𝚃𝙷𝙰𝚃'𝚂 𝙾𝚄𝚁 𝚂𝚃𝙾𝚁𝚈~[𝙹𝙸𝙺𝙾𝙾𝙺]✓

ᴘᴀʀᴛ 1

පොද වැස්සෙ තෙමි තෙමි බංකුවක වාඩි වෙලා ඉන්න පිරිමි ළමයෙකුයි. ගෑණු ළමයෙකුයි. එතනින් පිරිමි ළමයා මගෙ ටේ...

නොදැනුවත්වම මගෙ ඇස් අගින් කදුලු බිංදු ගලන් යනවා මට තේරුණත් මං පිහ දාන්නෙ නැතුව එයාලා දිහා බලන් ඉදියා. මොකද මට බලන් ඉන්න එක හැරෙන්න කරන්න දෙයක් නෑ. කොතනද මට වැරදුනේ. හොදම යාලුවට ආදරේ කරපු එකද?

ඒත් එක්කම මගෙ කකුලෙ පැටලිලා පිරිමි ළමයෙක් බිමට වැටුනා. ටේ වෙන කෙල්ලෙක් එක්ක ඉන්න එක ගැන දුකත් එක්කම කකුලෙ පැටලිච්ච එකට කේන්තියක් ආවත් සමාවවත් ගන්නෙ නැතුව අහක බලා ගත්තෙ ඕනි නම් නැගිටලා යයිනෙ කියලා හිතන්. ඒත් බිමට වෙලා වැටිච්ච විදිහටම ඉදපු නිසා මං එයා දිහා බැලුවා. එතකොටයි මට තේරුණේ එයා අන්ධයි කියලා. මං එයාව නැගිට්ටවලා මං ඉදපු බංකුවෙ කෙලවරකින් වාඩි කරලා සමාව ගත්තා. එයා ටිකක් බය වෙලා වගේ...

"මං ජන්කුක්"

එහෙම කිව්වහම මං එයා දිහා හැරිලා බැලුවෙ මේ මොකද කියලා බලන්න වගේ.

"ඔයාගෙ නමත් කියන්න. මං ජන්කුක්"

"ආ..මේ මං ජිමින්"

ටක් ගාලා මගෙ නම කියලා මං අහක බලා ගත්තා.

"ඉතින් ජිමින් ඔයා මොකද මෙතන කරන්නෙ"

"මං නිකන් ආවෙ. මං ආදරේ කරන කෙනා බලන්න."

මගෙ ඇස් අගින් වැටෙන කදුලු පිහදාන ගමන් මං කිව්වා.

"ආ ඔයාට ආදරේ කරන කෙනෙකුත් ඉන්නවද? එහෙනම් මෙතනට වෙලා ඉන්නෙ නැතුව යන්න එයා ළගට"

"ම්ම්ම් ඔව් ඉන්නවා නම් තමා...ඒත් එයා වෙන කෙනෙක්ගෙනෙ මං මෙතන ඉදන් බලන් ඉන්නවා. එතකොට ඔයාට ආදරේ කරන්න කෙනෙක් නැද්ද?"

"ම්හ්"

මට ඇත්තටම ඒ උත්තරේට හිනා ගියා.

"මොකද හිනා වෙන්නෙ? ඔයාට හිතෙනවද අන්ධ අයට ආදරේ කරන්න අය මේ ලෝකෙ වෙන අය ඉන්නවා කියලා"

ජන්කුක් එහෙම කිව්වෙ ලාවට හිනා වෙලා.

"ඇයි නැද්ද?"

"එහෙම අය ඉන්නවා මගෙන් මොනා හරි ලැබෙනවා නම්. හැමෝම හොයන්නෙ කිසිම අඩු පාඩුවක් නැති මිනිස්සුන්ව මිසක් අඩු පාඩු තියෙන මිනිස්සුන්ව නෙවෙයිනෙ."

එයාගෙ ඇස් නොපෙනුනත් එයා කොච්චර ජීවිතේ තේරුම් අරං ඉන්නවද?

"ඉතින් ඔයා ලස්සනයිනෙ?"

"කවද හරි මගෙ ලස්සනත් නැති වුනොත් මට මොකද වෙන්නෙ?"

ඇත්තටම මට කියන්න දෙයක් නෑ. හැමෝම ආදරේ කරන්නෙ මොකක් හරි හේතුවකට. ඒ හේතුව නැති වෙච්ච දවසක ආදරේකුත් නෑ නේද?