කන්සකුරා කතන්දරේ

පලවෙනි කොටස

යුකී මිසාකාගේ විවාහ යෝජනා උත්සව සුදානමගැන ආරංචිය කනවැකෙනවිට සමුරායි ටකේශි සිටියේ වජ්‍රගිරි කන්දේ ආරාමය වැඳපුදාගත් වන්දනා නඩයක් නගර සීමාවවෙත ඇරලවීමෙන් පසුව එහි තානායමේ විවේකගනිමිනි.

කඳුපාමුල සිට ඉහල ආරාමයතෙක් ඝන කැලෑව මැද්දෙන්යායුතු ගමනට දිනක කාලයක් ගතවේ. ආපසුගමන පසුදින උදෑසනතෙක් කල්දැමූ ටකේශි ලදවිවේකයෙන් උපරිම ප්‍රයෝජනය ගැනීමට සිතාගෙන තානයෙමේ තැබෑරුමට ඇතුල්වී සකේ මධුවිත පිරිබඳුනක් ඇණවුම්කොට තොලගාන්නට විය. ඇඟපත විඩාව අමතකකරන්නට සකේ බඳුනක් තරම් ප්‍රත්‍යක්ෂ ඔසුවක් තවත් නැතැයි ටකේශිට සිතේ. ඔහුගේ ඊළඟ බලාපොරෝත්තුවනම් සිත්සේ උණු වතුරින් නාගෙන තානායමේ ඝනකම් පුළුන් ගුදිරියක්මතදිගාවී පාත්තපිහාටු පුරවා මසනලද පොරෝනාවක් ඇඟවසාගෙන පාන්දරවනතුරු නිදාගැනීමයි. කඳු මුදුනේ ආරාමයේ ස්වාමින්වහන්සේලා මෙන්ම ආරක්ෂයන්ටද නිදාගැනීමට ඇත්තේ ලෑලිතට්ටුමත ඇතිරූ පිදුරු මෙට්ට පමණි. ටකේශිට ඔවුන්ට ලැබීඇති පිළිබඳව පැමිණිල්ලක් නැත. නමුත් කයට පහසුවක්ලැබීමට ලදඅවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජනයක් නොගන්නේනම් ඔහු මෝඩයෙකි.

ටකේශි පළමු සකේ කෝප්පය අවසන්කොට තානායමේ සිටින්නවුන් පිළිබඳව ආචාරශීලි විමසිල්ලක නිරතවිය. දන්නාහඳුනන මුහුණු කිසිවක් එහි නැත. ඇරත් ඔහුව මුහුණුවරින් හඳුනාගන්නා කෙනෙකුන් ඒ පැත්තට ආවොත් ඒ කලාතුරකිනි. මිසාකා මාලිගාවේ සියල්ලන්ම ටකෙශිව මගහැරසිටීමට උත්සහගන්නවාදැයි ඔහුට වෙලාවකට සිතේ.

මිසාකාව මතක්වනවිට සිතට කුඩා වේදනාවකුත් කෙන්තියකුත් ටකේශිගේ සිතට දැනේ. දෙවසරකට ආසන්න කාලයක් ගතවී ඇතිනමුත් යුකී මිසාකා ඔහුව මාලිගයෙන් පිටවීමට අණකල දිනය ඔහුට තවමත් අදඊයේමෙන් මතකය.