He Gave Me 72 Hours .....
•Zawgyi•
"အစ္ကိုမသြားပါနဲ႔"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ခ်စ္တယ္မလား ကြၽန္ေတာ့္ကိုခ်စ္ရဲ့နဲ႔..."
"မခ်စ္ေဝာ့ဘူး"
ကိုယ္နာနာက်င္က်င္ၿပံဳးလိုက္မိတယ္
'လိမ္ေနတာမလား'ဆိုတဲ့စကားေတြကိုေတာ့မေျပာႏိုင္ေတာ့ဘူး
တစ္စကၠန႔္ေလး လႈပ္ရွားလိုက္ရင္ေတာင္
ကိုယ့္လက္ထဲက အစ္ကို႔လက္ကေလးလြတ္ထြတ္သြားမွာစိုးလို႔ မလႈပ္ရဲခဲ့ဘူး
ကမၻာပ်က္လုနီးနီးခံစားခ်က္ေတြတေပြ့တပိုက္နဲ႔အခ်ိန္အပိုင္းအျခားေလး
"တစ္ပတ္ တစ္ပတ္ပဲအခ်ိန္ေပးပါ"
ျဖတ္ခနဲလွၫ့္ၾကၫ့္လာတဲ့အစ္ကို႔မ်က္၀န္းေတြမွာ
မ်က္ရည္စေတြရိွမေနခဲ့ေပမယ့္လို႔ရီေဝေဝ
"ရူတို ...အစ္ကို႔မွာအဲ့ေလာက္အခ်ိန္မရိွဘူး"
'ဘာလို႔လဲ'ဆိုတဲ့စကားကိုအက်ယ္ႀကီးေအာ္ေျပာလိုက္ခ်င္ေပမယ့္ မ်ိဳသိပ္လိုက္တယ္
"သံုးရက္ ...
သံုးရက္ပဲ သံုးရက္ပဲကြၽန္ေတာ့္အနားမွာရိွေနေပးပါဦး
ၿပီးရင္ အစ္ကို႔သေဘာပါပဲ"
အစ္ကိုကေတြေဝေနခဲ့တယ္
ေနာက္ဆံုး အစ္ကို႔လက္ထဲကအိတ္ေလးၾကမ္းျပင္ေပၚက်သြားတဲ့အခ်ိန္မွ အသက္၀၀ရႈရဲခဲ့တယ္
ဆိုးနည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ဆိုးတတ္တဲ့အစ္ကို
တစ္ခါစိတ္ေကာက္ရင္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတတ္တဲ့အစ္ကို က ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ အဆိုးဆံုးပဲ
ကိုယ္ပါၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ရင္း မ်က္လံုးေတြကိုလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ထားမိတယ္
အစ္ကိုကေတာ့ မလႈပ္မယွတ္နဲ႔ရပ္ေနတုန္းပဲ
နံရံေပၚကနာရီစကၠန႔္တံေလးေရြ့လ်ားသြားတာကိုၾကားႏိုင္တဲ့အထိ အိမ္ေလးထဲမွာ တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္....။
အိပ္ယာေပၚလွဲရင္းဖုန္းၾကၫ့္ေနတဲ့အစ္ကိုက တခ်က္တခ်က္ ရယ္သံေသးေသးေလးထြက္လာသည္အထိ ရယ္ေမာေနတယ္
ကြၽန္ေတာ္မဟုတ္တဲ့ဘယ္သူကမ်ား အစ္ကို႔ကိုရယ္ေမာႏိုင္ေစျပန္တာလဲ
"အစ္ကို ..ကြၽန္ေတာ္ေရခ်ိဳးၿပီးတာနဲ႔ ညစာခ်က္ဖို႔လိုအပ္တာေတြသြား၀ယ္ရမွာ အစ္ကို လိုက္ခဲ့မယ္မလား"
