Ruhumun Gölgesi

1. Bölüm

Üç Aylık up uzun bir tatilden sonra iğrenç alarm sesiyle okula gitmek üzere gözlerimi açtım.

Sınav seneme bir sene kalmış olması ve okul değiştirmem beni fazlasıyla strese sokarken birde üstüne bu iğrenç alarm sesi beni daha da fazla hayattan soğutuyordu.Daha fazla dayanamayıp kalktım ve alarmı kapattım sonrasında okula gitmek üzere hazırlanmaya başladım.

Buna hazır mıydım bilmiyordum;yeni insanlar,yeni ortam,yeni öğretmenler.. içim içimi bu düşüncelerle yerken artık çıkmam gerektiğini farkettim ve çantamı en önemlisi de kulaklığımı alıp okula gitmek üzere yola çıktım.

Stresimle başa çıkmak için yaptığım şeylerden en iyisi şarkı dinlemektir. Şehrin,insanların gereksiz seslerinden alıp beni başka dünyaya,iç dünyama çekerdi hep,bu sayede kendimle yüzleşmiş oluyodum ve buda stresimi gideriyordu.Okul sabahı da yapabileceğim en mantıklı şeydi.

Şarkı eşliğinde yavaş yavaş okula doğru giderken gittikçe strese girdiğimi farkettim.

İnsanlar benim hakkımda ne düşünecek ,beni sevecekler mi yoksa benim gıcık biri olduğumu mu düşünecekler.. aslında diğer okullarımda pek sosyal biri olduğum söylenemez genelde tenefüslerde kitap okur yada uyurdum. Ancak doğduğum şehirden ,bütün arkadaşlarımdan, okulumdan ,anılarımdan.. hepsinden ayrılıp hiç tanımadığım bir okulda tanımadığım kişilerle olmak beni tabiki de geriyordu.

Taşındığımızdan beri pek arkadaşım olmamıştı.. tamam doğruyu söylicem hiç arkadaşım olmadı 3 ay boyunca yalnızca yattım,yemek yedim,kitap okudum ve sosyal medyaya baktım gerçekten tam bir depresyon modundaydım ve bu durumun geçtiği pek de söylenemez.

Bu tarz düşüncelerle kendimle iç savaş verirken sonunda okula gelmiştim.Heyecandan kalbimin sesini duyabiliyodum resmen

Okula adımımı attığım anda ortam beni çok germişti herkes arkadaş gruplarıyla sohbet ederken ben ise durup kısa Bi süre etrafı izledim. Taki çocuğun biri gelip ortamı bozana kadar.

"Sinema varda benim mi haberim yok çekil de şurdan geçelim."
demisti atarlı Bi şekilde.

Gerçekten okulun ilk günü üstelik kimseyi tanımadığım bir okul ilk günümde kavga etmek isteyeceğim son şeydi. Ama kendimi de ezik durumda göstermek istemiyordum bu yüzden çocuğa dönüp;

"Kusura bakma arkamda olduğunu görmemişim. Ha bu arada kapı diyorum fazlasıyla büyük yandan geçiver." Dedim ve ilerledim.

Arkamı dönüp ne tepki verdiğini görmeyi çok isterdim ama şuanlık daha önemli işlerim vardı o nedenle umursamadan sınıfımı bulmaya gittim. Ayrıca ilkokul 1. Sınıf gibi onunla laf sokma yarışına girme niyetim yoktu.

Okulun içine girip etrafa bakınmaya başladım ama bu şekilde sınıfımı bulamıyacağımı tabiki biliyodum o nedenle koridordan geçen birine sınıfımı söyleyip nerde olduğunu söyledim ve sınıfıma doğru ilerledim.

Daha önceden okula gelip sınıfımın yerini öğrenmemek ile gerçekten hata yapmışım.

Tam sınıfa girecekken zil çaldı ve dışarı müdürün okulun ilk günü hakkında konuşmasını dinlemeye gittik.

Klasik okul ile ilgili konuşmalar yapılırken ben müdürü dinlemek yerine etrafımı inceliyordum.

Biraz gözümü etrafta gezindirdikten sonra 2 sıra önümde sabah ufak tartışmaya girdiğim çocuğu gördüm.
Demek aynı sınıftayız..