Unicode
ကျွန်တော် အခုဆိုဆေးရုံကဆင်းလို့ကျောင်းတောင်တက်နေပြီပေါ့၊ဒီတိငင်းပျော်ပျော်ပါးပါးနဲ့ပဲနေ့စဉ်ဖြတ်သန်းဖြစ်တယ်။
အက်ုအီသန်နဲ့လဲခနခန ဆိုင်မှာတွေ့ဖြစ်တယ် သူကအမြဲ Eiffel ကို ငြိမ်သက်စွာနဲ့ ကြည့်နေခဲ့တာ။သေချာပေါက်ဆိုရင်တော့ ဝမ်းနဲတဲ့အရိပ်အယောင်တွေနဲ့ပေါ့။ကျွန်တော်လည်း အကိုအီသန့်ကိုမေးချင်ပါသည် ဘာလို့ အဲ့လို ဝမ်းနည်းနေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့ Eiffel ကိုကြည့်တာလဲလို့လေ။ဒါမဲ့ အဲ့လောက်ထိမေးရလောက်အောင် အဆင်ပြေချောမွှေ့နေတဲ့ဆက်ဆံရေးမဟုတ်တဲ့အခါကြတော့လည်းခတ်သား ၊ ဟိုးငယ်ငယ်ခေးထဲက သူများအကြောင်းဆို အပ်ကျတာတောင်မသိချင်တဲ့ကျွန်တော်က အကိုအီသန်နဲ့ကျမှဗျာ လူ့စိတ်အပြောင်းလဲမြန်တယ်ဆိုတာအလွန်သိသာတာပဲ။
*မိုလာဆော just a little bit just little bit*
ညဘက်ကြီးရေချိုးနေတုန်းအခန်းပြင်မှာ ထားခဲ့သည့်ဖုန်းက ထမြည်သည် ။ Tom ကလည်းသူ့အိမ်ကမိသားစုနှင့်အတူအခြားမြို့သို့ခရီးထွက်သွားသည်။အခုဆက်ရင်တောင်သူပဲဖြစ်မှာမို့မကိုင်ပဲရေသာအေးဆေး ဆက်ချိုးနေဖို့သာဆုံးဖျက်လိုက်သည်။သို့ပေမဲ့စိတ်ထဲမှာ ဖျက်ခနဲ စိုးနင့်စွာခံစားမိသည် ။Tom မြန်းတစ်ခုခုဖြစ်သည်လားဆိုသည်နှင့်ပေါ့ ရေချိုးနေရင်
ဆိုတော့ ဒီတိုင်းထွက်သွားလို့ကလည်းအဆင်မပြေသည်မို့ သပတ်ကိုခါးမှာပတ်၍သာထွက်ခဲ့တော့သည်။
"ဟင် ဖုန်းစိမ်းကြီး"
ကြည့်လိုက်တော့ Tom စီကလည်းမဟုတ်၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ကိုင်လိုက်ပါမယ်လေ ဆိုသည့်စိတ်ဖြ်င့သာ ဖုန်းကို ပြန်လည်ဖြေဆိုသည်။
"ဟယ်လို"
"ကောင်လေးလား"
"ဟင် အကိုအီသန်"
"အင်းကိုယ်ဘဲ"
"အက်ုဘယ်လိုလုပ်ပြီး
ကျွန်တော့်ဖုန်းနံပါတ်ရတာလဲ"
"ကိုယ့်အတွက်လူ တစ်ယောက်ရဲ့
ဖုန်းနံပါတ်ကိုရှာဖို့အဲ့လောက်မခတ်ခဲ
ပါဘူးကောင်လေး"
"ဟုတ်"
YOU ARE READING
EIFFEL
FanfictionWe met some where in Paris.We made lots of memories but now we have to end in Paris.All the thing we did are meaningful and adorable. Start: nov 17 .21 End: Dec 13 22 Total plot:16 Cover drawing by @heeacequ [uni & Zawgyi]
