugis pusong simbolo-Ang singsing na binalak niya ibigay kay Josh noong napadaan sila sa tindahan ng porselas, pero hindi niya ito nabili dahil sa aksidente na naganap kaarawan din kasi ni Josh noon. "Gusto sanang ibigay sa iyo yan ni Josh kaso hindi siya nbigyan ng pagkakataon". Nadurog ang puso ni Kyle pero agad itong tumahimik para patatagin ang kalooban. "Kaya naman ako na ang magbibigay sa iyo niyan dahil hindi na niya magagawanag harapan ka"

Siya ay nalungkot at tila nanghihinayang "Hindi na po ba babalik si Josh?"

"Kyle, hijo.." Napaluha na ito ng tuloy tuloy. Hindi ko sana gusting sabihin sayo ang balitang ito ngunit hindi ko mapigilan ang aking sarili tuwing nakakita ko ang iyong mga mata, "Ano pong totoo?" Napalunok siya at natahiimik ang kapaligiran. "Patay na si Josh" Tinitigan niya lamang ang ina ng ilang minuto. "Patay anong patay, hindi na ba talaga siya makakauwi?", Nakikita na ng ina na naguguluhan ang anak kaya naman tinungo niya ang ulo at sinabing "Namatay siya tatlong buwan na ang nakakalipas." Siya ang Donor mo.

"P-po?" Anong nangyari paano? Noong Narinig niya ang boses nito ay hindi na siya mapakali at hindi makapagisip na matuwid, Hindi niya alam ang gusto niyang itanong dahil binabalot siya ng lungkot at kadiliman, Bigla na lamang tumulo ang luha sa kaniyang mata, Hindi ko mata ito- Kay Josh ito...

"Nagkaroon ng problema ang jeepney na sinakyan niya patungo sa paaralan upang magaral" Iyon ay bumangga sa isa truck, Noong Sinusubukan siya iligtas ng mga medic pinakiusapan nila ito na I donate kay Kyle ang kaniyang mata kung oras na niya. Tinakpan ni Kyle ang mukha niya . Bakit?! Aminin niya man na mali siya at kahit maka ilang sigaw siya ng pagsisisi hindi na magbabago ang lahat. Hindi man gustuhin ni Josh na sabihin ko ito sayo dahil alam niya na kakalagpas mo pa lamang sa isang napakalaking hamon sa buhay ay may haharapin ka nanamang bago. Mahal na mahal ka niya, At alam kong kahit nasa langit na siya ay masya siyang nakakita na magaling kana at maipagpapatuloy ang pangarap mo mahirap man maabot ito dahil pandemic ay may tiwala siya sayo, At ang huli niyang nabanggit ay ang katagang "Dahil mahal ko siya nais kong makita niya pa ng isang beses ng magmulti kung gaano kasarap mabuhay at kung gaano kaganda ang mundo"

"Maari ko po ba siyang makita?" Tinanong niya habang nahikbi. Dinala siya ng ina sa huling hantungan ni Josh, kung saan natagpuan niya ang ilaw at kapayapaan. Umuklo siya doon at humagulgol ibibuhos ang mga luhang dapat noon niya pa ginawa, Hindi man lang niya ito nasilayan kahit sa huling pagkakataon, at ngayon wala na siya maghabang buhay, Alam kong hindi na maibabalik ang nakaraan, ang mga pangyayari, masasayang at malulungkot na alaala pagkabigo tagumpay at ang pagiibigan na mananatili at tatatak sa pusoni Kyle, Kaya naman kahit masakit pipilitin niyang mabuhay kung ito lamang ang tanging paraan na makakasama niya si Josh.

       Don't cry because it's over. Smile because it happened we may not have had a happy ending but you were the best story i could have asked for in this lifetime i hoped to cherish with you.

"I thought I had to wait for the right timing But I guess I have to wait for the right Lifetime instead, Paalam"

----End