If my dream comes true

7) Geschiedenis

"Lisa, wat doe jij hier?", de vraag van de perfect bewijst nogmaals wat Johanna altijd zegt. Ik ben een goed meisje. Ik doe nooit iets verkeerd en natuurlijk had de perfect mij hier niet verwacht. Na het uitschrijven van een te laat briefje kon ik naar de les. Toen ik bij geschiedenis aankwam werd ik gevuld met vreugde. Mike wenkte me om naast hem te komen zitten. Ei-de-lijk had iemand een plaats voor mij vrijgelaten. Iemand die ook daadwerkelijk wou dat ik naast hem ging zitten. Maar die vreugde van daarnet maak plaats voor verwarring. Zit hij normaal gezien niet altijd naast Johanna? Toen ik plaats nam had ik door dat ik niet de enigste was die dat dacht. Want na een paar minuten kwam ook Johanna binnen. Haar ogen waren dik en rood en toen ze ons naast elkaar zag zitten werden die ook nog eens glazig. Het was overduidelijk dat ze had geweend. Toen Mike haar zag keek hij weg. Alsof ze niet bestaat, niet in zijn klas zit en niet zijn vriendinnetje is. Het gevoel van van morgen klopte dus. Er was iets mis, iets heel erg mis. Het leek wel een eeuwigheid voor de les gedaan was. Samen met Mike pakte ik mijn spullen bij elkaar en we vertrokken naar de volgend les.

"Mike, wat is er aan de hand?" vraag ik. Mijn nieuwsgierigheid pakt het van me over. Op de een of ander manier had ik het gevoel dat ik er ook bij betrokken ben. Want het was nu wel meer dan duidelijk dat die twee ruzie hebben.

"Niets, speciaal." Ik ken Mike. Als hij iets niet kan is het wel liegen.

"Mike, het is niet omdat we een jaar afstand hebben genomen dat ik je niet meer ken. Vertel gewoon wat er is. Hebben jullie ruzie?"

"Euhh, Ja" Ik wist het. Dit deed me denk aan de les geschiedenis die we net hebben gehad: de Griekse filosofie. Daar hadden we het over Sokrates, een wijze man die ooit zei," door vragen te stellen kun je tot de juiste antwoorden komen." Aangezien Mike niet van plan was om te vertellen wat er was moest het dan maar op deze manier.

"Komt het door mijn arm? Omdat je nu weet hoe erg het pesten is? Want als dat de redenen is moet je het meteen weer goed maken."

"Eummmmm, JA! Dat is precies de reden. We hebben gewoon ruzie, niets meer, om je arm. Maar sorry Lisa, ik moet nu echt naar bio. Zie ik je op de speelplaats?"

"Ja..." en weg was hij. Zoals ik al zei hij kan echt niet liegen en ook nu zie ik dat die hele ruzie om mijn arm verzonnen was. Maar als hij nu niet wilt praten is dat maar zo. Ik kom er nog wel achter.

Srry voor dit kort hoofdstuk maar ik wouw jullie niet nog langer laten wachten. Vergeet zeker niet een rea achter te laten.

P.S.: die les van de Griekse filosofie heb ik vandaag ook echt gehad!