Yaşam Mücadelesi

Hayallerim (2. Bölüm)

İyi Okumalar!

Yangın merdiveninde sağa sola dönerken mühendisin gelmesini bekliyordum. Öğle arasına çıktığımda mesaj atmıştım ve bana burada buluşmak istediğini söylemişti. Merdiven boşluğunda buluşmak kaçıncı yüzyılda kalmıştı? Gözlerimi devirdim. Bana belki 100 tl fazla vereceği bir iş teklif edecekti 15 dakikadır beklememe gerek var mıydı? Bu düşünce ile bir hışımla kapıya ilerledim ama durdum. 100 tl şu anki konumumda çok büyük paraydı. Ger.çi 100 tl ile ne alınırdı? Elimi kapının üzerinden çektim. O sırada kapı açıldığında kapı omzuma çarptı ve geriye sendeledim. İçeri giren mühendisti.

''İyi misiniz?'' sorusuyla bir elimi havaya kaldırıp salladım. İyiyim demekti bu. İnsan biraz yavaş kapı açardı. ''Beklettim biraz sahaya gitmem gerekti. Aslında şirkete bir daha dönmeyecektim ama sözleştiğimiz için en erken şekilde geldim.'' Dediğinde doğrulup ona baktım. İnsan hemen iyiyim diyen birinden vazgeçer miydi? Yakışıklı olabilirdi. Hödük olduğunu değiştirmezdi. Hödük kelimesi fazla önyargılı olmuştu.

''Teşekkür ederim. Yemek vaktimin 15 dakikası geçti. İş teklifinize gelelim.'' Dedim. Onun kadar kibar olamayacaktım. Biraz serti oynayabilirdim.

''Ofisimde kendi mesleğinizi yapma fırsatı sunuyorum.'' Bu cümleler ağzından çıkmıyor damlıyordu. Ağzımın hafifçe aralandığını hissettim. Kapı kafama çarpmıştı ve bayılmış mıydım? Ben tepki vermeyince karşımdaki erkek devam etti.''Stajer arayışımız var. Bu pozisyon için uygun olduğunu düşünüyorum.''

''anlamadım? Bir dakika benim mimar olduğumu nereden biliyorsunuz?'' soruma biraz mahcup bir bakışla karşılık verdi.

''Dün gece toplantı ekibindeydim. Diplomanı bizzat gördüm. Şunu söylemek istiyorum... Senli benli konuşabiliriz. Sana acıdığım için işe almıyorum. Ekibimin çoğu hak ettiklerini kanıtlama fırsatı verilmemiş kişilerden oluşuyor. Mezun olduğumda iş bulamadım, garson olarak bir yıl çalışarak para biriktirdim ve yüksek lisans için yurtdışına gittim. Tam 6 yıl yurtdışında eğitim, iş, dil konusunda kendimi geliştirdikten sonra geri döndüm. Tek bir derdim var bana verilmeyen fırsatları başkasına verecektim. Geçen yıl geldim, bir ay içinde ofisimi kurdum. Yurtdışına online projeler tasarlıyoruz. Uluslararası bir markayız. Bu staj hayatını değiştirebilir.''

''Ücreti?'' sorumla gözlerini kırpıştırdı.

''İlk sorun bu mu oldu?'' şaşırmıştı. Stajer olarak ne kadar maaş alabilirdim ki?

''Bak... Senli benli konuşuyorum. Paraya ihtiyacım var. Evsizim. Borcum var. İlk sorumun bu olması normal değil mi?''

''Mantıklı...'' diye mırıldandı. ''Buradan aldığın maaşın yarısı. Stajersin başlangıç fiyatı, kendini geliştirdikçe dolar olarak maaşını kazanacaksın.''

''Dolar mı?'' gözlerim büyümüştü. Tl den değerli bir para birimi! ''Bana başlangıç teklifin 5 bin tl? Üzgünüm 11 bin tl ile geçinemiyorum. 5  bin tl sürünürüm. Üzgünüm.'' Dedikten sonra gitmek için hamle yaptım. Önüme geçip durdurdu. Biraz dişini sık, tecrübe kazanırsın muhabbetleri artık sarmıyordu. Hayat tecrübe kazanmamı beklemiyordu. İşliyordu.

''Çalışma saatlerini sormadın.''

''Kalbin kırılacaksa sorayım. Saatler kaç?'' o kadar isteksiz ve saygısızca sormuştum ki birkaç saniye sonra utanmıştım. Bana diplomamı görüp iş teklifinde bulunmuştu. Ben terbiyesizlik yapmıştım.

''Her akşam 21.00-00.00 arası. Proje yetiştirme süresine göre mesai yapmak senin tercihin.'' Dediğinde gözlerim bu sefer fırsat yakaladığım için kocaman olmuştu.

''Nasıl?'' sesim titriyordu.

''Ofiste çalışanların bir kısmı gece çalışır. Gündüz ek işlerde çalıştığı için gece mesaisi diyebiliriz. Seni gece stajına alıyorum.'' Bunu dediğinde hiç itiraz etmedim. 16 bin tl maaş! Annemlere gönderdiğim bin tl yük olmayacaktı, eşyalarımı geri alabilirdim! Bana kalan 15  bin ile 10 bin tl ye kadar ev arayışımı arttırabilirdim. Şuan oturduğum rezil eve 6 bin tl veriyordum.  10 bin tl bile ev bulmak için zordu. Mültecilerle ortak eve çıkardım ama  şu anki konumumdan iyiydi. Heyecan yapmıştım.