𝚃𝙷𝙰𝚃'𝚂 𝙾𝚄𝚁 𝚂𝚃𝙾𝚁𝚈~[𝙹𝙸𝙺𝙾𝙾𝙺]✓

ᴘᴀʀᴛ 4

"ජිමින් ඔයා ජන්කුක්ව දන්නවා. එහෙම නේද?"

පාර්ක් එකේ බංකුවෙ අද ජන්කුක් ඉන්න තැන ඉන්න කෙනා මගෙන් එහෙම ඇහුවහම මං ටක් ගාලා එයා දිහා බැලුවා.

"බය වෙන්න එපා ජිමින්. මං ජින්. ජන්කුක් කියන්නෙ මගෙ හස්බන්ගෙ මල්ලි. එදා ජන්කුක්ව ඔයාට මුණ ගැහුනු දවසෙ අපේ ගෙදර රණ්ඩුවක් වුනා. ඒ මගෙ හස්බන්ට ජන්කුක්ව තවත් බලා ගන්න බෑ කියලා. කොහොම හරි ඒක ජන්කුක්ට ඇහිලා එයා ගෙදරින් ගිහින් තිබුනා. කොච්චර නම්ජූන්, ජන්කුක්ව බලා ගන්න බෑ කිව්වත් එයත් හොදටම බය වෙලා ඉදියෙ. අපි ඉන්නෙ පාර්ක් එකට එහා පැත්තෙ තියෙන පාරෙ තුන් වෙන ගෙදර. ඉතින් මං හිතුවා අනිවාරෙන් ජන්කුක් පාර්ක් එකේ වෙන්නැති කියලා. හිතුවා වගේම එයා ඔයත් එක්ක ඉදියේ. නිකන් නෙවෙයි හොදට හිනා වෙවී. ඇත්තටම මට ඇඩුනා... එයා ඒ විදිහට හිනා වුනේ අවුරුදු එකහාමාරකට පස්සෙ. Graduation එක ඉවර වෙලා එනකොට ඇඩ්සිඩන්ට් වෙලා තමා ජන්කුක්ගෙ ඇස් පේන්නෙ නැති වුනේ. ඊට පස්සෙ ජන්කුක් ඒ වගේ හිනා වෙලාම නෑ. අපිත් එක්ක වුනත් හිනා වුනේ අඩන්න බැරි කමට හිනා වෙනවා වගේ. ඒත් එදා එයා ඇත්තටම හිනා වුනා..."

"ඉන්න හියුන්ග් කෝ දැන් ජන්කුක්? මට එයාව හම්බ වෙන්න ඕනි"

"එයා දැන් මෙහෙ නෑ ජිමින්..."