Destined to be Apart

3

Ending

We were busy practicing for our graduation day.

Kaming mga 4th year nalang ang estudyante dito sa school dahil maaga pinauwi ang mga lower levels for our practice.

And as we stop practicing to take a rest, naglakbay ang isip ko sa mga nangyari sa nagdaang buwan. He's now my best budd.

Diko alam kung paano nangyari pero palagi na niya ako napapapayag sa mga lakad niyang lagi ako ang gusto niyang kasama. Kilala na din siya ng mga magulang ko kaya tiwala na sila sa kanila.

But i don't think i can just entrust my heart to him 'cause i'm not yet ready. Baka sa pagpasok namin sa next level ay masira ang nabuo naming pagkakaibigan.

And i can't risk that. I just couldn't.

Thanks to him, hindi naman niya iyon pinapasok sa mga topics namin and when we're alone together, I'm happy and contended on what we have as for now.

For those months, my feelings for him gone to deep.

The school year is nearing the end and new journey will be on our pathways as a college students. Naiisip ko kung ano ang kukunin kong kurso dahil di ko pa alam kung kakayanin nila nanay na pag aralin pa ako ng kolehiyo.

Isinantabi ko muna iyon sa aking isip at nag focus na lang sa aming practice.

Tatayo na sana ako sa aking kinauupuan ng may mapansin ako sa mga bleachers, malapit lang kasi ako sa may likuran, kumaway siya sakin

" Hintayin kita dito!" Ngiting sigaw nito sakin.

Tinanguan ko na lamang siya at kumaway pabalik.

He's like that always, palagi niya ako hinihintay kapag nauuna silang mag out at kung ako man ang mauuna i'll just text him and he would always reply to wait for him.

Yes we exchanged phone numbers after the program of our school, and i don't mind that hindi naman ako pala text.

After our practice our head just meet us for a minute for the schedule tomorrow, pinagitnaan ako ng dalawang babaeng chismosa dahil sa lalaking naghihintay na naman sa akin .

"Ano na bang level niyo ha? Masyado ka ng malihim" birong tampo ni Mhary sakin at sinundan naman nung isa.

"Oo nga! Lagi kayong magkasama tapos wala lang" natawa nalang ako sa kanilang dalawa.

Nagkibit balikat nalang ako sa kanilang dalawa at tinapik ang kanilang mga balikat. Di na sila nasanay dahil kahit naman ako ay di aakalaing magiging ganito kami ka close na halos alam na namin ang lahat sa isa't isa.

Nag ayos na ako ng gamit ko ng biglang hinablot ni Allister ang aking bag at siya na ang nagbit bit nun, inagaw ko sa kanya ngunit mas malakas siya kaya hinyaan ko na lang.

Inakbayan niya ako habang naglalakad kami palabas, kumabog ng malakas ang dibdib ko kaya binatukan ko siya upang maiwala ko ang pagtibok ng puso ko. As days goes by, i'm getting scared because of this feelings.

What if I can't hide it anymore? Can I tell him my feelings? What if I'm too late to tell him? Damn, I'm feeling nervous thinking on how i will confess if ever it would happen.

Nag dinner kami sa bahay kasama si Allister at mas close pa sila ni tatay sa palagian niyang pagpunta punta rito kahit wala namang pasok. Laging may dalang pagkain at kung ano ano pa na laging nagugustuhan ng magulang ko. I just let him do it wala na din naman akong magagawa.

Napapaisip lang ako na paano kung magabgao ang lahat ng ito balang araw? Dahil kapag nakahanao na siya ng ibang tao sa college ay alam kong may mababago sa aming dalawa, paano ko maipapaliwanag sa mga magulang ko?