If my dream comes true

2) Johanna

Ik ga in de rij voor Engels staan. Dat is namelijk mijn eerste les. Daarna biologie gevolgd door wiskunde, Frans, Nederlands en als laatste L.O. Engels vind ik wel leuk. Niet omdat ik het vak leuk vind, we hebben daar gewoon geen vaste plaatsen. Als ik binnen kom, ga ik direct naar de rechter hoek achteraan bij het raam. Daar zit ik meestal helemaal alleen. De les viel best wel mee. Buiten het gooien van propjes met de tekst LOSER op lieten ze me met rust. Nu naar biologie. Dat is iets totaal anders. Daar zit ik naast Johanna. Allemaal dankzij haar is dit allemaal begonnen. De eerste maanden van het 1ste middelbaar vielen best wel mee. Wat zeg ik nu. Die waren super. Johanna en ik waren BFF's en we konden elkaar alles vertellen. We lagen goed in de mark bij de jongens en qua populariteit hadden we niet te klagen. We waren gewoon de popi girls van de school. Johanna was als een 2de zus voor mij, mijn TOFFE zus. Dat kan ik niet altijd zeggen over mijn echte zus ;-p. Alles veranderde echter toen ze verliefd werd op Mike. En niet zo'n beetje ook. Meestal ging ze gewoon van de ene jongen naar de andere. Ik daar integendeel hield me niet zo bezig met jongens. Dat vond ze altijd al raar. Maar bij Mike ging die verliefdheid niet weg na een week. Ze durfde het niet eens aan te vragen! Het enige probleem was dat Mike niet hetzelfde voelde voor haar. Hij was al om iemand en die iemand was dus blijkbaar ik. Op een dag ging ik gewoon wandelen met Mike. Je weet wel als vrienden onder elkaar een drankje drinken enz. tot hij me plots kuste op de mond. Spijtig genoeg zag Johanna dat en ze was razend op mij. MAAR IK WOU DIT OOK NIET EN IK WAS NIET VERLIEFD OP HEM! Het ergste van al was nog wel dat ze niet met me wou praten. Ik heb we 100 keer het verhaal geSMSt maar ze geloofde me niet. Ze heeft me wel een week lang genegeerd tot dat ze plots naar mij toe kwam op de speelplaats. Ik was toen kei blij maar zij spijtig genoeg niet. Ze slaagde mij in mijn gezicht en begon mij kei hard uit te schelde. " Jij vuile Sl*t! Mike heeft mij alles uitgelegd. Je weet dat ik kei hard verliefd op hem ben. Waarom heb je hem dan gekust!!!" "Dat heb ik niet gedaan!!" was het enige dat ik toen kon uitbrengen. De tranen sprongen ik mijn ogen en er ontstond een krop in mijn keel. En mijn hart? Het leek wel alsof die in 1000 stukjes explodeerde. Hoe kon ze dat van me denken. Ik was haar altijd trouw gebleven. Ze weet toch dat ze alles voor mij is. ZE IS MIJN BFF! Ze ging maar door met me van alles te verwijten. Je kunt het je wel voorstellen dat als er 2 wenende meisjes naar elkaar aan het roepen zijn, dat op den duur de hele speelplaats rond hun gaat staan. En als de hele speelplaats er rond gaat staat dat de leerkrachten dan ook komen. We moesten direct naar de Prefect (straffenuitdeler). Daar kregen wij de opdracht om alle papiertjes van de speelplaats op te rapen. Omdat zij veel populairder was als ik geloofde iedereen haar versie van het verhaal. Al snel wou niemand meer met me omgaan. Dit was dus echt een goede test om te kijken hoeveel echte vrienden ik had: 0,00. Zo ging het dus het hele jaar door. Het jaar daarop zijn de pesterijen pas echt begonnen. En nu (in het 4de middelbaar) zijn ze ook begonnen met lichamelijk geweld. Alsof het emotionele gedeelde nog geen pijn genoeg deed. En elke keer als ze me shot of als ze me belachelijk maakt denk ik aan die mooie tijden die we hadden. Die mooie tijden die allemaal verpest zijn door 1 stomme jongen. Zo, nu weten jullie dus hoe het komt dat ik gepest word en door wie ik gepest word. Mijn eigen EX-BFF (en haar klik)!!! Ik ga zitten op mijn vaste plaats. "Pfff Mevrouw, moet ik echt weer naast die loser gaan zitten??" vroeg Johanna. Direct begon heel de klas te lachen. En Ik? Ik probeer maar niet te wenen. Ze neemt naast me plaats zonder dat de leerkracht ook maar iets had gezegd. De les begint en al bij al valt het best nog wel mee. Het is als altijd: Net op tijd op school zijn, de lessen overleven en op de speelplaats doen alsof je niet allen bent. Al lukt dat laatste me niet zo goed. Tijdens L.O. was er ook niets bijzonder gebeurd. Gewoon zeggen dat ik van de fiets ben gevallen, iedereen die me uitlacht omdat Johanna weer een rot opmerking maakte oven mijn blauwplekken en douche. Ik heb echt al 100 keer gevraagd of ik niet moet douche maar mijn leerkracht zegt altijd: "Niet douche = niet naar huis gaan." En elke keer dat ik het vraag moet ik toch weer douche. Ik vind het douche zelf niet zo erg. Het zijn toch aparte douches. Maar elke keer ben ik weer als laatste klaar en ben ik dan allen met die pesters. " En losertje van mij, hoe gaat het me jouw?" vraagt Johanna poeslief aan me. Het liefst van al zak ik nu weg in de grond alsof ik niet besta. "ANTWOORD!" roept ze boos. " euhm,..." zeg ik verlegen," niet zo goed als jij mij de hele tijd zit te pesten!" Ik weet niet waar ik de moed vandaan haalde maar ik heb direct weer spijt dat ik dat had gezegd. Ik slaag mijn handen al voor mijn gezicht om me te beschermen voor wat zou komen... Maar er kwam niets. "Je moet niet altijd zo laf te zijn hoor nerdje, vandaag hebben we je gespaard maar ik zou nu al bang zijn voor morgen." Ze loopt met een overdreven modellenloopje weg. "P.S.", roept ze er nog achter," ik zou de volgende keer 2 keer nadenken voor je iemand kust. Heel misschien is je BFF er wel op verliefd." Dit kan ze toch niet menen. Voor de 100ste keer IK HEB HEM NIET GEKUST. Heel even was ik opgelucht dat ze weg waren. Maar de opluchting van daarnet verandert nu in angst. Wat zou ze bedoelen met "ik zou nu al bang zijn voor morgen"? Ach, het maakt nu niet zoveel uit. Ik ben al blij dat ik deze dag heb overleefd. En snel loop ik naar de fietsenstalling.

Hoppelijk vinden jullie het goed!!! Ik zou het heel fijn vinden als jullie eventjes stemmen en een rea achterlaten. Volgen mag natuurlijk ook. Wie weet volg ik je wel terug ;-D