DİAMONDS - OMEGAVERSE| [HYUNLİX]

17. Bölüm

Sabah uyanıp aşağı indiğim de Minhwa ve Hyunjin hala koltukta uyuyorlardı. Onlara yaklaşarak üzerlerini örtmüş ve bahçeye çıkmıştım.

"Günaydın Felix."

"Günaydın Jeongin."

"Dün çok zorlu olmuş olmalı boynunda hala yanık ve parmak izleri var hadi gel onları tedavi edelim." birlikte hastaneye girmiştik. Sedyeye oturduğum da eline aldığı jeli önce parmağına sıkıp daha sonra boynumda gezdirmişti. "Cidden çok cesur oluyorsun konu oğlun ve Hyunjin olunca. Sahi Hyunjin'i affetmeyi düşünüyor musun?" son sorusu ile yutkunmuştum.

"Bilmiyorum.. Daha öncesinde canımı çok yaktı.. Şimdi ona karşı ne yapsam ben zararda olacakmışım gibi hissediyorum. Minhwa onu seviyor ama o en başta Minhwa'dan nefret etti doğmaması için sürekli tartıştı benimle yanım da olmak yerine kaçtı. Kırıldım.. Bu yüzden bilmiyorum ama Minhwa'yı ondan koparamam o onun da oğlu."

Parmaklarını boynumdan çekip gülümseyerek saçlarımı okşamıştı. Jeongin çok naif bir insandı kimsenin üzülmemesi için elinden geleni yapıyordu."Haklısın kendince. Ama ben ne zaman seni kontrol etsem Hyunjin akşamına benden raporları ve Minhwa'nın ultrason fotoğraflarını alıyordu. Çoğu kez konuştuk bana ağladı bile. 4 yıldır tanıyorum onu ve ilk kez ağladığını gördüm sana aşık oğluna da çok düşkün ama seni kaybetmekten çok korktuğu için yaptı ne yaptıysa.. İyi düşün Felix seni üzecek ve pişman olacağın bir şey yapma. Her zaman yanındayım bir sorun olduğunda bana gelebilirsin."

Bana gülümseyerek baktığında tebessüm etmiştim. Ona teşekkür ederek hastaneden çıkıp bahçeye geçtiğim de Hyunjin ve Minhwa çoktan uyanmışlardı.

"Minhwa seni istiyordu. Odadan da bulamayınca bahçedesindir diye düşündüm. Ayrıca neden hastanedeydin? Bir yerine bir şey mi oldu?"

"Hayır, dünkü yaraları iyileştirdi sadece Jeongin. Teşekkür ederim dün gece oğlumu kurtardığın için ve.. Her neyse."

Minhwa kollarını bana uzattığın da kucağıma alıp burnuna dudaklarımı bastırmıştım. Hyunjin bize bakarken vücudumun gerilediğini hissediyordum keşke onu da öpebilseydim ama o hiç çabalamıyordu bizim için.

"Ne zamana kadar bana karşı böyle olacaksın? Bana uzak olmanı sevmiyorum Felix."

"Bunu bana yaptıran sensin." gördüğüm abim ile onun yanına gitmiştim. Kucağımdan Minhwa'yı alıp onunla oynarken Minhwa'nın kahkahaları bitmek bilmiyordu. "Annesi gibi de ne güzel bir bebekmis benim yeğenim." Minhwa abimi de çok seviyordu. Aslında herkesi seviyordu çünkü buradaki kimse ondan Diamonds diye korkmuyordu tam tersi ona gerçek bir bebekmis gibi bakıyorlardı. O mutluydu o mutlu olduğu için ben de mutluydum.

Chris hyung Minhwa'yı abimin kucağından alıp omuzlarına bindirerek etrafta koştururken Minhwa resmen kahkahalara boğulmuştu. Küçük bebeğim her zaman mutlu olmayı hak ediyordu.
_______________________________________

Akşam olduğun da çoktan uyuyan Minhwa'yı beşiğin yatırıp üzerini örtmüştüm. Kapıyı dikkatlice kapatarak odadan çıkıp aşağı doğru inmiş ve salondaki koltuklardan birine oturmuştum. Elimdeki telefon ile uğraşırken Hyunjin dikkatimi çekmek istercesine öksürüp karşıma oturmuştu.

"Artık.. Konuşmanın zamanı gelmedi mi sence de? Hazır herkes gitmişken."

"Konuşacak bir şeyimiz olduğuna emin değilim."

"Böyle yaptıkça sadece benim canımı acıtıyorsun Felix. Her şeyi halledebiliriz ama sen bundan kaçıyorsun."

"Evet o zaman da her şeyi halletmiştik o zaman da sen kaçtın. Lütfen önce neler hissettiğimi düşün ve daha sonra benimle konuş Hyunjin çünkü beni anlamayan biri ile konuşmak gibi bir niyetim yok."

"Sadece ben değil, sen de beni anlamıyorsun. Hiçbir zaman anlamak istemedin sana hep açıklama yaptım ama her seferinde beni görmezden geldin. Canımı yanıyor Felix.. Sen böyle yaptıkça canım yanıyor. O zaman sana bir şey olacak diye çok korktum en ufak kılına zarar gelse dünyayı yok edebilirim. Felix lütfen beni anla.. Sana manyak gibi aşığım. Söz veriyorum sizi bir daha yarı yolda bırakmayacağım. Söz veriyorum her zaman yanında olacağım."

Ona inanıyordum ama güvenemiyordum. Ama daha fazla ondan ayrı kalmak istemiyordum.. Onu çok özlemiştim. Bana hüzünle bakan gözlerini fark ettiğim de yutkunmuştum ve ayağa kalkıp yanına giderek sıkıca boynuna sarıldım. Kollarını hemen belime sarmış ve beni hiç bırakmak istemiyor gibi sıkmıştı.

"Özür dilerim seni yalnız bıraktığım için. Seni seviyorum."dudaklarıma öpücük bıraktığın da Jisung içeri de bizi görür görmez çığlık atmıştı. Korkarak olduğum yerde sıçramıştım." OHA BARIŞMIŞLAR!"

"Uzun bile sürdü." HoongJoong hyung gülümseyerek bize bakmıştı. Abim karşımıza geçip kaşlarını çatarak bize bakarken gergince ensemi kaşımıştım.

"Kardeşime ve yeğenime düzgün bak yoksa ağzına sıçarım." Hyunjin abimin bu sözüne gülümsemişti sadece. Cidden çok mutlu hissediyordum.. O da artık yanımdaydı. Herkes odalarına dağılırken ben de odama çıkıyordum beni belimden kavrayıp dudaklarını boynuma bastırdığında kıkırdamıştım.

" Artık bebeğimiz, sen ve ben aynı odada kalacağız. Seni çok özledim Felix.."

"Ben de seni çok özledim Hyunjin-ah."

Gülerek yatak odasına girmiştim Minhwa huzurlu bir şekilde uyurken Hyunjin onun açık olan üzerini kapatmıştı. Yatağa uzandığım da yanıma uzanıp kollarını bana sarmıştı. Ben de ona yapışmıştım bedenlerimiz sanki tek beden gibiydi. O benim saçlarımı öperken mayışıp uyuyakalmıştım.
_________________________________________

😛🥵🤩🥳💖😍Çok uzatmanın lüzumu yoktu dimiiii!!! 😛🥵🤩🥳🖤💖🥰😍

Ben asik oldum siz de olun!