Annesi tarafından terk edilen Ada'nın yıllar sonra, Annesinin intikam duygusu ile bürünüp hiç sönmeyecek nefreti ile karşılaştı. Ruhu anne sevgisine muhtaç bir çocuk iken geride bıraktığı gölgesi içindeki nefreti idi.
Annesi o masum ruhu öldürüp, g...
Aradan neredeyse 1 hafta geçmişti. Annemden hiç bir ses yoktu. Arada kendi varlığını hatırlatıp kayboluyordu. Hem okul hem iş nedeniyle yoğun ve tempolu bir haftaydı.
Aynı zamanda çok da eğlenceli zamanlar geçirmiştim. Rüzgar ile birlikte bir kafede buluşup zaman geçirdik ,Eda Melih Rüzgar ve ben sinemaya gidip harika bir korku filmi izledik.
Yani hem dolu dolu hemde sakin bir haftaydı. Yeni bir haftaya güzel olması dileği ile gözlerimi açtım ve bugün sonunda tiyatromuzun sahne önüne çıkacağı gündü.
Heyecandan gece boyu uyuyamamış, dört gözle bu sabahı beklemiştim. Kostümler , sahne , biz herşeyiyle en güzel şekilde hazırlanmıştık.
Heyecanla kıyafetlerimi giyip çantamı aldım ve Eda , Melih, Rüzgar ile birlikte sohbet ederek okula gittik.
Gün geçtikçe Rüzgar ile yakın oluyorduk ve bu beni çok mutlu ediyordu. Melih ve Eda'nın ilişkisi ile harika gidiyordu.
Tiyatro sergilenmeden son ayarlamalarımızı yaptık ve sonunda herşey hazırdı. Sahne diğer okullardan da izleyicilerin olmasından dolayı fazlasıyla kalabalıktı ve bu beni daha da geriyordu.
Sahne görünümü;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sakin bir başlangıç yapmıştık. Herşey yolunda gidiyordu. Önce kız kardeşim rolünü oynayan Hira ve Rüzgar'ın kardeşi rolünü oynayan Ayaz'ın sahnesi verildi. Yaklaşık yarım saat süren bu kısımdan sonra 5 dakika mola verildi.
Tiyatro yaklaşık 2,5 saat süreceği ve 5 perdeden oluştuğu için her perde arası 5 dakika mola verilecekti.
Sıra Hira'nın gerçekleri öğrendiği ve benim intikam planı kurduğum sahneye gelmişti. Heyecandan kalbim deli gibi atarken bir yandan tiyatroyu sergileme devam ediyorduk.
Diğer 2 kısımda bittikten sonra sıra en can alıcı kısımda gelmişti. Sıra kardeşimin beni vurduğu ve benim Rüzgar'ın kollarında öldüğüm kısımdı.
Bu sahneye kadar herşey yolundaydı. Harika ilerliyorduk. Bir sorun çıkmazsa ve bu kısmı da layıkıyla yerine getirirsek, okullar arası Tiyatro yarışmasına katılabilir hatta ödül bile alabileceğinizi söyledi Tiyatro Öğretmeni.
Adım adım harika bir iş çıkartıyorduk. Şimdi en heyecanlı kısmına gelmiş benim vurulma sahnemdeydik.
3 el silah sesi. Bir terslik vardı.
Kan. Karnımdan kanlar akıyordu.
Onun kucağındaydım. Olması gerektiğinden çok daha iyi yapmıştım rolümü. Belki de rol yapmıyorumdur.
Gözlerine bakıyordum. Belki de son kez bakacağım o muhteşem gözlerine.
Kendime açıklamayadım duygularımıBelki de son hissedişimdi , sevdiklerimi ,onu , onun muhtaç olduğum o gözlerini..belki de son görüşürümdü.
