ខ្ញុំជាសិស្សថ្នាក់វិទ្យាល័យ ជាធម្មតាខ្ញុំចេញទៅរៀនពេលព្រឹកហើយល្ងាចទើបត្រលប់មកផ្ទះវិញ។ ទោះបីជាខ្ញុំមិនមែនជាសិស្សពូកែ ប៉ុន្តែខ្ញុំក៏រៀនបានចំណាត់ថ្នាក់គ្រាន់បើដែរ។ ប៉ាម៉ាក់ខ្ញុំមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់លើការសិក្សារបស់ខ្ញុំនោះទេ ព្រោះប្រហែលជាគាត់គិតថា ខ្ញុំមានសមត្ថភាពអាចគ្រប់គ្រងខ្លួនឯងបានហើយមើលទៅ។ ប៉ុន្តែអ្វីដែលខ្ញុំឆ្ងល់នោះគឺ ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលមានអាយុស្របាលនឹងខ្ញុំ គេស្នាក់នៅក្បែរផ្ទះរបស់ខ្ញុំដែរ ប៉ុន្តែបើប្រៀបនឹងខ្ញុំ គឺខ្ញុំទាំងស្អាត ទាំងឆ្លាត ហើយថែមទាំងជាកូនល្អជាងគេម្នាក់នោះឆ្ងាយណាស់។ ក្មេងស្រីម្នាក់នោះក៏រៀននៅថ្នាក់ជាមួយខ្ញុំដែរ នាងមិនមែនជាមនុស្សល្អប៉ុន្មានទេ តែអ្វីដែលប្លែកគឺនាងរៀនពូកែណាស់ មិនដឹងជាខួរក្បាលធ្វើពីស្អីទេ រាល់ថ្ងៃនាងមិនដែលទៅរៀនគួរបន្ថែមនោះទេ ប៉ុន្តែបើទៅក៏ទៅដេកដែរ មិនមែនទៅដើម្បីរៀនឡើយ។ ចំណែកនៅក្នុងថ្នាក់រៀននាងក៏សម្ងំបិទភ្នែក ប៉ុន្តែខ្ញុំសង្កេតឃើញថាដៃនាងនៅកម្រើកពេលគ្រូពន្យល់លើកណា នាងតែងមានចម្ងល់រហូត ចំណែកខ្ញុំមិនដែលឆ្ងល់សោះ អញ្ចឹងហើយបានជារៀនមិនពូកែដូចគេ។
កំពុងតែអង្គុយញ៉ាំអីពេលចេញលេង ស្រាប់តែមិត្តភិក្ដរបស់ខ្ញុំដែលមានរាងសង្ហារនិងពូកែខាងដឹងរឿងគេបានរត់មកប្រាប់ពួកយើងទាំង៣នាក់ ដែលកំពុងអង្គុយញ៉ាំអីនោះមានខ្ញុំ ឆេយ៉ុង និងជីស៊ូ។ គេនិយាយបណ្តើរលើកដៃចង្អុលទៅមាត់បង្អួចបណ្តើរ ៖
"មានរឿងហ្ហាស៎!" មិត្តអើយដកដង្ហើមផង កុំដោយសារចង់ដឹងរឿងគេភ្លេចគិតជីវិតខ្លួនឯងអី។
"មានរឿងអីទៅ?" ខ្ញុំសួរដោយឆ្ងល់ អ្នកណាមិនឆ្ងល់ព្រោះគេធ្វើទឹកមុខស្លន់ស្លោបែបនេះទៅហើយ។
YOU ARE READING
WHY?
Romansaហេតុអីទៅ?.....ត្រលប់មកវិញ មកឈរនៅត្រង់នេះ ត្រឹមតែមួយនាទីក៏បាន.....ហេតុអីក៏ពេលវេលាចិត្តអាក្រក់ខ្លាំងម្ល៉េះ!!!
